Του Κωνσταντίνου – Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος είναι ένας από τους γνωστότερους Έλληνες ηθοποιούς που άφησε το στίγμα του στο χώρο της κωμωδίας, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο.
Ο μεγάλος ηθοποιός γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1915 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και αποτελούσε μέλος μιας μεγάλης οικογένειας. Ο πατέρας του, έμπορος στο επάγγελμα καταγόταν από την Πελοπόννησο και η μητέρα του από την Υεμένη. Το οικονομικό κραχ του 1929 ανάγκασε την οικογένεια να μετακινηθεί στη Μασσαλία της Γαλλίας. Εκεί, ο Ντίνος Ηλιόπουλος αξιοποίησε την ευκαιρία που του δινόταν να μάθει τη γαλλική γλώσσα, η γνώση της οποίας αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στο μέλλον, δεδομένων των διασκευών ξένων παραγωγών που επεδίωξε να σκηνοθετήσει ο ίδιος. Η μετακίνηση στην Αθήνα για τον νεαρό τότε Ηλιόπουλο, ήρθε 6 χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο. Στην πρωτεύουσα ασχολήθηκε με σπουδές στο εμπόριο και έπειτα εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία. Δυστυχώς όμως για εκείνον, η απόλυσή του από το στρατό συνέπεσε με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έτσι κλήθηκε να υπηρετήσει εκ νέου, αυτή τη φορά ως υπεύθυνος στον ασύρματο.
Η υποκριτική έλκυε από νωρίς τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Το 1939 μάλιστα πέρασε από εξετάσεις για την εισαγωγή του στη δραματική σχολή, όπου τελικά δεν έγινε δεκτός. Το πείσμα του όμως για την ενασχόληση με το χώρο αυτό, τον οδήγησε να σπουδάσει στη σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Το 1944, κατά τη διάρκεια της κατοχής, συμμετείχε με επιτυχία στη θεατρική παράσταση που ανέβασε ο Λέον Λεντς, με τίτλο «Κυρία σας αγαπώ». Το ντεμπούτο του Έλληνα κωμικού στην κωμωδία έγινε το 1948 στο έργο «Εκατό χιλιάδες λίρες» σε σκηνοθεσία Αλέκου Λειβαδίτη και σενάριο Νίκου Τσιφόρου. Από τότε, ο Ντίνος Ηλιόπουλος συμμετείχε σε πάνω από 80 έργα και παραστάσεις στον καιρό της «Χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου». Ενδεικτικά, μερικά από τα γνωστότερα έργα στα οποία συμμετείχε ο πετυχημένος κωμικός είναι: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» το 1954, «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» το 1960, «Μερικοί το προτιμούν κρύο» το 1963, «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» επίσης το 1963, «Το δόλωμα» το 1964, «Ο Στρατής παραστράτησε» το 1969. Μέχρι το 1954 είχε καταφέρει να συμμετάσχει σε πλήθος θιάσων, μεταξύ άλλων της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη και του Δημήτρη Χορν. Το 1954 λοιπόν, ο Ηλιόπουλος πετυχαίνει τη συμμετοχή του σε θίασο με το Μίμη Φωτόπουλο. Η συνάντηση αυτή έμεινε στην ιστορία, καθώς αποτέλεσε την αφετηρία της σχέσης ενός από τα πλέον πετυχημένα κωμικά δίδυμα της ελληνικής σκηνής. Το 1969 είναι το έτος που ο πετυχημένος πλέον ηθοποιός δημιουργεί το δικό του θίασο. Στο πλαίσιο αυτό, δημιούργησε έργα όπως «Το έξυπνο πουλί», «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Η κυρία του κυρίου». Δεν ήταν λίγες οι φορές που σκηνοθετούσε και ο ίδιος ο Ηλιόπουλος, ενώ αρκετά συχνότερα διασκεύαζε ξένες πετυχημένες παραγωγές. 
Το 1977 σημειώθηκε ακόμα μία σπουδαία εξέλιξη στην καριέρα του ήδη φημισμένου Ντίνου Ηλιόπουλου, αφού ερμήνευσε τον «Αμφιτρύωνα» του Πλαύτου στο Εθνικό Θέατρο και ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε τόσο στο Ηρώδειο όσο και στην Επίδαυρο στις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού.
Στην προσωπική του ζωή, ο Ντίνος Ηλιόπουλος παντρεύτηκε το 1963 τη Χίλντεγκαρντ Βίντσερ και έκανε δύο κόρες, τη Χίλντα και την Εβίτα. Στις τιμές που έλαβε στη λαμπρή του καριέρα περιλαμβάνεται και ο χρυσός Σταυρός του Γεωργίου Α’ για την ευρύτερη προσφορά του στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο κόσμος των τεχνών πάντα εκθείαζε τον Ηλιόπουλο για το έργο του. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Κώστα Γεωργουσόπουλου ο οποίος αναφέρει για το μεγάλο ηθοποιό: «Καλλιέργησε ένα φανταιζίστικο ύφος, γεμάτο φαντασία, ποιητική αίσθηση, ονειροπόληση και παιδική αφέλεια. Κάτοχος μιας χορευτικής τεχνικής και διαθέτοντας την ικανότητα του αυτοσχεδιασμού χωρίς να φτηναίνει το στυλ, ο Ηλιόπουλος δεν έχει προγόνους ούτε μιμητές. Δημιούργησε κωμικούς χαρακτήρες με φινέτσα, αγαθό χιούμορ και εύθραυστη επιφάνεια. Ήταν ένας κλόουν, ένας πιερότος, γεμάτος καλές προθέσεις, που συνεχώς έσπαζε τα μούτρα του επάνω στη σκληρή πραγματικότητα. Μέσα από τη συνεχώς έκπληκτη μάσκα του, διέκρινες μια δακρυσμένη ωριμότητα και μια φιλοσοφημένη αποδοχή τού μοιραίου». Ο Ντίνος Ηλιόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 Ιουνίου του 2001, σκορπώντας τη θλίψη σε όλο το Πανελλήνιο.
Πηγή
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
