Της Ευτυχίας-Μαρίας Μητροπούλου,
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2011, όταν ένα ειρηνικό κίνημα διαμαρτυρίας στη Συρία μετεξελίχθηκε σε πραγματικό εμφύλιο πόλεμο. Η συριακή αντιπολίτευση ζήτησε αρωγή από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με σκοπό την απομάκρυνση του αυταρχικού της υποκινητή, Bashar Hafez al-Assad, δίχως όμως να δεχθεί την απαραίτητη ανταπόκριση. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Barack Obama, εξακολουθούσε να εστιάζει σε διαφορετικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αποφεύγοντας να ακολουθήσει μια αποφασιστική και αποτελεσματική πολιτική, ικανή να αποσοβήσει την αιματηρή Συριακή σύγκρουση.
Εν αντιθέσει με την προαναφερθείσα κυβέρνηση, η αμερικανική ηγεσία του Donald Trump, παρά τις δυσμενείς κριτικές αναφορικά με την έλλειψη συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής και απαξίωσης έναντι των παραδοσιακών μορφών διπλωματίας, χαρακτηρίζεται από τολμηρή λήψη αποφάσεων και προθυμία για αντιπαράθεση. Ειδικότερα, στην περίπτωση της Συρίας, ο Trump δεν δίστασε να προβεί σε άμεσες επιθέσεις, έτσι ώστε να αντικρούσει τις αδιάκοπες χρήσεις χημικών όπλων από το κράτος του Assad. Αδιαμφισβήτητα, ο τωρινός Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει τη δυνατότητα να ανακόψει τα ζοφερά γεγονότα στη Συρία, δεδομένων των οικονομικών και γεωπολιτικών συνθηκών, καθώς η οικονομία της χώρας ακολουθεί ραγδαία επιδείνωση, ο στρατός ολοένα και εξασθενεί, ενώ οι οπαδοί του Assad προχωρούν σε αμφισβήτηση της νομιμότητας του καθεστώτος. Επιπλέον, ο Trump οφείλει να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές οικονομικές δυσχέρειες της Ρωσίας και της Τουρκίας, (κατάρρευση ειρηνευτικής διαδικασίας της Αστάνα και παύση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός) και, μέσω της διπλωματικής οδού, να τερματίσει τα 9 χρόνια κακουχίας του συριακού κράτους.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν πρόσφατα στατιστικά δεδομένα, ακόμα και σε περιοχές υπό τον έλεγχο της Συρίας, η οικονομία είναι κατακερματισμένη, με αποτέλεσμα οι ένθερμοι υποστηρικτές του καθεστώτος να ασκούν αυστηρή κριτική στις τακτικές Assad, υπογραμμίζοντας την ατέρμονη διαφθορά που έχει ωθήσει εκατομμύρια πολίτες στην απόλυτη φτώχεια. Παράλληλα, αξίζει να τονισθεί η απραγία του Προέδρου της Συρίας και η ανεπάρκεια αξιόλογου αεροπορικού συστήματος, που βρίσκεται στη κυριότητά του, την οποία έσπευσε να εκμεταλλευτεί η Τουρκία, κηρύσσοντας αεροπορικό εμπάργκο το Φεβρουάριο του 2020.
Η Ρωσία, με τη σειρά της, επέλεξε να συμμετάσχει στον πόλεμο της Συρίας το Σεπτέμβρη του 2015, ελπίζοντας να αποδειχθεί ισότιμος εταίρος με τη Δύση στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Ο Ρώσος Πρόεδρος, Vladimir Putin, στρεφόμενος κατά του ISIS, πασχίζει να μεταδώσει στο ευρύ κοινό τα οφέλη μιας σταθερής παγκόσμιας τάξης και της κατάτμησης της περιοχής σε σφαίρες επιρροής. Αντίβαρο στις βλέψεις του Putin, αποτελεί το υπέρογκο μέγεθος, η αποτελεσματικότητα του οπλοστασίου της Τουρκίας, καθώς και η εξάντληση των δυνατοτήτων του Ρωσικού κράτους, αναφορικά με τις απαιτήσεις των συνθηκών, το οποίο ολοένα και απομακρύνεται από το στρατόπεδο του Assad. Επομένως, η Ρωσία θα καταφέρει να αποκτήσει ηγετικό ρόλο στη μεταπολεμική Συρία και να διευρύνει τις πηγές εσόδων της, μέσω ειρηνικών συμφωνιών και εγκαταλείποντας το σχέδιο του Assad.
Δεδομένων των συνθηκών, η κυβέρνηση Trump οφείλει να προσελκύσει τόσο τη Ρωσία, όσο και την Τουρκία, καθώς και για την τελευταία, η Συριακή επέμβαση έχει καταστεί μη βιώσιμη, με απαραίτητη την υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan, συνέσφιξε τις σχέσεις της με τη Ρωσία, πάντοτε βασιζόμενη στη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ.
Το Δεκέμβρη του 2015, εγκρίθηκε το ψήφισμα 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο διατυπώνεται το σχέδιο για μια ειρηνική, δημοκρατική πολιτική μετάβαση με αρχηγό τη Συρία. Αποδεδειγμένα, μόνο ο Trump μπορεί να καταστήσει κάτι τέτοιο εφικτό, ξεκινώντας από την κατάπαυση του πυρός. Αψηφώντας το γεγονός, ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν την ισχύ που είχαν επί του παρελθόντος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, η Ρωσία δε μπορεί παρά να ασπαστεί τις φιλοδοξίες του Αμερικανού Προέδρου. Έπειτα, η Αμερικανική υπερδύναμη, αφού συνάψει συμφωνία με το Ρώσο Πρόεδρο και επιβεβαιώσει τη συνθηκολόγηση – απομάκρυνση του Assad, θα στραφεί προς το τουρκικό κράτος, σφυρηλατώντας ειρηνικές βάσεις και απαλλάσσοντας τη Συρία από το αιώνιο βάρος του πολέμου.
Γεννημένη το 1998, βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών της στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνώστρια της Αγγλικής, Γαλλικής, Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας. Το επαγγελματικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο Διεθνές Δίκαιο και τη Διπλωματία, για τα οποία έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων και έχει συμμετάσχει σε Μοντέλα Ηνωμένων Εθνών. Αυτή την περίοδο έχοντας γυρίσει από την Πράγα με το πρόγραμμα Erasmus, κάνει την πρακτική της άσκηση και μαθαίνει μια επιπλέον ξένη γλώσσα.
