Της Αιμηλίας Μπέλμπα,
Σαν ιδέα σε πρώτη φάση ίσως να ακούγεται λίγο περίεργη. Τι δουλειά έχει, αλήθεια, ένα άγαλμα του Διαβόλου μέσα σε μια εκκλησία; Όμως, οι υπεύθυνοι του καθεδρικού Ναού του Αγίου Παύλου στη Λιέγη του Βελγίου ήθελαν να επιδείξουν τη μορφή ενός διαλυμένου Διαβόλου, για να ενισχύσουν το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών.
Το θέμα λοιπόν ήταν «ο θρίαμβος της θρησκείας ενάντια στην ιδιοφυΐα του κακού» και ο γλύπτης, ο Τζόζεφ Γκεφς. Το αποτέλεσμα άγγιξε σχεδόν την τελειότητα ή για μερικούς ήταν υπερβολικά τέλειο. Το άγαλμά του ονομάστηκε «Ο άγγελος του κακού» και εγκαταστάθηκε στην εκκλησία του 1843. Εκτός από τα μεγάλα φτερά, «Ο άγγελος του κακού» έχει μια εντελώς ανθρώπινη μορφή και είναι ένας ημίγυμνος άντρας, με ένα σάλι να σκεπάζει τα επίμαχα σημεία και τα γόνατά του να είναι λυγισμένα και ελαφρώς ανοιχτά. Είναι λεπτοκαμωμένος με ένα νεανικό σώμα και στα πόδια του υπάρχει ένα φίδι. Η εντυπωσιακή ομορφιά του έγινε αντιληπτή από όλους και σύμφωνα με τον βελγικό τύπο όμορφα νεαρά κορίτσια δεν μπορούσαν να σταματήσουν να χαζεύουν το άγαλμα και αποσυντονίζονταν από τη λειτουργία. «Αυτός ο Διάβολος είναι πολύ εντυπωσιακός», είπαν λοιπόν οι υπεύθυνοι της εκκλησίας και το άγαλμα έφυγε από τον Ναό. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Τζόζεφ, ο Γκουμ, ήταν εκείνος που ανέλαβε να δημιουργήσει το άγαλμα, που θα έμπαινε στη θέση του αγάλματος του αδερφού του.
Αυτή τη φορά το άγαλμα πήρε την ονομασία «Η ιδιοφυΐα του Κακού» και παρόλο που ο γλύπτης φαίνεται πως έμαθε, εν τέλει, το μάθημά του από το πάθημα τού αδερφού του και έκανε τη φιγούρα πιο «βασανισμένη», πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν το δεύτερο άγαλμα και πιο όμορφο και πιο σεξουαλικό από το πρώτο. Αυτή τη φορά ο Διάβολος έχει ένα πιο ανδροπρεπές σώμα και μια πιο ταλαιπωρημένη έκφραση. Οι μηροί είναι καλυμμένοι, τα γόνατα του κλειστά, ένα από τα δυο πόδια του είναι αλυσοδεμένο και εκεί δίπλα του είναι πεσμένο ένα δαγκωμένο μήλο. Από το μαλλιά του ξεφυτρώνουν κέρατα και αν κάποιος πλησιάσει κοντά μπορεί να δει ένα δάκρυ να κυλά από το πρόσωπό του.
Σίγουρα και τα δυο αγάλματα είναι πανέμορφα και σημεία αναφοράς μέσα στην ιστορία της τέχνης για το πώς ο Διάβολος αποτελούσε και αποτελεί εκτός από κύριο εκπρόσωπο του κακού και μια σεξουαλική φιγούρα. Το δεύτερο άγαλμα μπορείτε να το βρείτε ακόμα και σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Παύλου της Λιέγης, ενώ το πρώτο βρίσκεται στο Βασιλικό Μουσείο των Καλών Τεχνών του Βελγίου.
Γεννήθηκε το μεσημέρι ενός Νοέμβρη. Τώρα ποιανού ακριβώς Νοέμβρη, αυτό δεν πρόκειται να σας το πει. Έχει τελειώσει μια Σχολή Δημοσιογραφίας και έχει δουλέψει ως δημοσιογράφος σε site, κειμενογράφος και έχουν εκδοθεί δυο βιβλία της, εκ των οποίων το ένα στα αγγλικά.
