Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο Άλφρεντ Άντλερ ήταν Αυστριακός ιατρός και ψυχολόγος, του οποίου η μακρά επιστημονική πορεία χαρακτηρίζεται από πλήθος επιτευγμάτων. Ο Άντλερ διατύπωσε ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατανόησης της συμπεριφοράς των ανθρώπων, καθώς και ερμηνείας των πράξεών τους. Έτσι, ίδρυσε τη σχολή Ατομικής Ψυχολογίας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ήταν πρωτοπόρος της σχολής του «Νέο-Φροϊδισμού» μαζί με τη συνάδελφό του, Κάρεν Χόρνει. Στο επίτευγμα των παραπάνω συνέβαλλε η συμπόρευση του Άντλερ με τον Φρόιντ όταν και ήρθε σε επαφή με τα πρώτα βήματα της ψυχαναλυτικής, καθώς και με τις θεωρίες ολόκληρου του κινήματος της ψυχανάλυσης. Ο Άντλερ συνεργάστηκε για 9 ολόκληρα χρόνια με τον Φρόιντ και όπως είναι φυσικό επηρεάστηκε σε πολλές διατυπώσεις του και επιστημονικές του αναφορές. Ωστόσο χάραξε τον δικό του επιστημονικό δρόμο σε αρκετά ζητήματα, όπου ο Φρόιντ έμοιαζε να έχει αντίθετη άποψη. Ένα από αυτά, είναι το ζήτημα των νευρώσεων όπου ο Άντλερ κατέθεσε και υποστήριξε τις δικές του ανεξάρτητες απόψεις. Συγκεκριμένα, ναι μεν αποδέχτηκε την άποψη ότι υπάρχουν δυνάμεις που ασυνείδητα συμμετέχουν με καθοριστικό τρόπο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, αρνήθηκε ωστόσο να δεχθεί ως ορθή την άποψη του Φρόιντ αναφορικά με το υποσυνείδητο.
Πριν συνεχίσουμε, θα γνωρίσουμε καλύτερα τον Άλφρεντ Άντλερ και θα ξετυλίξουμε το κουβάρι της ζωής του. Ο Άντλερ γεννήθηκε στη Βιέννη στις 7 Φεβρουαρίου του 1870, ήταν Εβραϊκής καταγωγής και προερχόταν από μια γερμανόφωνη περιοχή της Ουγγαρίας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος και μαζί με τη μητέρα του Άντλερ αποτέλεσαν ένα ζευγάρι υπερπροστατευτικών γονέων. Σε αυτό συνέβαλε ο θάνατος του μικρού αδελφού του Άντλερ ενώ ήταν μόλις 3 ετών αλλά και τα αρκετά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε από νεαρή ηλικία ο Άλφρεντ και τα οποία τον έκαναν να θέλει να ασχοληθεί με την ιατρική επιστήμη. Παρά την αυστηρή στάση των γονέων του, ο Άλφρεντ Άντλερ ανέπτυξε στενή σχέση με τον πατέρα του, μια σχέση εμπιστοσύνης και στήριξης. Μεγαλώνοντας, απομακρύνθηκε από την Εβραϊκή κοινότητα και ακολούθησε τον Χριστιανισμό χωρίς όμως ποτέ να φανατιστεί και να προσηλωθεί στη θρησκευτική λατρεία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο Άντλερ γνώρισε και τη σύζυγό του, τη Ρωσίδα Ράϊσα Έπσταϊν, με την οποία παντρεύτηκαν το 1897 και απέκτησαν 4 παιδιά: την Αλεξάνδρα η οποία έγινε ψυχίατρος και συγγραφέας, τη Βαλεντίνα που ακολούθησε τη συγγραφή, τον Κούρτ ο οποίος έγινε ψυχολόγος και την Κορνέλια, την οποία την κέρδισε η υποκριτική και εργάστηκε ως ηθοποιός.
Ο Άλφρεντ Άντλερ έλαβε το 1895 το πτυχίο του από την Ιατρική σχολή της Βιέννης και σχεδόν αμέσως παρακολούθησε μαθήματα, προκειμένου να αποκτήσει ειδίκευση αρχικά στην Οφθαλμολογία και έπειτα στην Ψυχιατρική. Λίγα χρόνια αργότερα, έγινε μέλος της Ψυχαναλυτικής εταιρείας της Βιέννης ενώ το 1910 κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρός της. Ωστόσο μόλις ένα χρόνο αργότερα, το 1911 παραιτήθηκε από το αξίωμά του καθώς το 1912 ίδρυσε τη σχολή ατομικής ψυχολογίας. Η ατομική ψυχολογία είναι μέθοδος ψυχοθεραπείας, την οποία ανέπτυξε για πρώτη φορά ο ίδιος ο Άντλερ. Βασικοί της άξονες αποτελούν οι κοινωνικές ορμές των ατόμων, ο δημιουργικός εαυτός του καθενός, η μοναδικότητα της προσωπικότητάς τους, καθώς και η ψυχολογική μέθοδος υποστήριξης προσανατολισμένη στην ανακάλυψη του «εγώ». Το 1935 ο Άντλερ εξελίσσει την Ατομική Ψυχολογία, εισάγοντας σε αυτή την τυπολογία του, τον προσανατολισμό της θεραπείας δηλαδή, ανάλογα με τον τύπο προσωπικότητας του ασθενούς. Ο Άντλερ πίστευε άλλωστε, πως για κάθε ιδιαίτερο τύπο προσωπικότητας των ατόμων χρειάζεται να υπάρχει μια ξεχωριστή θεραπεία, ένας ιδιαίτερος τρόπος προσέγγισης. Έτσι, ο Άντλερ μίλησε για διάφορους τύπους προσωπικοτήτων όπως για παράδειγμα τον κυριαρχικό τύπο, τον δεικτικό τύπο, τον αποφευκτικό και τον κοινωνικά χρήσιμο τύπο. Συγχρόνως, ο Αυστριακός επιστήμονας, εμπνευσμένος από την εμπειρία του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ερμήνευσε τις διάφορες φάσεις, τις οποίες μια ολοκληρωμένη θεραπεία οφείλει να συμπεριλαμβάνει. Αυτές είναι κατά σειρά, η αποκατάσταση της επικοινωνίας θεραπευτή-θεραπευόμενου, η διεύρυνση και η κατανόηση του σχεδίου ζωής του ατόμου, η αποδυνάμωση του αισθήματος της κατωτερότητας και η αποβολή του από την ψυχοσύνθεση του θεραπευόμενου και η παράλληλη αντικατάσταση του παλιού τρόπου ζωής με έναν νέο και βελτιωμένο, προσαρμοσμένο πάντα στα πλαίσια επίτευξης της ψυχικής υγείας και αρμονίας του ασθενούς.
Εκτός από την επινόηση της μεθόδου εφαρμογής στην ατομική ψυχολογία, ο Άλφρεντ Άντλερ έχει να επιδείξει μια αξιοσημείωτη σταδιοδρομία. Το 1919 συγκεκριμένα, δημιουργούνται στη Βιέννη οι πρώτες παιδαγωγικές κλινικές συμβουλευτικής και υποστήριξης, οι οποίες ανατέθηκαν στον Άντλερ. Η εργασία του σε αυτές και ο επιστημονικός τρόπος ψυχολογικής προσέγγισης «ανάγκασε» αρκετούς επαγγελματίες από όλη την Ευρώπη να έρθουν στη Βιέννη, προκειμένου να μελετήσουν σε μεγαλύτερο βάθος τη διαδικασία καθώς και τον τρόπο διαχείρισης και θεραπείας των ασθενών. Το 1926, ο Άλφρεντ Άντλερ ταξίδεψε στις Η.Π.Α. προκειμένου να δώσει διαλέξεις σε πολυάριθμα αναγνωρισμένα πανεπιστήμια, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εκδίδει και το βιβλίο του με τίτλο «Κατανοώντας την ανθρώπινη φύση», το οποίο γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία εκδίδοντας πάνω από 100.000 αντίτυπα. Η παρακαταθήκη που άφησε ο Άντλερ στην ψυχολογία ευρύτερα και στην ψυχοθεραπεία ειδικότερα ιδιαίτερα πολύτιμη και έδωσε χρήσιμες τεχνικές και μεθόδους στους επιστήμονες του μέλλοντος, προκειμένου να εξελίξουν ακόμα περισσότερο τον κλάδο και να μπορούν να ανταποκρίνονται σε μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπινων ψυχολογικών αναγκών. Ο Άλφρεντ Άντλερ άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Μαΐου 1937 στο Αμπερντίν της Σκωτίας, κάνοντας πιο φτωχό τον κόσμο της επιστήμης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
