Της Γεωργίας Κακή,
Τι σημαίνει ελευθερία; Η ελευθερία είναι το μέγιστο ιδανικό. Για αυτήν θυσιάστηκαν και συνεχίζουν να θυσιάζονται γενιές ανθρώπων ανά τον κόσμο. Ερμηνεύοντάς την «συμβατικά», θα λέγαμε πως για έναν άνθρωπο ελευθερία είναι η δυνατότητά του να δρα κατά βούληση. Μάλιστα. Σας καλύπτει αυτό; Εμένα μάλλον όχι. Τι σημαίνει, ρε παιδί μου, να είναι κάποιος σήμερα ελεύθερος; Πραγματικά ελεύθερος;
Πρώτα απ’ όλα σημαίνει να είναι ατομικά ελεύθερος, να είναι δηλαδή κύριος του εαυτού του και όχι «κτήμα» κάποιου άλλου. Ακόμη σημαίνει να είναι ελεύθερος κοινωνικά. Να μπορεί, αν μη τι άλλο, να αποτελεί μέρος της κοινωνίας, να αλληλεπιδρά μέσα σε αυτήν και με αυτήν ανεμπόδιστα. Φυσικά για να καλεί κάποιος τον εαυτό του ελεύθερο συνεπάγεται ότι είναι και πολιτικά ελεύθερος. Και ας υποθέσουμε ότι με κάποιο τρόπο έχει κατακτήσει τα ανωτέρω. Τι γίνεται τώρα με τις εσωτερικές ελευθερίες; Τη ψυχολογική ελευθερία που την κατακτάς μόνον όταν πάψεις να επηρεάζεσαι από τους φόβους σου; Την ηθική ελευθερία την οποία αγγίζεις μόνο αν και όταν απελευθερωθείς και λυτρωθείς από τα πάθη σου; «Ελεύθερον αδύνατον είναι τον παθέσι δουλεύοντα υπό των παθών κρατούμενον». Πυθαγόρας, αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, 580 π.Χ.- 496 π.Χ. Ήτοι, «Είναι αδύνατον να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά».
Για να πάψω όμως να αναφέρομαι σε όρους, ορισμούς και γνωμικά θα καθοδηγήσω τη σκέψη σου θέτοντάς σου ορισμένα ερωτήματα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έζησες μία ημέρα όπως ακριβώς την ήθελες; Μία ημέρα που ξύπνησες χωρίς ξυπνητήρι; Μία ημέρα που δεν σε κυνηγούσαν υποχρεώσεις γραμμένες στην ατζέντα που δεν μπορούσες να αποφύγεις; Υπήρξε κάποιο πρωινό Δευτέρας που αντί να πας στη δουλειά, πήγες να απολαύσεις την ανατολή στη θάλασσα; Ποια ήταν η τελευταία φορά που άφησες το κινητό σου στο σπίτι απενεργοποιημένο και βγήκες βόλτα για ώρες χωρίς αυτό; Χωρίς να ενημερωθείς για την επικαιρότητα, χωρίς να δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χωρίς να κοινοποιήσεις την παρουσία σου; Πότε σου ήρθε μία αυθόρμητη, τρελή ιδέα στο μυαλό και την πραγματοποίησες χωρίς δεύτερη σκέψη; Έχεις ποτέ χαμογελάσει σε ανθρώπους στο δρόμο καλημερίζοντάς τους επειδή σου το ενέπνευσε η αύρα τους και όχι επειδή το επιβάλλουν τα κοινωνικά πρέπει; Ένιωσες μήπως πρόσφατα την ανάγκη (κατ’ εμέ πλασματική), να ανανεώσεις τα ρούχα σου επειδή έτσι το επιβάλλει η μόδα και τελικά το έπραξες; Και ακόμη περισσότερο, πόσες φορές περιορίστηκες, καταπιέστηκες αν θέλεις, στο να εκφράσεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις, φοβούμενος μήπως χαρακτηριστείς – στιγματιστείς – λογοκριθείς; Απαντώντας εγώ η ίδια στις ερωτήσεις μου διαπιστώνω πως δεν νιώθω ελεύθερη, τουλάχιστον με τον τρόπο που εγώ ερμηνεύω την πραγματική ελευθερία. Κι ούτε έχω έως τώρα συναντήσει – δυστυχώς – κάποιον που να είναι πραγματικά.
Όπως όλοι θα ξέρετε, καθώς έχει γίνει συνήθεια να ανακοινοποιείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, (επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω αν όσοι κοινοποιούν τη φράση την ενστερνίζονται), ο σημαντικότερος κατά πολλούς Έλληνας συγγραφέας του 20ου αιώνα, Νίκος Καζαντζάκης, έγραψε : «Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος».
Ποιος άραγε θα μπορούσε σήμερα να πει το ίδιο για τον εαυτό του;
Την λένε Γεωργία Κακή, αλλά είναι πολύ καλή! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιστορική Τρίπολη, σπούδασε και εργάζεται στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασκούμενη δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Διαβάζει οτιδήποτε και ταξιδεύει οπουδήποτε. Τραγουδά από μικρή. Αγαπά τη μόδα ως τέχνη. Αν μια φράση τη χαρακτηρίζει αυτή είναι: «Ζήσε το Σήμερα!»
