Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Κυβέλη, μία από τις κορυφαίες Ελληνίδες ηθοποιούς του περασμένου αιώνα. Σύμφωνα με την Finos Films γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1888. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τους βιολογικούς της γονείς. Σε ηλικία δυόμιση ετών, βρέθηκε στο βρεφοκομείο Αθηνών, έχοντας στο λαιμό έναν σταυρό με το όνομά της. Από εκεί θα την υιοθετήσουν ο παπουτσής Αναστάσης Ανδριανός και η Μαρία Αδριανού και με την οικονομική βοήθεια του ζεύγους Λεονάρδου, θα τη μεγαλώσουν. Θα φοιτήσει στο παρθεναγωγείο Χιλ και αργότερα θα παρακολουθήσει μαθήματα απαγγελίας.
Στα 13 της εμφανίζεται στη «Νέα Σκηνή» και υποδύεται την Ιουλιέτα του Σαίξπηρ, στη σκηνή του μπαλκονιού. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια συμμετέχει σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, ενώ υποδύεται δραματικούς και κωμικούς ρόλους. Εκεί θα γνωριστεί με τον πρώτο της σύζυγο, τον νεαρό ηθοποιό Μήτσο Μυράτ. Στα 15 παντρεύονται και αποκτούν δυο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τη μετέπειτα ηθοποιό Μιράντα. Ο γάμος τους κράτησε μόνο τρία χρόνια, καθώς όπως έχει παραδεχτεί η ίδια δεν τον αγάπησε ποτέ.
Το 1906 γνωρίζει από κοινούς φίλους τον Κώστα Θεοδωρίδη, αφήνει σύζυγο και παιδιά και πηγαίνει μαζί του στο Παρίσι. Θα ζήσουν εκεί 10 μήνες και θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, την επίσης ηθοποιό Αλίκη Θεοδωρίδη-Νορ. Το 1907 επιστρέφουν στην Ελλάδα και η Κυβέλη ιδρύει τον θίασό της. Μέχρι το 1932 θα ανεβάσει με αυτόν παραστάσεις από έργα, τόσο ξένων (Τολστόι, Στρίντμπεργκ, Ίψεν, κ.α.), όσο και Ελλήνων συγγραφέων, μεταξύ αυτών οι Ξενόπουλος, Μελάς, Χορν (μάλιστα βάφτισε τον γιο του Δημήτρη) κ.α. με πολλά από τα έργα τους να είναι γραμμένα ειδικά για αυτήν.
Η Κυβέλη ανέρχεται σταδιακά στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Την ίδια όμως, περίοδο κάνει την εμφάνισή της και η Μαρίκα Κοτοπούλη. Οι δυο τους «ανταγωνίζονται» τόσο θεατρικά -δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που ανέβασαν το ίδιο έργο- όσο και πολιτικά. Η Κυβέλη υποστήριζε ανοιχτά τον Βενιζέλο, η Κοτοπούλη τον βασιλιά. Γι’ αυτήν της τη θέση θα συλληφθεί το 1917, θα της απαγορευτεί να παίζει και θα κατέβει το όνομά της από τη μαρκίζα του θεάτρου. Το 1921 γνωρίζει στο Παρίσι τον Βενιζέλο. Την ίδια περίπου περίοδο, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του θιάσου της στη Χίο, θα συναντήσει τον γενικό διοικητή του νησιού, Γεώργιο Παπανδρέου. Αυτός έμελλε να είναι ο τελευταίος της μεγάλος έρωτας και σύζυγος. Έτσι, ξεκινάει αρχικά μια παράνομη σχέση, καθώς και οι δυο είναι παντρεμένοι και αρκετά αναγνωρίσιμοι. Θα παντρευτούν προς το τέλος της δεκαετίας, έχοντας πλέον έναν γιο, τον Γεώργιο Γ. Παπανδρέου.
Το 1932 Κυβέλη και Κοτοπούλη συνεργάζονται υπό την σκέπη του νεοϊδρυθέντος Εθνικού Θεάτρου, σε έργα των Μπέρναρντ Σω, Ο’Νηλ και άλλων ξένων και Ελλήνων συγγραφέων. Έπειτα, το 1933 θα συνεργαστούν και στη μεγάλη οθόνη στην ταινία Κακός Δρόμος, διασκευή για τον κινηματογράφο της ομότιτλης νουβέλας του Ξενόπουλου. Έπειτα, ακολουθεί τον Παπανδρέου στη Μέση Ανατολή, μετά όμως από την απελευθέρωση ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, λόγω προβλημάτων υγείας του μικρότερου γιου της. Αποσύρεται σταδιακά από τη θεατρική σκηνή, ακολουθώντας την επιθυμία του συζύγου της. Το ζευγάρι με την πάροδο του χρόνου αποξενώνεται και η Κυβέλη επανέρχεται στη σκηνή το 1950 με παλιές και νέες επιτυχίες. Αυτή την περίοδο θα συνεργαστεί και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το καλοκαίρι του 1951 ερμηνεύει για πρώτη φορά ρόλο αρχαίας κωμωδίας, την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη. Ο ρόλος όμως που θα σημαδέψει την τελευταία της περίοδο είναι από το έργο του Ξενόπουλου «Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέρενας», με πολλές επανεκτελέσεις.
Το 1968 πεθαίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου και οι δικτάτορες, της ζητούν να τον θάψουν δημοσία δαπάνη, για να μπορούν να ελέγχουν το γεγονός. Η Κυβέλη αρνείται και αναλαμβάνει η ίδια τα έξοδα. Το τέλος για την ίδια θα έρθει στις 26 Μαΐου 1978, έχοντας γύρω της τέσσερα παιδιά, τρία εγγόνια, έξι δισέγγονα και πέντε τρισέγγονα.
