Του Αθανάσιου Μαντζώλα,
«Επιστροφή στην κανονικότητα»! Πώς θα επιστρέψουμε και σε ποια κανονικότητα; Οι άνθρωποι εύκολα συμμορφώνονται στον συνθηματικό λόγο. Απλοποιεί την σκέψη σε βάρος της αναζήτησης, διακρίνεται ευκολότερα και εξηγείται δυσκολότερα. Στοχεύει στο θυμικό, στο συναίσθημα και παρακάμπτει τα εμπόδια της λογικής. Φυσικά, η αξία κάθε είδους συνθήματος, όπως και η σημασία μιας πολιτικής θέσης, επικυρώνεται από τις μεταγενέστερες εξελίξεις. Πώς διαμορφώνεται, λοιπόν, η «κανονικότητα» στην post-κορωνοϊκή εποχή;
Στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα, η κατάσταση κλιμακώνεται, δεν φαίνεται ωστόσο, να διαφοροποιείται. Υπάρχει, τα τελευταία χρόνια, Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που να απευθύνθηκε στους ξένους ομολόγους του από θέση ισχύος; Σπασμωδικές αντιδράσεις, ψευτονταϊλίκια, δακρύβρεχτες επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, σε κανόνες καλής γειτνίασης, στην ευρωπαϊκή προοπτική των γειτονικών χωρών, σε ανύπαρκτες φιλίες και συμμαχίες. Η επιθετικότητα των γειτόνων διατηρείται αμείωτη, με συνεχείς παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών και με περιστατικά, όπως το δημιουργηθέν προσφάτως στον Έβρο. Περιμένουμε μοιρολατρικά ένα «θερμό επεισόδιο» που θα προσθέσει στις κατακτήσεις του Ερντογάν «μερικά νησιά» στο Αιγαίο, στη χειρότερη (γι’ αυτόν) περίπτωση «μερικές δεκάδες μέτρα» στον Έβρο.
Όσοι χαρακτήριζαν προδότες τους βουλευτές που ψήφισαν την συμφωνία των Πρεσπών, προ ημερών καταψήφισαν την άρση της ασυλίας τους με αφορμή την μήνυση για εσχάτη προδοσία και κατάχρηση εξουσίας που κατατέθηκε στη Βουλή εναντίον τους. Η «κατάπτυστη» και «προδοτική», κατά τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού (όπως υποστήριζε πριν, φυσικά, γίνει πρωθυπουργός), συμφωνία των Πρεσπών «τηρείται και τιμάται» κατά γράμμα, από την ελληνική κυβέρνηση. Οι προηγούμενοι την ψήφισαν, οι σημερινοί την εφαρμόζουν. Και ως γνωστόν «κόραξ κόρακος οφθαλμόν δεν εξορύσσει», «σήμερα εσύ, αύριο εγώ». Ο «νέος πατριωτισμός» (τον όρο χρησιμοποιούν συστηματικά όσοι -στην ουσία- αρνούνται τον πατριωτισμό) επιβάλλει να επαναληφθούν οι ταπεινωτικές στιγμές των Πρεσπών, τα αμήχανα αλλά αυτάρεσκα χαμόγελα του Ν. Κοτζιά, με το ψάθινο καπελάκι. Βέβαια, ενδεχόμενες «Πρέσπες» με την Τουρκία θα είναι πιο επώδυνες.
Τα Μ.Μ.Ε πάντως, σπεύδουν να καλύψουν δια της αποσιώπησης κάθε επώδυνο γεγονός. Αρκεί να υπάρχει αντίδωρο. Χθες, ήταν τηλεοπτικές άδειες, σήμερα χρηματοδότηση για την ενημέρωση για τον κορωνοϊό. Και κάθε αντίλογος αποδομείται με το βεβαιωτικό «το είπε η τηλεόραση». Οι περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών χάριν της ασφάλειας κατά την υγειονομική κρίση ήταν βέβαια, αναγκαίοι, ίσως και οριακοί. Όσο όμως, αποσοβείται ο κίνδυνος τείνουν δυσανάλογοι και παρουσιάζονται πολλά παράδοξα. Είναι δυνατόν να λειτουργούν νηπιαγωγεία και σχολεία, ενώ τα Πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά; Είναι δυνατόν στις τάξεις να υπάρχουν κάμερες και το μάθημα στο δημοτικό σχολείο να μεταδίδεται στο διαδίκτυο; Είναι δυνατόν η εκκλησία, που κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης αντιμετωπίστηκε πιο αυστηρά ακόμα κι από τα καταστήματα, εξίσου δε αυστηρά με τις καφετέριες, να λειτουργεί με όρους super market; Στις εκκλησίες μεταδίδεται ο ιός. Στις κορδέλες και στις καρότσες του Μπακογιάννη δεν μεταδίδεται;
Σημειωτέον δε, ότι η Υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως εμφανίστηκε στην εκκλησία (στις 28/5, στην Απόδοση του Πάσχα) φορώντας μάσκα, ενώ σε κανέναν άλλο κλειστό χώρο (π.χ. σε σχολικές αίθουσες με μαθητές, στο υπουργείο με συνεργάτες της) δεν έχει εμφανιστεί με μάσκα. Δεν είναι τυχαίο. Υπενθυμίζω, ότι έχουν προηγηθεί άκρως προκλητικές δηλώσεις της για την Θεία Κοινωνία. Γιατί εν μέσω τέτοιων δοκιμασιών που μετερχόμαστε επιμένει να μας σκανδαλίζει με αυτήν την προκλητική συμπεριφορά; Ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει;
Κατά τ’ άλλα η οικονομική ύφεση αυξάνεται και η ελληνική οικονομία περιμένει εναγωνίως τη δόση της από την Ευρώπη. Δεν σχολιάζω το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν το Ταμείο Ανάκαμψης. Τι να περιμένει κανείς από τον Γεωργούλη, τον Κούλογλου, τον Παπαδημούλη, τον Αρβανίτη, την Κουντουρά; Ούτε το ελάχιστο, την ψήφο τους! Η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Αντίλογος σοβαρός και ουσιώδης δεν αρθρώνεται από κανένα κόμμα. Ούτε έστω, από μια συλλογικότητα. Σε όλα τα επίπεδα το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο και η νέα κανονικότητα, έτσι όπως διαμορφώνεται σήμερα, μάλλον αποστροφή προκαλεί.
Γεννήθηκε το 1999 στην Βέροια Ημαθίας. Αποφοίτησε το 2017 από το Γενικό Λύκειο Μελίκης και έκτοτε φοιτά στην Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
