Της Σοφίας–Ζωής Παράσχου,
Σε προηγούμενη συζήτησή μας αναλύσαμε το ψυχοφθόρο μιας πρώιμης και ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και τις συνέπειες της, καταλήγοντας στο ότι χρειάζεται ειδική μεταχείριση για να μην αποβεί μοιραία σωματικά και ψυχολογικά. Χρειάζεται, δηλαδή, τη συμμαχία της οικογένειας και του κοινωνικού περίγυρου και, σε καμία περίπτωση, εχθρική στάση και απόρριψη.
Τονίσαμε, όμως, πόσο αξιοσημείωτη μπορεί να είναι η συνεισφορά των ειδικών. Η ψυχολογική υποστήριξη της εγκυμονούσας έφηβης, η οποία βρέθηκε ξαφνικά να περπατά σε τεντωμένο σκοινί μη ξέροντας προς ποια πλευρά να στρίψει για να σωθεί, είναι σχεδόν απαραίτητη. Το γιατί είναι αυτό που θα συζητήσουμε σήμερα.
Φανταστείτε μια έφηβη κοπέλα, γύρω στα 16-17, η οποία καταλήγει να μείνει έγκυος. Πέλαγος συναισθημάτων την κατακλύζουν, απόγνωση, απελπισία και ένα μεγάλο ερωτηματικό την κυριεύει, μη ξέροντας πώς να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Να το αναφέρει άμεσα στην οικογένεια της, να το αντιμετωπίσει μόνη της ή με φιλική υποστήριξη; Να επισκεφθεί γιατρό ή να… ψάξει στο ίντερνετ; Να μιλήσει σε κάποιον ή να κουβαλήσει το βάρος μόνη της; Ο φόβος της απόρριψης την οδηγεί στο να το κουβαλήσει μόνη τηςˑ δε λέει κουβέντα στους γονείς και τον ευρύτερο οικογενειακό της κύκλο και καταλήγει να παλεύει με τα κύματα, σε ένα φαύλο κύκλο. Μόνη, χωρίς σανίδα, χωρίς σωσίβια λέμβο. Χωρίς καμία καθοδήγηση για το τί θα πει σωστό και λάθος.
Φανταστείτε, τώρα, μια έφηβη η οποία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση αλλά αποφασίζει να το αντιμετωπίσει πιο δραστικά. Φοβούμενη ακόμα, ενδεχομένως, να μιλήσει στην οικογένεια της, απευθύνεται σε ειδικό ψυχολόγο για να την καθοδηγήσει και να τη συμβουλέψει ως προς το χειρισμό της κατάστασης αυτής. Ο ψυχολόγος την ηρεμεί και, με επιστημονικό και αντικειμενικό τρόπο, της παρουσιάζει την κατάσταση και την παραινεί ως προς τη διαχείριση του θέματος σε σχέση με την οικογένεια της. Με νηφάλιο μυαλό, πλέον, και δύναμη, η κοπέλα πατά στα πόδια της και αντιμετωπίζει με υψωμένο το πηγούνι της την όλη κατάσταση. Και αντί να είναι μόνη, καταλήγει με μεγάλα σωσίβια, σανίδες και βάρκες, δαμάζοντας τα κύματα και παλεύοντας για το μέλλον της μέσα από αυτή την πρώιμη δοκιμασία. Και συνεχίζει τις συνεδρίες με τον ειδικό και κάθε φορά γυρνά όλο και πιο ψύχραιμη, όλο και πιο νηφάλια και επουλώνει τα τραύματα που τυχόν της δημιουργήθηκαν με απερίγραπτη ταχύτητα.
Και αυτό γιατί δεν ντράπηκε να ζητήσει αυτό που έπρεπε – βοήθεια.
Η επιστημονική και επαγγελματική βοήθεια, σε τέτοιες περιστάσεις, είναι το λιγότερο θεμελιώδης για την αντιμετώπισή τους. Ο ειδικός δεν κρίνει, αλλά σώζει, εκπαιδευμένος να καθοδηγεί και να βοηθά σε κάθε δυσκολία.
Τα ταμπού ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν, τέλειωσε ο ρόλος τους, η σκηνή πλέον καθαρή να υποδεχθεί τη νηφαλιότητα.
Αγκαλιάζουμε την αμέλεια και την τρέπουμε σε προσοχή, μη φοβούμενοι να ζητήσουμε τη βοήθεια που μας χρειάζεται. Αυτό ονομάζεται ψυχική δύναμη.
