Του Άγγελου Μεταλλίδη,
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν ιατρός, αθλητής και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα της Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του, ενώ και ο ίδιος απέκτησε τρεις γιους, τον Γιώργο, τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη. Μετά το τέλος της βασικής εκπαίδευσής του, μετέβη στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Ιατρική. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος. Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες. Τα έσοδα που συγκέντρωσε τα διέθεσε για τη στήριξη των λαϊκών συσσιτίων. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.
Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (ΠΑΜΕ), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο με δική του πρωτοβουλία έπειτα από παρατεταμένη δραστηριοποίησή με το ειρηνευτικό κίνημα, ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης, γνωρίζοντας ότι προστατεύεται από την βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία και κρατήθηκε στο τμήμα για λίγες ώρες.
Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης έδωσε το παρόν σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου και επρόκειτο να μιλήσει για την ειρήνη. Λίγο μετά τις 8 το βράδυ, ξεκίνησε από το ξενοδοχείο Κοσμοπολίτ της Θεσσαλονίκης για να πάει προς το κτήριο όπου θα γινόταν η ομιλία. Από τις 6 το απόγευμα πολλές δεκάδες άτομα ακραίων δεξιών πεποιθήσεων είχαν αρχίσει να δημιουργούν αντισυγκέντρωση στα πεζοδρόμια των οδών Σπανδωτή, Ερμού και Βενιζέλου, κοντά στο κτίριο όπου επρόκειτο να γίνει η συγκέντρωση. Στον τόπο της συγκέντρωσης βρίσκονταν ήδη 180 χωροφύλακες εν ώρα υπηρεσίας. Κανένας από αυτούς όμως, δεν προσπάθησε να διαλύσει και να απομακρύνει τους παρακρατικούς έξω από το κτήριο. Ο Λαμπράκης αποχώρησε συνοδευόμενος μόνο από δύο άντρες. Όταν βγήκε στον δρόμο, ένα τρίκυκλο όχημα με δύο επιβαίνοντες πέρασε δίπλα του με μεγάλη ταχύτητα. Οδηγός ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και στην καρότσα του τρίκυκλου καθόταν ο Μανώλης Εμμανουηλίδης. Ο Λαμπράκης χτυπήθηκε, έπεσε στο έδαφος αιμόφυρτος και οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν, χωρίς να τους σταματήσει κανείς απ’ τους παρευρισκόμενους αστυνομικούς. Ο χτυπημένος Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου διαπιστώθηκε ότι ήταν θανάσιμα τραυματισμένος.
Τελικά, υπέκυψε στα τραύματά του και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Η ιατροδικαστική έκθεση ανέφερε ότι είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο.
Είμαι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ. Γεννήθηκα στις 12 Φεβρουαρίου 1998 και μεγάλωσα στην Καλαμαριά του νομού Θεσσαλονίκης. Τα επιστημονικά μου ενδιαφέροντα εντάσσονται στο χώρο της πολιτικής ιστορίας του νέου ελληνικού κράτους και στην διαμόρφωση των πολιτικών θεσμών και ιδεολογιών της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας.
