Της Παρή Στεφανή,
Όταν κάποια πράγματα στη ζωή δεν έρχονται όπως τα θέλεις, μην απογοητεύεσαι αμέσως. Σκέψου πως ίσως να είναι για το καλό σου. Όπως και να έχει, χαμογέλα! Δεν χάνεις τίποτα. Αντιθέτως, κερδίζεις. Η αισιόδοξη αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής αποτελεί πολύτιμο οδηγό και συμπαραστάτη ως προς την επίτευξη της ψυχικής ισορροπίας που κάθε άνθρωπος χρειάζεται και οφείλει να επιδιώκει.
Κοίταξε γύρω σου. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα, τόσες πολλές αφορμές για να βρεις ξανά το χαμόγελό σου…
Έχεις την υγεία σου; Εσύ; Οι δικοί σου άνθρωποι; Αν ναι, τότε είσαι πλούσιος! Αν έχεις υγεία, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα! Δεν έχεις να φοβάσαι κάτι. Ακόμα κι αν δεν καταφέρεις όλα όσα θέλεις, τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει και θα είσαι εντάξει απέναντι στον εαυτό σου τον ίδιο. Διαφορετικά, ίσως να μην μπορούσες καν να προσπαθήσεις. Μα εδώ βρίσκεται η ανθρώπινη υπέρβαση. Άνθρωποι που μπορεί να αντιμετωπίζουν ένα, δύο ή και περισσότερα προβλήματα υγείας, σοβαρά ή και λιγότερο απαιτητικά, βρίσκουν το κουράγιο και προχωρούν. Έχουν επίγνωση του δύσκολου αγώνα τους, μα δεν τον δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο με το να έχουν ως μοναδικό οδηγό τους το δάκρυ και τη θλίψη. Έχουν αποδεχθεί τη δύσκολη κατάσταση την οποία βιώνουν και επιλέγουν να βοηθήσουν τον εαυτό τους χαρίζοντάς του ένα χαμόγελο, δίνοντας μια αισιόδοξη νότα στην απαιτητική καθημερινότητά τους. Δεν αφήνουν καμία μιζέρια, καμία γκρίνια και στενοχώρια να τους καταβάλει. Προχωρούν. Και βγαίνουν νικητές. Σωματικά και κυρίως ψυχολογικά.
Αγαπάς; Σε αγαπούν; Είσαι πλούσιος πάλι! Ακόμα κι αν ενδεχομένως δεν ευόδωσε μια γνωριμία, μια σχέση ή απογοητεύτηκες από ανθρώπους, φίλους και μη, που γνώρισες και δεν περίμενες να σε πληγώσουν, μα το έκαναν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους έχεις δώσει εσύ όλη την αγάπη που μπορούσες να προσφέρεις. Εσύ να αγαπάς, και πάντα θα βγαίνεις κερδισμένος. Αν έχεις δώσει τόση αγάπη στον λάθος άνθρωπο, σκέψου πόση αγάπη μπορείς να δώσεις για τον σωστό! Όλοι μας έχουμε συναντήσει ανθρώπους στη ζωή μας που διώχνουν την αγάπη. Μάθε λοιπόν πως όποιος δεν θέλει την αγάπη σου, δεν αξίζει την αγάπη σου. Και να θυμάσαι πως οι μόνοι άνθρωποι που σε αγαπούσαν, σε αγαπούν και θα σε αγαπούν κυριολεκτικά για πάντα, με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, είναι οι γονείς σου. Κανένας άλλος. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι έχεις ήδη συναντήσει και θα συναντήσεις κι άλλους ανθρώπους που θα σε αγαπούν πραγματικά. Η αγάπη όμως των γονέων σου φτάνει μέχρι και την αυτοθυσία. Είναι η μεγαλύτερη, η δυνατότερη και η πιο ευλογημένη αγάπη που μπορεί ένας άνθρωπος να λάβει. Να είσαι ευγνώμων που έχεις γονείς οι οποίοι νοιάζονται, σε λατρεύουν και θα έκαναν τα πάντα για σένα. Στην πραγματικότητα, η δική τους ευτυχία είναι η δική σου.
Έχεις φίλους; Και πάλι είσαι πλούσιος! Όχι, δεν έχει καμία απολύτως σημασία ο αριθμός των φίλων. Σημασία έχει το ποιόν τους. Ούτως ή άλλως, οι πραγματικοί φίλοι είναι ελάχιστοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ίσως. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχουν καλές παρέες με περισσότερα άτομα. Άλλο όμως παρέα, και άλλο πραγματικός φίλος. Ο αληθινός φίλος σε αγαπά ανιδιοτελώς. Χαίρεται με τη χαρά σου, και το κάθε πρόβλημά σου επιλέγει ο ίδιος να το κάνει και δικό του πρόβλημα προσπαθώντας να σε βοηθήσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτό και στο πλαίσιο της παρέας μπορεί να γίνει, όμως όχι σε τόσο έντονο βαθμό όσο ανάμεσα σε φίλους-κολλητούς. Εκεί η σχέση είναι κάπως διαφορετική. Ακόμα πιο βαθιά, ακόμα πιο ουσιαστική. Δώσε αγάπη στους φίλους σου. Κι εκείνοι θα σου την επιστρέψουν στο μέγιστο βαθμό. Αλλιώς ίσως να μην είναι και τόσο φίλοι σου τελικά.
«Τα παιδάκια που παίζουν στο ανοιξιάτικο δείλι» αποτελούν τον πλούτο όλου του κόσμου! Δεν είναι τυχαίο που ο πεσιμιστής Καρυωτάκης ξεκινά το ποίημά του, «Βράδυ», με αυτήν ακριβώς τη φράση. Αν υπάρχει μία μόνο ελπίδα σε αυτό τον κόσμο, αυτή είναι τα παιδιά! «Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά (ζώα και λουλούδια), μη φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά!», έχει πει ο Νίκος Καζαντζάκης. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Ανέκαθεν η ελπίδα όλου του κόσμου κρεμόταν από τα χείλη των παιδιών. Από την παιδική χαρά και το χαμόγελό τους. Όσο υπάρχουν παιδιά λοιπόν, είμαστε ασφαλείς. Τι κόσμο θα προσφέρουμε σε εκείνα; Μια κοινωνία γεμάτη μίσος, μιζέρια και θλίψη; Ή έναν κόσμο με χαμόγελα, αισιοδοξία και πίστη σε κάτι καλύτερο;
Μη σκέφτεσαι πως όποιος αντιμετωπίζει τα πράγματα με αισιοδοξία δεν έχει επίγνωση του τι συμβαίνει. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή μας, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Τι κόστος έχει όμως ένα χαμόγελο;
Γίνε άνθρωπος της Ανάστασης, και ανάστησε με τη σειρά σου τον διπλανό σου που βουλιάζει σε «τάφους» ενοχικούς και δηλητηριώδεις! Σπάσε τον ήλιο, κάνε τον κομμάτια, και σκόρπισέ τον σε όλους όσοι έχουν χάσει το φως και το χαμόγελό τους! Πουθενά να μην πετάς πέτρες αναθέματος… Να συγχωρείς, για να είσαι εσύ καλά. Απόλαυσε την ανάσα αυτού του δευτερολέπτου και νιώσε ευγνώμων για όλα όσα έχεις! Και για όλα όσα θα έρθουν! Να ζεις! Να μην υπάρχεις απλώς. Πιες ένα ποτήρι νερό και πες «Ευχαριστώ», χωρίς να σκέφτεσαι ποτάμια, θάλασσες και ωκεανούς που ακόμα δεν σου ανήκουν. Όλα όσα είναι να έρθουν, θα έρθουν! Και μην κολλάς στο παρελθόν… «Μην κλαις επειδή τελείωσε, χαμογέλα επειδή συνέβη!» – Dr. Seuss.
Έχει γεννηθεί το 2000 και ζει στον Πειραιά. Από το 2018 είναι φοιτήτρια στη Νομική Σχολή Αθηνών. Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό συνεδρίων και εκδηλώσεων σε σχέση με το αντικείμενο των σπουδών της. Επιπλέον φέρει συμμετοχές σε ρητορικούς αγώνες ως διαγωνιζόμενη, αλλά και ως κριτής. Αγαπάει τη λογοτεχνία, τη μουσική και τον χορό. Η αγαπημένη της φράση είναι «Φτάσε όπου δεν μπορείς!» του Νίκου Καζαντζάκη.
