Της Σοφίας Γεωργούλη,
Ο φυσικός πλούτος, η βιοποικιλότητα και το μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας ασφαλώς συνηγορούν στην ανάδειξή της ως μια χώρα με μεγάλο οικολογικό και ερευνητικό ενδιαφέρον. Αξιοσημείωτο στοιχείο της ελληνικής φύσης συνιστούν οι υγρότοποι της, δηλαδή τα χερσαία μέρη με στάσιμο ή ρέον νερό, είτε αλμυρό είτε γλυκό, στα οποία υπάρχει χαμηλή ποώδης βλάστηση και σπάνια είδη ζώων και πουλιών, πολλά από τα οποία απειλούνται από εξαφάνιση. Οι υγρότοποι, φυσικοί ή τεχνητοί, αποτελούν έναν ακόμη σπουδαίο φυσικό πόρο της χώρας μας, που συμβάλλει στην βιοποικιλότητα και την οικολογική ισορροπία.
Τα οφέλη των υγρότοπων είναι πολλά: εκεί συναντάμε πλούσια και σπάνια βλάστηση λόγω του υγρού στοιχείου, η οποία συγκρατεί τα νερά από πλημμύρες, αποτελώντας μια φυσική ασπίδα για το έδαφος και για τον άνθρωπο. Επιπλέον σε υγρότοπους συναντώνται πλήθος φυτών και ζώων (ψάρια, πάπιες, πελεκάνοι, υδρόβια ζώα και οργανισμοί) που έχουν ανακηρυχτεί ως προστατευόμενα είδη με βάση διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Επίσης πολλά αποδημητικά πουλιά κατά την πορεία τους σταματούν στις υγρές αυτές περιοχές, που γίνονται μικρές οάσεις για τα πιο σπάνια είδη πουλιών παγκοσμίως. Επιπλέον οι υδροβιότοποι αποτελούν πρώτης τάξεως μέρη αναψυχής για πλήθος επισκεπτών, καθώς μπορούν να δουν και να παρατηρήσουν υδρόβια ζώα και σπάνια φυτά μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί υγρότοποι με εξαιρετικό οικολογικό ενδιαφέρον, ο αριθμός των οποίων ανέρχεται περίπου στους 400, κυρίως στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα. Οι υγρότοποι της Ελλάδας είναι είτε μικρής έκτασης και τοπικής σημασίας (λ.χ.: έλη, αλυκές, παρόχθιες περιοχές, ιχθυοκαλλιέργειες), είτε υγρότοποι εθνικής σημασίας στους οποίους κατοικούν σταθερά πουλιά και ζώα, ενώ παραμένουν παροδικά πολλά είδη αποδημητικών πουλιών. Τέλος υπάρχουν οι υγρότοποι διεθνούς σημασίας με σπάνια πανίδα υπό εξαφάνιση, όπως αυτοί ανακηρύχτηκαν από τη Σύμβαση Ramsar του 1972. Ως εκ τούτου οι προστατευόμενοι υγρότοποι διεθνούς σημασίας της χώρας μας είναι το δέλτα του ποταμού Έβρου, η λίμνη Βιστωνίδα, το Πόρτο Λάγος, η λίμνη Ισμαρίδα και οι παρακείμενες λιμνοθάλασσες, το δέλτα του ποταμού Νέστου, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, τα δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, η λίμνη Μικρή Πρέσπα, ο κόλπος του Αμβρακικού και οι λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Κοτυχίου. Οι εν λόγω οικότοποι και υδροβιότοποι θεωρούνται προστατευόμενες περιοχές λόγω της ποικιλότητας των οικοσυστημάτων τους, με την σπάνια χλωρίδα και πανίδα που αναπτύσσουν. Οι αργυροπελεκάνοι, ο θαλασσαετός, ο μαυροκέφαλος γλάρος, η κοκκινοχήνα, το νεροχελίδονο είναι μερικά από τα πιο σπάνια πτηνά που συναντώνται στους υδροβιότοπους και τα οποία έχουν εξαιρετική σημασία για την αναπαραγωγή και επιβίωση των ειδών. Η πανίδα απαρτίζεται επίσης από προστατευόμενα είδη όπως καφέ αρκούδες, ερυθρά ελάφια και ζαρκάδια στη Μικρή Πρέσπα, πλούσια ορνιθοπανίδα στη Βόλβη και θαλάσσιες χελώνες και δελφίνια στον Αμβρακικό κόλπο.
Η αναμφίβολα διεθνώς αναγνωρισμένη και σημαντική βιοποικιλότητα που συναντάται στους υγρότοπους της ελληνικής φύσης αξίζουν τόσο το θαυμασμό όσο και την προστασία από μεριάς μας, μιας και αποτελούν κληρονομιά της ελληνικής γης και του κλίματος. Ωστόσο η ανάπτυξη της βιομηχανίας, η υπεράντληση των υδάτων, οι αποξηράνσεις και τα στερεά και υγρά απόβλητα που καταλήγουν σε αυτά αποτελούν απειλές για τους υγρότοπους και το σύνθετο οικοσύστημα που φιλοξενούν. Για τους λόγους αυτούς είναι σημαντική η ενημέρωση, η δραστηριοποίηση και προστασία της μοναδικής φυσιογνωμίας του ελληνικού τοπίου.
Γεννήθηκε το Μάιο του 1991 στη Χίο, όπου διαμένει και σήμερα. Είναι απόφοιτη του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Αγαπά την αέναη μάθηση και επιδιώκει την ενασχόληση με τομείς συναφείς με τις σπουδές της, όπως η παρακολούθηση σεμιναρίων και διαλέξεων αναφορικά με την ελληνική λογοτεχνία και ποίηση. Αφιερώνει τον ελεύθερο της χρόνο στον αθλητισμό, την ανάγνωση και το ελεύθερο σχέδιο.
