Της Πηνελόπης Κατσιγιάννη,
Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, «τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι κάθε παιδί έχει εγγενές δικαίωμα στη ζωή» και ότι «τα συμβαλλόμενα κράτη-μέρη εξασφαλίζουν, στο μέτρο του δυνατού, την επιβίωση και την ανάπτυξη του παιδιού». Διαρκώς, ωστόσο, παρατηρούμε ότι αυτές οι αρχές καταπατώνται, με απόρροια εκατοντάδες παιδιά να πέφτουν θύματα επιθέσεων κάθε χρόνο. Μάλιστα, έκθεση της UNICEF δημοσιοποίησε πριν καιρό ότι κατά τη διάρκεια ένοπλων συρράξεων, οι επιθέσεις εναντίον παιδιών έχουν τριπλασιαστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Γιατί, λοιπόν, ακόμη και σήμερα που ζούμε σε μία εποχή όπου τα δικαιώματα θεωρούνται δεδομένα, υπάρχουν παιδιά που θανατώνονται εξαιτίας ορισμένων συμφερόντων;
Σε χώρες όπως η Συρία και το Αφγανιστάν, τα παιδιά ζουν σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση είναι μερικές από τις λέξεις που περιγράφουν την καθημερινότητά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που, λόγω της ελλιπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, πεθαίνουν από μια απλή γρίπη, η οποία για εμάς φαίνεται τόσο συνηθισμένη. Όσα καταφέρνουν να επιβιώσουν, μεγαλώνουν δουλεύοντας για να μπορούν να συνεχίσουν να φέρνουν στο σπίτι τους έστω ένα πιάτο φαγητό. Πολλά από αυτά τα παιδιά ζουν χωρίς γονείς, χωρίς καν συγγενείς, προσπαθώντας ολομόναχα να βρουν καταφύγιο από την εμπόλεμη και επίπονη κατάσταση που επικρατεί στις χώρες αυτές.
Για τα παιδιά αυτά, ωστόσο, η πείνα και η πενία δεν είναι τα μόνα τους προβλήματα. Καθημερινά, ζουν υπό το φόβο μιας επίθεσης, εξαιτίας του παράλογου πολέμου που επικρατεί στις περιοχές της Συρίας και των λοιπών χωρών. Συχνά, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα εκάστοτε συμφέροντα, χάνεται άμαχος πληθυσμός που δεν έχει καν την ευκαιρία να αμυνθεί μπροστά στον εχθρό. Δεκάδες, εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες μικρά παιδιά χάνουν τις ζωές τους, δίχως λόγο και αιτία. Δίχως να φταίνε σε κάτι. Πρόκειται για μικρά παιδιά που μπορεί να ήταν κάτω των 5 ετών. Που δεν κατάφεραν ποτέ να ευχαριστηθούν τη ζωή, όπως την απολαμβάνουμε εμείς σήμερα. Όπως φαίνεται, ποτέ δεν θα καταφέρουν να γευτούν τη χαρά της ζωής.
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για τα Αθώα Παιδιά Θύματα Επιθέσεων στις 4 Ιουνίου, είναι σημαντικό να γίνει μνεία για τις αθώες ψυχές που χάνονται κάθε μέρα μέσα στα συντρίμμια των ανούσιων επιθέσεων και ενόπλων συρράξεων. Οφείλουμε όλοι να είμαστε ενήμεροι για την αδύναμη αντιμετώπιση του φαινομένου από τη διεθνή σκηνή, η οποία δεν αντιδρά σε τέτοιου είδους απάνθρωπες ενέργειες. Η άσκηση πίεσης προς τα κράτη που διαπράττουν τέτοια εγκλήματα, έχοντας ως θύματα αθώες ψυχές, καθίσταται αναγκαία. Τα παιδιά είναι τα πρώτα που πρέπει να προστατεύονται σε εμπόλεμες καταστάσεις και να μην αποτελούν υποχείρια κανενός δρώντος. Τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του σκληρού κόσμου και οφείλουμε να δείχνουμε πάντα σεβασμό προς αυτά.
Γεννήθηκε το 2000 στην όμορφη Πάτρα. Είναι φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Έχει ιδιαίτερη αγάπη προς τις ξένες γλώσσες, τις οποίες αρέσει να εξασκεί μέσα από ταξίδια. Ασχολείται με εθελοντικά και ευρωπαϊκά προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, καθώς και με συνέδρια σχετικά με το αντικείμενο σπουδών της.
