Του Παναγιώτη Παναγιωτακόπουλου,
Ένα από τα πολλά θύματα της πανδημίας έμελλε να είναι και ο κολοσσός στον χώρο της ενοικίασης οχημάτων, η Hertz. Κάπως έτσι, στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, εκατό και πλέον χρόνια ιστορίας έγιναν φτερό στον άνεμο τη στιγμή της υποβολής πτώχευσης εκ μέρους της αμερικανικής εταιρείας.
Για το μεγαλύτερο ποσοστό των μελετητών, των επενδυτών και όσων ασχολούνται με τον χρηματοοικονομικό και επιχειρηματικό κλάδο, τα αίτια βρίσκονται, φυσικά, στις δυσμενείς συνθήκες που δημιουργήθηκαν στις μετακινήσεις ανά τον πλανήτη και κατ’ επέκταση στη μίσθωση οχημάτων. Η αλήθεια όμως, είναι πως αν όλα ήταν «ρόδινα» μέχρι και το ξέσπασμα του ιού, τότε δύσκολα οποιαδήποτε εταιρεία θα είχε οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα σχετικά με τη μέχρι πρότινος κατάσταση του οργανισμού. Στην πορεία της μέσα στα χρόνια, η Hertz έμοιαζε το μεγαλύτερο διάστημα να παραμένει αναλλοίωτη και μάλιστα να ηγείται του κλάδου. Όπως, όμως, αρκετές φορές στο παρελθόν, έτσι και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται, με συνέπεια η πρωτοπορία, ο δυναμισμός και η διάθεση για συνεχή πρόοδο να μετατραπούν σε αλαζονεία και στασιμότητα.
Εκτός της Avis, η οποία ήταν το αντίπαλο δέος καθώς προσέφερε υπηρεσίες που ταυτίζονταν με αυτές της Hertz, διάφορες πρωτοβουλίες βασιζόμενες στη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη είχαν πλέον εδραιωθεί. Τρανό παράδειγμα η Uber, εταιρεία της οποίας η λειτουργία υποστηρίζεται αποκλειστικά από τη χρήση εφαρμογής «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων. Σε ανύποπτο χρόνο, τη θέση των συμβολαίων και της λοιπής γραφειοκρατίας είχαν, πλέον, καταλάβει λίγα αγγίγματα στις οθόνες των τηλεφώνων. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που εξακολουθούσαν να επιλέγουν τη μοναχική οδήγηση έναντι της, σίγουρα πιο άνετης και με λιγότερες ευθύνες, μετακίνησης μέσω ενός επαγγελματία οδηγού. Εξάλλου, η μηδενική αναμονή και η εξίσου μεγάλη ποικιλία στην επιλογή οχήματος αναιρούσαν οποιοδήποτε πλεονέκτημα των μέχρι πρότινος πρωταθλητών του χώρου, Hertz και Avis.
Αναλογιζόμενος κανείς τις σημερινές δυνατότητες που παρέχει ο τεχνολογικός κλάδος, θα περίμενε κάθε οργανισμός με το μέγεθος και την ιστορία της Hertz, να προσαρμοστεί και άμεσα μάλιστα στις νέες συνθήκες. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δε φαίνεται να ταρακούνησε αρκετά την εταιρεία, η οποία πριν το συνειδητοποιήσει, αντί να κάνει ένα βήμα μπροστά, έκανε δύο πίσω. Η αδυναμία στην υιοθέτηση των νέων επιχειρηματικών προτύπων δεν γινόταν, φυσικά, να μην αποτυπωθεί στην οικονομική κατάσταση και την πορεία της στον κόσμο των μετοχών.
Με τον κάτοχο του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών, Carl Icahn, να αλλάζει τους CEOs πιο συχνά από τα πουκάμισα, οι 5 αλλαγές μέσα σε 6 χρόνια, στην κορυφή της πυραμίδας, μαρτυρούσαν τη διαρκή ύπαρξη ανησυχίας στις τάξεις του ομίλου. Τα καμπανάκια είχαν ήδη χτυπήσει με τις απώλειες ύψους 58 εκατομμυρίων δολαρίων το 2019 να καθιστούν σαφές το δυσοίωνο μέλλον. Το άμεσο μέλλον βρήκε την Hertz με χρέη που ανέρχονταν στα 19 δισεκατομμύρια δολάρια και 700 χιλιάδες οχήματα του στόλου της να βρίσκονται ακινητοποιημένα. Η απόλυση 12 χιλιάδων εργαζομένων και η μετάβαση σε αδράνεια για ακόμα 4 χιλιάδες από αυτούς ήταν η απέλπιδα προσπάθεια σωτηρίας, με την κατάσταση όμως να έχει ήδη φτάσει στο απροχώρητο.
Η εταιρεία, προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια της, έσπευσε να διευκρινίσει πως το αίτημα βοήθειας προς αποφυγή της χρεοκοπίας αφορούσε τη δράση της στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και πως μέχρι νεοτέρας η λειτουργία της σε Ευρώπη, Ασία και Ωκεανία θα συνεχιστεί αρμονικά. Ενδεχομένως, αν ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης λειτουργήσει επιτυχώς, τα λάθη του παρελθόντος να αποτελέσουν τις βάσεις, ώστε η Hertz να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Τα συμπεράσματα, καθώς και τα ερωτήματα από την προαναφερθείσα κατάσταση είναι αρκετά. Πρώτα από όλα, εν έτει 2020 δεν νοείται οποιαδήποτε επιχείρηση, οποιαδήποτε υπηρεσία που σέβεται τον εαυτό της να μένει «κολλημένη» στα αμέτρητα και αχρείαστα, πολλές φορές, έγγραφα. Όταν παραδοσιακά υποκινητικοί κλάδοι, σαν τον τραπεζικό, φαίνεται να έχουν κάνει άλματα προόδου, με τη μεταφορά κεφαλαίων, τη χρηματοδότηση και τη χορήγηση δανείων, να είναι λειτουργίες προσβάσιμες μέσω smartphone, είναι το λιγότερο ανεπίτρεπτο, η ενοικίαση ενός αυτοκινήτου να απαιτεί τη συμπλήρωση στοιχείων χειροκίνητα.
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, η πανδημία ανέδειξε τις ανάγκες για μια νέα, σύγχρονη πραγματικότητα. Είτε πρόκειται για μία μικρομεσαία επιχείρηση, είτε για ένα κράτος, όσοι καταφέρουν να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών και να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τα διαθέσιμα τεχνολογικά μέσα, θα είναι αυτοί που θα επιβιώσουν και τελικά θα εξελιχθούν. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και σε προσωπικό επίπεδο, με την εξάλειψη του ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού να κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ. Είναι στο χέρι του καθενός να ανέβει στην κιβωτό του Νώε που θα οδηγήσει στη νέα εποχή. Εσύ θα είσαι εκεί;
