Της Σοφίας Ζαφειροπούλου,
Κατά τα τελευταία χρόνια καταγράφηκε μείωση της παιδικής εργασίας. Συγκεκριμένα, βάσει έρευνας της UNICEF, το 2000 ο αριθμός των παιδιών που εργάζονταν ήταν 246 εκατομμύρια, ενώ το 2016 ο αριθμός τους ήταν 152 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την έκθεση της επιτροπής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, μέχρι το 2025 ο αριθμός των παιδιών που θα εργάζονται, θα μειωνόταν στα 121 εκατομμύρια.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, τα εργαζόμενα παιδιά κατοικούν στις ηπείρους της Ασίας και της Αφρικής, σε απόλυτους αριθμούς ύψους 62 και 72 εκατομμυρίων αντίστοιχα. Το 70% των παιδιών εργάζονται στον κλάδο της γεωργίας. Παιδιά – εργάτες απασχολούνται για περισσότερες από 12 ώρες την ημέρα, με αμοιβή που δεν ξεπερνά τα 2 δολάρια, χωρίς ούτε το βασικό προστατευτικό εξοπλισμό, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί κάτι περισσότερο από επιτακτική ανάγκη για τη διαφύλαξη της σωματικής τους ακεραιότητας. Οι περισσότερες πολυεθνικές εταιρείες δηλώνουν ότι έχουν πολιτική μηδενικής ανοχής για την παιδική εργασία, όμως η ιδεαλιστική αυτή τοποθέτησή τους, δυστυχώς, διαψεύδεται από ποικίλα στοιχεία. Κορυφαίες εταιρείες, κυρίως στον κλάδο της τεχνολογίας, εκμεταλλεύονται ανηλίκους που διαβιούν, κατά κύριο λόγο, στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Παιδιά, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και κάτω των 5 ετών, είναι αναγκασμένα να εργάζονται σκληρά, να εκδίδονται και να επαιτούν.
Βάσει κοινής έρευνας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) και της UNICEF, από το 2000 έως σήμερα, ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται έχει υποστεί μείωση κατά 94 εκατομμύρια. Η κατάσταση, εντούτοις, φαίνεται ότι θα αντιστραφεί εντός του δεύτερου εξαμήνου του 2020 και αυτό οφείλεται στην πανδημία του Covid-19. Το μεγάλο χτύπημα που δέχθηκε η οικονομία, σε συνδυασμό με την αδυναμία των κοινωνικών υπηρεσιών να αντισταθμίσουν την κρίση, που επέφερε η εν λόγω κατάσταση, εκτιμάται ότι θα έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια παιδιά να στερηθούν την παιδική τους ηλικία.
Με στοιχεία που προκύπτουν από την Παγκόσμια Τράπεζα, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ενδέχεται να αγγίξει τα 60 εκατομμύρια, λόγω της πανδημίας. Η ακραία φτώχεια, με τη σειρά της, είναι μία από τις βασικότερες αιτίες της παιδικής εργασίας.
«Καθώς η πανδημία προκαλεί χάος στα οικογενειακά εισοδήματα, χωρίς υποστήριξη πολλές (οικογένειες) ενδέχεται να καταφύγουν στην παιδική εργασία. Η κοινωνική προστασία είναι ζωτικής σημασίας σε περιόδους κρίσης, καθώς προσφέρει βοήθεια στους πιο ευάλωτους», δήλωσε ο Γκάι Ράιντερ, Γενικός Διευθυντής της ΔΟΕ.
«Όταν αυξάνει η φτώχεια, τα σχολεία κλείνουν, περιορίζεται η διαθεσιμότητα των κοινωνικών υπηρεσιών και ένας μεγαλύτερος αριθμός παιδιών ωθείται προς τον κόσμο της εργασίας», προειδοποίησε από την πλευρά της η Ενριέτα Φόρε, Γενική Διευθύντρια της UNICEF.
Οι επιπτώσεις της πανδημίας στον κλάδο της οικονομίας και τα κατασταλτικά μέτρα που έλαβαν κυβερνήσεις, με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης του Covid-19, «έχουν καταστροφικό αντίκτυπο για πολλά παιδιά», στηλίτευσε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «KidsRights».
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στα κράτη. Με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ζητά από τις κυβερνήσεις των χωρών να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, ενώ στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, απηύθυνε έκκληση να δημιουργηθεί. Η πανδημία του Covid-19 ίσως και να οδηγήσει σε αύξηση της παιδικής εργασίας, ματαιώνοντας έτσι την πρόοδο των προηγούμενων χρόνων.
Σοκαριστικό, δε, είναι το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα φαίνεται να γυρίζει από την άλλη, όταν διακυβεύονται τόσο φλέγοντα ζητήματα που αφορούν την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μία από τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα ανήλικα τέκνα. Η δράση Διεθνών Οργανισμών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη, αλλά ανεπαρκής, εάν δε συνοδεύεται από αντίστοιχη κρατική μέριμνα. Και, φυσικά, μιλώντας για χώρες που ταλανίζονται από φτώχεια, ανέχεια, δημοκρατικό έλλειμμα, ενδεχομένως και συγκρούσεις στα ίδια τα εδάφη τους, οι προβλέψεις δε μπορούν παρά να είναι δυσοίωνες.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1999. Βρίσκεται στο τρίτο έτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό και λατρεύει τα ταξίδια
