Του Ανδρέα Πετρόπουλου,
Οι περισσότεροι άνθρωποι, έχουμε συμβιβαστεί με μια ευτυχισμένη ζωή ή μια ευτυχισμένη δουλειά. Δεν μπορούμε να βρούμε το κλειδί για την ευτυχία εύκολα και νομίζουμε ότι όλα είναι ιδανικά. Πολλές φορές, στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ψάχνουμε να βρούμε τι πραγματικά θέλουμε απ’ τη ζωή μας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεγελάμε κι οι ίδιοι τον εαυτό μας ότι έχουμε μια ολοκληρωμένη κι ευτυχισμένη ζωή, ενώ δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε.
Μερικοί άνθρωποι, εξαρτώνται απ’ την επιτυχία των άλλων, για να μπορέσουν να φτάσουν και στη δική τους προσωπική επιτυχία. Ιδιαίτερα, όταν κάποιος άνθρωπος απ’ το συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον μας είναι επιτυχημένος σε κάποιον τομέα, αυτό αποτελεί φάρο για το χτίσιμο και της δικής του επιτυχίας. Μερικές φορές, δεν είμαστε σε θέση ν’ αντιληφθούμε το δικό μας προσωπικό όφελος και βάζουμε τις δικές μας ανάγκες στην άκρη, για να ικανοποιήσουμε τα θέλω και τις φιλοδοξίες των υπολοίπων.
Ένας επαγγελματικός προσανατολισμός, αντίθετος στα θέλω των άλλων, ή μια προσωπική φιλοδοξία που αντιτίθεται στην οικογένειά μας και το κύρος της, γίνεται πολλές φορές η αιτία για τον διαπληκτισμό μας μαζί τους. Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί σε εφηβική ηλικία, που ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Λύκειο, θέλει να σπουδάσει μουσικός.
Οι γονείς του πιστεύουν ότι η κατάλληλη εκπαίδευση γι’ αυτόν είναι δικηγόρος ή δάσκαλος, όμως αυτός ο άνθρωπος διακατέχεται απ’ το πνεύμα των τεχνών. Είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος, με προσωπικές νίκες στο βιογραφικό του, θέλοντας πάντα να κάνει το κάτι παραπάνω. Εκεί ξεκινάει η ανταπόδοση του ίδιου του νομίσματος, καθώς κάθε έφηβος είναι σε θέση να κάνει ότι θέλει, ακόμη κι αν αυτό, που, θα επιλέξει έρχεται σε ρήξη με τα θέλω των υπολοίπων.
Ο άνθρωπος χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες όταν επηρεάζεται απ’ το οικείο περιβάλλον του, ανάλογα με τον επαγγελματικό προσανατολισμό του. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους επαναστάτες ανάμεσα στους συγκαταβατικούς. Αν ο κόσμος μας δεν είχε μερικούς απ’ αυτούς θα στερούνταν γνώση, κριτική και ίσως να μην είχαμε αυτή την πληθώρα από διάσημα έργα, που θεωρούνταν επανάσταση στον τομέα της τέχνης.
Ο επαναστάτης είναι ο άνθρωπος που κάνει αυτό ακριβώς που θέλει. Δεν υπακούει σε κανόνες, σπάνια είναι απαισιόδοξος, είναι ρεαλιστής κατά το ήμισυ και έρχεται πολλές φορές σε ρήξη με τους οικείους του. Είναι ο άνθρωπος που αντιτίθεται σε οτιδήποτε κοινωνικό, πολιτικό ή πατριαρχικό υπάρχει στην μικρογραφία της κοινωνίας μας. Είναι ο άνθρωπος που έχει επιλέξει να ζει μόνος του και να προσπαθεί να τα καταφέρνει σε κάθε έκφανση της ζωής του. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ο άνθρωπος που δεν εξαρτάται από κανέναν και τίποτα.
Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει ο συγκαταβατικός άνθρωπος. Είναι αυτός που κάνει ακριβώς αυτό που θέλουν οι οικείοι του, με αποτέλεσμα να βάζει προσωπικές φιλοδοξίες και θέλω στον πάγο. Δεν αντικρούεται στις απόψεις του, δεν έχει το θάρρος της γνώμης του και πολλές φορές η πραότητά του γίνεται στόχευση από ΜΜΕ και συγγενικών ή άλλων προσώπων. Είναι ο άνθρωπος, που δεν γνωρίζει από καταλήψεις ή αντίσταση σ’ ένα κατεστημένο. Είναι ένας άνθρωπος, που, μπορεί να τον χαρακτηρίζει η καλλιέργειά του, ακολουθεί όμως την μάζα και δεν διακατέχεται από κριτική σκέψη. Το ερώτημα εδώ είναι, μπορεί ένας συγκαταβατικός άνθρωπος να γίνει επαναστάτης και το αντίθετο;
Είναι δύσκολο να ερμηνευθεί αν ένας επαναστάτης μπορεί να μεταμορφωθεί σε αυτόν χωρίς αιτία. Να γίνει ο συγκαταβατικός άνθρωπος. Οι μεγάλοι επαναστάτες δεν υπήρξαν ποτέ συγκαταβατικοί. Ένας συγκαταβατικός άνθρωπος, όμως, μπορεί να μεταμορφωθεί σε επαναστάτη, σ’ ένα αγρίμι που κανείς ποτέ δεν θα πίστευε ότι θα μπορούσε να αντικρίσει μπροστά του.
Οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να ζουν ελεύθεροι κι όχι κάτω από περιορισμούς. Να επιλέγουν με ρεαλισμό τα θέλω τους τόσο στην τέχνη που μπορεί να υπηρετούν, όσο και στις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Να υπακούν μόνο σε όσα πιστεύουν κι όχι όσα θέλουν οι άλλοι να πιστεύουν. Άλλωστε, ο Θουκυδίδης έγραψε στον επιτάφιο του Περικλή ότι: «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον», ότι δηλαδή ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.
Γεννήθηκε στην Πάτρα, Αχαΐας το 1991 και κατοικεί στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με δίπλωμα σε ανώτατα θεωρητικά μαθήματα, ενώ παράλληλα έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και διεθνείς σχέσεις. Ασχολείται ενεργά με την επικοινωνία και το Marketing, παρουσιάζοντας projects για μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Είναι επίσης ραδιοφωνικός παραγωγός μ' επιτυχημένη πορεία σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας όπως ο Αθήνα 9.84, ο ΑΡΤ FM 90.6 και ο Rockha Radio. Εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και portals, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές του, στη Διοίκηση του Ανθρώπινου Δυναμικού. Λατρεύει τα ταξίδια και το καλό φαγητό και χαρακτηρίζεται απ' τους φίλους του ως One Day Traveller, καθώς είναι fan των μονοήμερων εκδρομών σε νησιά της Ελλάδας.
