Της Γεωργίας Κακή,
Ανέκαθεν πίστευα πως κάθε κατάσταση που βιώνουμε, ευχάριστη ή μη, μπορεί και πρέπει να μας οδηγεί σε ενδοσκόπηση, απολογισμό ή ακόμη και αυτοκριτική. Να «αποστάζουμε» από αυτήν οτιδήποτε μπορεί να μας διδάξει και έπειτα να συνεχίσουμε το δρόμο μας με τα εφόδια αυτά στον νου και την καρδιά μας. Εάν προσπερνούμε τα γεγονότα αψήφιστα δυστυχώς εμείς τελικά θα ζημιωθούμε. Και είναι κρίμα. Αφού πάντοτε αν αξιολογήσουμε ορθά τις καταστάσεις έχουν κάτι να μας μάθουν. Αρκεί να είμαστε σε θέση να το δούμε.
Ο εγκλεισμός ήταν μία έκτακτη συνθήκη. Δεν τον προβλέψαμε και ούτε προετοιμαστήκαμε γι’ αυτό. Αφήσαμε τη δουλειά μας, αναβάλαμε τις σπουδές μας, απομακρυνθήκαμε από τους αγαπημένους μας και εκεί που επιστρέφαμε στο σπίτι μόνο για ύπνο, τώρα ήταν εκείνο που μας φιλοξενούσε όλο το εικοσιτετράωρο. Καθώς οι μέρες κυλούσαν, σκέφτηκα πως αντί να μεμψιμοιρώ, θα ήταν εποικοδομητικότερο να αφουγκραστώ τις παρούσες συνθήκες και τα όποια μηνύματα λαμβάνω. Και τώρα που όλο αυτό τελείωσε -ας ελπίσουμε- συνειδητοποίησα πόσα πολλά με δίδαξε.
• Ο εγκλεισμός με δίδαξε ότι δεν πρέπει να αναβάλλω τίποτα. Πέρυσι πέρασα ένα καταπληκτικό Πάσχα στην Κέρκυρα, ένα ταξίδι που εάν είχα αναβάλλει για φέτος, δεν θα είχε πραγματοποιηθεί. Αν αγαπάτε κάποιον μην αναβάλλετε να του το εκφράσετε. Αν έχετε χαθεί με έναν καλό φίλο, να επιδιώξετε την επανασύνδεση. Μην αναβάλλετε. Κάντε αυτό που θέλετε χωρίς πολλές σκέψεις.
• Ο εγκλεισμός με δίδαξε ότι, αν δεν έχεις την σκληρή καθημερινότητα να σε κυνηγάει, έχεις άπλετο χρόνο να σκεφτείς. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Μη έχοντας άλλη ενασχόληση, βυθίζεσαι σε σκέψεις ανώφελες. Καταστροφολογείς. Ίσως τελικά είναι αυτή η έντονη καθημερινότητα που μας κρατά σε ισορροπία.
• Ο εγκλεισμός με δίδαξε πως τα πάντα είναι θέμα θέλησης. Ήμασταν εμείς που παραπονιόμασταν πως δεν έχουμε το χρόνο που θα θέλαμε για να αναγνώσουμε ένα λογοτεχνικό βιβλίο, να πλύνουμε τα χαλιά ή να γυμναστούμε, και ήμασταν εμείς οι ίδιοι που όταν ο χρόνος ήταν άπλετος, δεν τον εκμεταλλευτήκαμε. Γιατί; Μήπως δεν το θελήσαμε ποτέ στ’ αλήθεια;
• Ο εγκλεισμός με δίδαξε ότι πάντοτε υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας. Όσο οργανωτικός και αν είσαι, ακόμη και αν φτιάχνεις πρόγραμμα -ακαδημαϊκό, διακοπών- πρέπει να είσαι παράλληλα σε ετοιμότητα να ελιχθείς ανάλογα με τις εξελίξεις που από ότι αποδείχθηκε είναι απρόβλεπτες.
• Ο εγκλεισμός με δίδαξε ότι στις κρίσιμες καταστάσεις όλοι εξωτερικεύουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ήταν η συνθήκη του εγκλεισμού που διαχώρισε τον ρεαλιστή από τον συνομωσιολόγο, τον προσεκτικό από τον ασυνείδητο, τον ψύχραιμο από τον φοβητσιάρη, τον φρόνιμο από τον αντιδραστικό και τον αλτρουιστή από τον εγωιστή. Σας έρχεται κάποιος στο μυαλό;
• Το κυριότερο όμως που διδάχθηκα ήταν ότι μπορώ να είμαι ευτυχισμένη με τόσα λίγα. Δεν χρειάζομαι να ψωνίσω ρούχα της ανοιξιάτικης κολεξιόν γιατί μου αρκούν αυτά που ήδη έχω. Δεν έχω την ανάγκη να πιω τον καφέ μου στην πλατεία γιατί τον απολαμβάνω εξίσου στη βεράντα μου. Δεν μου είναι απαραίτητη η ακριβή ετήσια συνδρομή στο γυμναστήριο. Γυμνάζομαι στο σπίτι αλλά και στη φύση. Δεν έχω ανάγκη τα ακριβά καλλυντικά γιατί συνήθισα τον άβαφτο, όμορφο εαυτό μου. Μπορώ να φάω χθεσινό ψωμί ή ακόμη καλύτερα να ζυμώσω το δικό μου σπιτικό. Μπορεί μόνο το χαμόγελο ενός ανθρώπου να με κάνει ευτυχισμένη· ακόμη και μέσω των βιντεοκλήσεων.
Όλα αυτά θα μπορούσα να τα είχα καταλάβει νωρίτερα. Ίσως πάλι να έπρεπε να μου τα διδάξει ο εγκλεισμός. Σημασία έχει πως τα έμαθα. Και πως τώρα που βγήκα από το σπίτι, δεν θα τα ξεχάσω. Ελπίζω ούτε κι εσύ.
Αυτά τα μαθήματα ανήκουν πλέον σε όλους εμάς, όμως θα ήθελα να κλείσω το κείμενό μου με την ευχή στο μέλλον να διδασκόμεθα μόνον από ευχάριστες συγκυρίες.
Την λένε Γεωργία Κακή, αλλά είναι πολύ καλή! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιστορική Τρίπολη, σπούδασε και εργάζεται στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασκούμενη δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Διαβάζει οτιδήποτε και ταξιδεύει οπουδήποτε. Τραγουδά από μικρή. Αγαπά τη μόδα ως τέχνη. Αν μια φράση τη χαρακτηρίζει αυτή είναι: «Ζήσε το Σήμερα!»
