Του Νίκου Παντελαίου,
Με το πέρας της καραντίνας άρχισε με αργούς ρυθμούς η καθημερινότητα να επανέρχεται στην κανονικότητα, μία κανονικότητα όμως λίγο διαφορετική από αυτήν που είχαμε συνηθίσει. Πλέον, η χρήση γαντιών και μάσκας είναι ως επί το πλείστον υποχρεωτική, αν όχι για τους πελάτες, οπωσδήποτε για τους εργαζόμενους. Σε συνδυασμό, όμως, με τις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής και με την απαγόρευση χρήσης των κλιματιστικών, η κατάσταση δυσκολεύει αρκετά. Η χρήση των αντισηπτικών, η ανάγκη τήρησης απόστασης, μαζί με όλους τους περιορισμούς και την ελάχιστη υπομονή που έχει απομείνει, δε βοηθάνε καθόλου την κατάσταση.
Η καραντίνα, αν και έπρεπε να επέλθει για να περιοριστεί η διασπορά του ιού, εκτός από τις οικονομικές αλλαγές που επέφερε, επηρέασε σε σημαντικό βαθμό και την ψυχολογία. Πλέον, θα πρέπει να υπάρξει ένας συμβιβασμός με τους καινούριους αυτούς ρυθμούς, τους οποίους οι περισσότεροι δεν είχε χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσουμε.
Η παρούσα κατάσταση έχει περισσότερες πιθανότητες να αλλάξει προς το χειρότερο παρά προς το καλύτερο -τουλάχιστον για το κοντινό μέλλον- και πρέπει να υπάρξει μια προετοιμασία προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις μέρες που έρχονται. Οι προσωπικές σχέσεις είναι ήδη αρκετά τεταμένες και θα πρέπει με κάποιον τρόπο να τις προστατεύσουμε. Οι περιορισμοί που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι μόνο αυτοί που έχει επιβάλει το κράτος, αλλά και αυτοί που έχουμε ασυνείδητα επιβάλει εμείς στον εαυτό μας. Για να μπορέσουμε, όμως, να προχωρήσουμε στη ζωή μας και να βγούμε αλώβητοι από αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να συγχωνεύσουμε τους ρυθμούς που μας έχουν επιβληθεί με αυτούς της δικής μας ζωής, της προσωπικής μας ζωής. Ακόμα κι αν φαίνεται να έχει σταματήσει ο χρόνος, συνεχίζει να κυλάει και είναι ανάγκη να προχωρήσουμε κι εμείς. Αν αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα τη ζωή μας, όταν όλα επιστρέψουν στην κανονικότητα, θα έχουμε χάσει περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την πίεση, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, πρέπει να θυμόμαστε ένα πράγμα. Η ζωή προχωράει κι είναι μπροστά μας. Ακόμα κι αν το μέλλον φαντάζει δυσβάσταχτο, εν τέλει θα έρθει κι όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν. Μέχρι τότε, όμως, θα πρέπει να προστατεύσουμε όλα όσα χτίζαμε μέχρι τώρα. Είναι υψίστης σημασίας να προσπαθήσουμε να βρούμε τα θετικά της κατάστασης -όποια κι αν είναι αυτά για τον καθένα- και να γαντζωθούμε από αυτά, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να χάσουμε τουλάχιστον όσο το δυνατόν λιγότερα, αν όχι τίποτα.
