Του Γεώργιου Σαλπιγγίδη,
Μαξιμίλιαν Καρλ Έμιλ Βέμπερ, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους κοινωνιολόγους, το έργο του οποίου επηρέασε την πορεία της επιστήμης του.
Ο Βέμπερ ήρθε στη ζωή στις 21 Απριλίου 1864, στην πόλη Ερφούρτη της σημερινής Γερμανίας. Πατέρας του ήταν ο Μαξ Βέμπερ (ο πρεσβύτερος), ένας δικηγόρος και πολιτικός και μητέρα του η Έλεν Φάλλεστεν Βέμπερ, που ήταν μεγαλωμένη με βάση το Καλβινιστικό δόγμα. Αυτό το περιβάλλον είχε σημαντικές επιδράσεις στη ζωή του νεαρού Μαξ. Μετά από το σχολείο ασχολείται, το 1882, με τα νομικά, την ιστορία, τη φιλοσοφία και τα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, διακόπτοντας τις σπουδές του για ένα διάστημα, για να υπηρετήσει στον στρατό. Έτσι, συνεχίζει τις σπουδές του το 1884 στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το 1889 ολοκληρώνει το διδακτορικό του.
Παντρεύεται τη Μαριάν Σνίττερ το 1893 και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, θέση που θα αποκτήσει και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 1896. Μετά από το θάνατο του πατέρα του (1897), κλονίζεται η ψυχική του υγεία και υποφέρει από κατάθλιψη, άγχος και αϋπνία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία του να διδάξει και έτσι, τα επόμενα πέντε χρόνια έμεινε έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας.
Το 1903 θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα αυτά και θα γίνει αναπληρωτής συντάκτης σε ένα σημαντικό περιοδικό κοινωνικών επιστημών, το «Archives for Social Science and Social Welfare». Λίγο αργότερα δημοσιεύει το έργο, «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού», που θα τον κάνει ευρύτερα γνωστό στους κόλπους της κοινωνιολογίας. Η κύρια θεώρηση του έργου αυτού είναι πως η ακμή του καπιταλισμού συνδέεται με τον Προτεσταντισμό και ειδικότερα, με τον Καλβινισμό (ενδεχομένως αυτό να είναι μια επιρροή της μητέρας του).
Κατά το διάστημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ασχολήθηκε εθελοντικά στις ιατρικές υπηρεσίες και ανέλαβε την οργάνωση των στρατιωτικών νοσοκομείων στη Χαϊδελβέργη. Με το πέρας του πολέμου εξέδωσε άλλα τρία βιβλία, στα οποία εξετάζει πάλι το θέμα της θρησκείας σε σχέση με την κοινωνία. Επίσης, επιστρέφει, το 1918, στο χώρο της διδασκαλίας, ενώ βοήθησε και στη σύνταξη του νέου συντάγματος της Γερμανίας.
Η ισπανική γρίπη ήταν η αιτία θανάτου του μεγάλου σύγχρονου κοινωνιολόγου. Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 14 Ιουνίου 1920.
