Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας. Ήρθε στον κόσμο στις 8 Φεβρουαρίου 1405. Πατέρας του ήταν ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος και μητέρα του η σερβικής καταγωγής Έλενα Δραγάση.
Όταν μεγάλωσε, στάλθηκε το 1428 στους αδελφούς του, Θωμά και Θεόδωρο, στην Πελοπόννησο, στο Δεσποτάτο του Μωρέως ή αλλιώς Μυστρά. Οι τρεις τους θα ανακαταλάβουν Φραγκοκρατούμενα εδάφη της περιοχής. Έπειτα, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη στο πλευρό του αδελφού του και αυτοκράτορα πλέον Ιωάννη Η’ Παλαιολόγου. Όταν ο αυτοκράτορας μετέβη στην Ιταλία για να συμμετάσχει στη σύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας, ο Κωνσταντίνος ανέλαβε για λίγο τη διοίκηση της Πόλης. Μετά από την επιστροφή του Ιωάννη, ο Κωνσταντίνος πήγε πάλι στην Πελοπόννησο, όπου προσπάθησε να αναδιοργανώσει το Δεσποτάτο.
Υπάρχουν δύο απόψεις σχετικά με το εάν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήταν ο ΙΑ’ ή ο ΙΒ’. Η πρώτη δεν περιλαμβάνει τον Κωνσταντίνο Λάσκαρη από την Νίκαια του 1204 στην αρίθμηση, με αποτέλεσμα ο Παλαιολόγος να αποκαλείται ΙΑ’, εάν όμως τον συμπεριλάβουμε, τότε θα τον αναφέρουμε σαν ΙΒ΄.
Ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε δύο φορές, ωστόσο δεν απέκτησε διάδοχο. Ο πρώτος του γάμος έγινε την 1η Ιουλίου 1428 με τη Μανταλένα Τόκο, θυγατέρα του άρχοντα της Ζακύνθου. Μετά από τον θάνατό της, παντρεύτηκε την Κατερίνα Γκατιλούζιο, θυγατέρα του άρχοντα της Μυτιλήνης, στις 27 Ιουλίου 1441.
Στις 6 Ιανουαρίου 1449 στέφθηκε αυτοκράτορας στον Μυστρά, μετά από τον θάνατο του άτεκνου Ιωάννη και τον Μάρτιο του ίδιου έτους μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, ωστόσο δεν υπήρξε δεύτερη στέψη του στην Αγία Σοφία. Από την πρώτη στιγμή θα προσπαθήσει να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της Πόλης. Έτσι, στις 12 Δεκεμβρίου 1452 θα πραγματοποιηθεί στην Αγία Σοφία ενωτική λειτουργία, από την οποία απέβλεπε, μάταια, στη βοήθεια των δυτικών.
Οι δυνάμεις του Μωάμεθ Β’ θα ξεκινήσουν την πολιορκία της Βασιλεύουσας τον Απρίλιο του 1453. Ο Κωνσταντίνος θα προσπαθήσει δίχως αποτέλεσμα να υπερασπιστεί τα εδάφη, της κατ’ όνομα πλέον, αυτοκρατορίας. Η κερκόπορτα, που είχε ξεμείνει ανοιχτή, κόστισε στους Βυζαντινούς και έτσι ο Κωνσταντίνος και οι λιγοστοί στρατιώτες του δε θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν τον υπεράριθμο στρατό του Μωάμεθ. Θα πεθάνει μαχόμενος μια μέρα σαν σήμερα, στις 29 Μαΐου 1453, δημιουργώντας μια σειρά από θρύλους γύρω από το όνομά του, με γνωστότερο αυτόν του μαρμαρωμένου βασιλιά, του βασιλιά δηλαδή που δεν πέθανε αλλά είναι μαρμαρωμένος μέχρι να ξυπνήσει και να κυνηγήσει εκ νέου τους Τούρκους. Με τον θάνατό του, θα τελειώσει και η χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου.
