Του Θάνου Κουλουβάκη,
Αντιλαμβάνομαι ότι ο τίτλος του εν λόγω άρθρου είναι –αν μη τι άλλο– κάπως αινιγματικός. Ίσως ορισμένοι θεωρήσετε ότι θα διαβάσετε βαριά φιλοσοφία ή ότι θα μιλήσουμε για ένα βαθυστόχαστο ζήτημα· όμως, θέλω να σας ενημερώσω εξαρχής ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Στο συγκεκριμένο άρθρο πρόκειται να παρουσιάσω μερικά τραγούδια, τα οποία με έχουν συντροφεύσει σε πολύ κομβικές στιγμές της ζωής μου και πραγματικά αγαπώ. Ο λόγος που τα ονομάζω «οι μελωδίες της σιωπής» είναι διότι –ως επί το πλείστον– τα χρησιμοποιώ σαν ένα ήπιο «ηρεμιστικό». Να αναφέρω ότι τα παρακάτω τραγούδια είναι όλα στα αγγλικά· ωστόσο, υπόσχομαι ότι θα υπάρξει λίστα με αντίστοιχα ελληνικά κομμάτια. Δίχως άλλες καθυστερήσεις, λοιπόν, ξεκινώ με τη λίστα.
Εντάξει, μπορεί να μην έχετε κολλήσει όλοι και όλες με την Billie Eilish –πολύ κακώς βέβαια– αλλά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κομμάτι μπορεί να μας συντροφεύσει αρκετές στιγμές· προσωπικά όταν το ακούω φαντάζομαι μία ρομαντική βόλτα με έναν άνθρωπο που αγαπάμε πολύ και μας αγαπά, ή πιασμένα χέρια και αγκαλιές ενώ τα μάτια μας αντικρίζουν το ηλιοβασίλεμα. Παρόλο που οι στίχοι του είναι κάπως μελαγχολικοί, μπορώ να πω ότι –για κάποιο απροσδιόριστο λόγο– νιώθω ένα αίσθημα ασφάλειας καθώς το ακούω. Θεωρώ πως τα φωνητικά και η αρμονική μελωδία είναι που προκαλούν αυτό το υπέροχο συναίσθημα.
Iron & Wine – Cinder and Smoke
Ένα τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαίρι, μπύρα στο χέρι, άμμο στα πόδια και ωραίες συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα. Μπορώ να πω ότι είναι ιδανικό για χαλαρές βραδιές σε μπαλκόνια ή ταράτσες. Το μοτίβο που ακολουθείται στη μελωδία του τραγουδιού αισθάνομαι ότι με παρασύρει κάθε φορά που το ακούω. Νιώθω λες και ετοιμάζομαι για ένα μεγάλο ταξίδι· λες και καθώς το ακούω πρόκειται να φύγω μακριά και να χαθώ σε οραματισμούς και μελλοντικά σχέδια. Από αυτό το τραγούδι έμαθα τους Iron & Wine, τους οποίους λάτρεψα.
Ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και αποτελούσε τρομερό hit της εποχής. Η συγκεκριμένη εκτέλεση που θα βρείτε παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελεί την αρχική. Είναι από ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος αρκετά χρόνια μετά. Παραθέτω αυτή διότι το πρωτότυπο κομμάτι δεν με έχει αγγίξει τόσο πολύ, για να είμαι ειλικρινής. Μπορώ, σαφώς, να αναγνωρίσω την αξία του –ιστορικά και μουσικά– όμως δε με εκφράζει τόσο. Η συγκεκριμένη version, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από μαγική. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα αμιγώς ερωτικό κομμάτι, το οποίο πέρα από απίστευτα ρομαντικό, μου βγάζει μία νοσταλγική διάθεση που με ταξιδεύει σε όμορφες αναμνήσεις και με ηρεμεί.
Κλείνοντας αυτή τη λίστα, δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω τους The Growlers· ένα συγκρότημα που άκουσα για πρώτη φορά στο λύκειο και έκτοτε δεν έχω απαρνηθεί. Το Monotonia νομίζω ότι είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τη δισκογραφία τους κυρίως λόγω της ψυχεδελικής υπόστασής του και συνάμα λόγω του clip του, που πραγματικά είναι κάτι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχω δει. Καθίστε στο μπαλκόνι, βάλτε τεκίλα με πάγο και απολαύστε αυτό το trippy κομμάτι.
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
