Της Κασσιανής Σκαμάγκα,
Μία από τις ύψιστες προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτήν τη στιγμή είναι η διευθέτηση -πέραν του κορωνοϊού- του προσφυγικού και του μεταναστευτικού ζητήματος. Την ίδια ώρα που οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, υποκινούμενες συνήθως από την τουρκική πλευρά, αυξάνονται καθημερινά στη χώρα μας, στη Γερμανία διεξάγονται συζητήσεις μεταξύ των ομόσπονδων κρατιδίων για τη διαχείριση αυτού του ακανθώδους ζητήματος.
Αποτελεί αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι η Γερμανία δεν έχει συνδράμει ιδιαιτέρως στην προσπάθεια αποσυμφόρησης της Ελλάδας και εν συνεχεία υποδοχής των αιτούντων άσυλο στο έδαφός της. Για τον λόγο αυτόν, έχει επικριθεί και αρκετές φορές η στάση της από πληθώρα γερμανικών ανθρωπιστικών οργανώσεων, που μάχονται για τη γνωστοποίηση και ευαισθητοποίηση της κατάστασης που επικρατεί στα ελληνικά κέντρα φιλοξενίας. Χαρακτηριστικό ήταν και το σύνθημα των Γερμανών εθελοντών από τη Βόννη πριν από λίγο καιρό: «Bonnhat Platz!», το οποίο σημαίνει ότι και η Βόννη έχει χώρο για την υποδοχή προσφύγων. Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν καταβληθεί προσπάθειες για να διατρανωθεί το αίσθημα ευθύνης που φέρει και η Γερμανία.
Στον αντίποδα, δεν είναι λίγες οι προσφυγικές οργανώσεις από τη Γερμανία, οι οποίες αποδίδουν ευθέως μομφές στην Ελλάδα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι πρόσφυγες. Συγκεκριμένα, οι εκπρόσωποι των οργανώσεων αυτών έχουν μιλήσει για παράνομες απωθήσεις και κατάλυση του δικαιώματος ασύλου. Οφείλουμε, ωστόσο, να αναλογιστούμε ότι η Γερμανία το πρώτο τρίμηνο του 2020, από τις 623 αιτήσεις προσφύγων στην Ελλάδα για επανένωση οικογενειών στη βάση του Κανονισμού του Δουβλίνου, απέρριψε τις 532, προσθέτοντας ότι αυτό συνέβη εξαιτίας της μη τήρησης των απαιτούμενων προθεσμιών. Ακόμα και το γερμανικό περιοδικό Spiegel σπεύδει να αποδώσει στην Ελλάδα βαρύτατες κατηγορίες περί καταστρατήγησης θεμελιωδών ευρωπαϊκών αξιών, εξαιτίας της επαναπροώθησης λέμβων με πρόσφυγες.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί η τακτική που πρόκειται να ακολουθήσει το Βερολίνο. Πιο αναλυτικά, το κρατίδιο του Βερολίνου έχει εγκρίνει ένα νομοθετικό διάταγμα, το οποίο προβλέπει την υποδοχή προσφύγων από τη Μόρια. Βασική προϋπόθεση για την εκτέλεσή του είναι να δοθεί η σχετική έγκριση από τον Χορστ Ζεέχοφερ, τον ομοσπονδιακό Υπουργό Εσωτερικών. Πρόκειται για την τέταρτη προσπάθεια αποστολής αιτήματος στον συγκεκριμένο Υπουργό, καθώς τον προηγούμενο καιρό είχε δώσει αρνητική απάντηση, σύμφωνα με τον Αντρέας Γκάιζελ, τον Υπουργό των Εσωτερικών του Βερολίνου. Ο Χορστ Ζεέχοφερ υποστήριζε, μάλιστα, ότι η κεντρική κυβέρνηση της Γερμανίας είναι αρμόδια να αποφασίζει για την υποδοχή των προσφύγων και όχι το Βερολίνο.
Αναλύοντας ένα θέμα, όπως το προσφυγικό-μεταναστευτικό, το οποίο εμπεριέχει πολυδιάστατες προεκτάσεις, καταλήγουμε στο ότι δε χωρούν φιλονικίες και άγονοι διαξιφισμοί. Σε μία περίοδο όπου ένα τέτοιο θέμα αυτήν τη στιγμή επικρέμεται ως Δαμόκλειος σπάθη, μια διαχείριση που θέτει στο επίκεντρο τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., είναι αυταπόδεικτα λαθεμένη. Η συνεπής όμως τήρηση των ισορροπιών, η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των κρατών, και αντιστοίχως, η εμπέδωση της ευθύνης, όπως αυτή αποτυπώνεται στον Κανονισμό του Δουβλίνου, αλλά και η εύρεση ενός μηχανισμού δίκαιης κατανομής των προσφυγικών ροών θα συντείνουν σημαντικά, αν όχι στην εκμηδένιση, στην περιστολή του προβλήματος.
Γεννημένη το 2000 στον Βόλο, είναι δευτεροετής φοιτήτρια Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μόλις στο Λύκειο είχε επιλεγεί για μαθητικό Erasmus στο Nymburk της Τσεχίας, μετρώντας ήδη μία σημαντική συμμετοχή της σε ρητορικούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Έχει συμμετάσχει σε προσομοίωση επιτροπών του ΟΗΕ στο εξωτερικό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το διεθνές δίκαιο. Είναι γνώστρια της Αγγλικής και Γερμανικής γλώσσας, ενώ παράλληλα η πολυετής ενασχόληση της με τη κλασική μουσική συνοδεύεται από τη συμμετοχή της σε σύνολα δωματίου και τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Βόλου.
