Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Νύχια
Νέες τοποθεσίες, θωρακισμένες από τον ιό, ανακοινώνει καθημερινά το κυβερνητικό επιτελείο. Πλέον, εκτός από τα ταμεία των δημοσίων υπηρεσιών, το προαύλιο του Μεγάρου Μαξίμου, τα σχολεία και τις εκκλησίες, προστίθενται στη σχετική λίστα και ο χώρος πέριξ της πλατείας Ομονοίας. Διότι, μιας και περί πλατειών ο λόγος, η αντίθεση στην αντιμετώπιση των «παράνομων» νεαρών στην Κυψέλη και την Αγία Παρασκευή από τη μία και της Δημοτικής νομενκλατούρας στα εγκαίνια της Ομόνοιας από την άλλη, καθίσταται προφανής. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και δίχως να σπαταλήσει χρόνο, η Δημοτική Αρχή τα «έριξε» στους περιδιαβαίνοντες την πλατεία, υποστηρίζοντας πως κανενός είδους φιέστα δεν είχε οργανωθεί. Φαίνεται, πως μετά τους τυχαίους φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους έξω από το γραφείο του πρωθυπουργού, απ’ όπου ο τελευταίος αποθανατίστηκε σε «ανέμελη» και πάνω απ’ όλα «απρογραμμάτιστη» στιγμή απόλαυσης ζωντανής συναυλίας, οι ίδιοι δαιμόνιοι μύρισαν τα νύχια τους και αποφάσισαν να περάσουν μια βόλτα και από την πλατεία Ομονοίας.
Έκβαση
Ελέω της σημερινής επαναλειτουργίας των εκκλησιών, πράγμα απόλυτα φυσικό εφόσον σχεδόν το σύνολο των χώρων, επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας πορεύονται προς την κανονικότητα, φαίνεται πως το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να αμελεί το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας. Προφανές για το κυβερνών κόμμα, καθώς η δεξαμενή των ψηφοφόρων παραδοσιακά της ανήκει, προφανές και για την αξιωματική αντιπολίτευση, αφού εκτός από μερικά ψελλίσματα «προόδου», η ατζέντα της την τοποθέτησε εν πολλοίς ως ζήτημα δευτερευούσης σημασίας, στην προσπάθειά της να μη συγκρουστεί κι εκείνη με το ιερό τοτέμ. Στα της ουσίας, ακούγονται με προσοχή τα επιχειρήματα διαφόρων ιερέων· εν συντομία, υποστηρίζουν πως δεν υφίστανται επιστημονικά δεδομένα για την απόδειξη της μετάδοσης ασθενειών μέσω του μυστηρίου. Ξεχνούν, βέβαια, πως προϋπόθεση του –ντυμένου ως επιχείρημα– κλαυσίγελου είναι ότι κάποιος ερευνητής θα έπρεπε να καταθέσει επιστημονική πρόταση διερεύνησης του ως άνω σεναρίου και ο υπεύθυνος φορέας ή το ερευνητικό ινστιτούτο να δεχόταν να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα–απόδειξη πως τα σάλια από το θεϊκό κουτάλι υπόκεινται σε διαφορετικούς νόμους της φυσικής επιστήμης. Ακόμη και στη θετική έκβαση ενός τέτοιου σεναρίου επιστημονικής φαντασίας, ο ερευνητής, αφού έπαιρνε την αποζημίωση της απόλυσής του, μάλλον θα επέστρεφε στον τόπο του να καλλιεργήσει πατάτες.
Λύση
Οι βεβαιότητες, όμως, είναι κακό πράγμα. Μήπως, πράγματι, η διεξαγωγή μιας τέτοιας έρευνας δεν είναι και τόσο κακή ιδέα; Για παράδειγμα, εάν δεσμευτεί ένα ποσό, παραδείγματος χάριν από την κρατική επιχορήγηση των δύο εκατομμυρίων ευρώ για τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης, στηθεί το πείραμα και μετέπειτα χρηματοδοτηθεί, ίσως ο στρουθοκαμηλισμός ολοκληρώσει τον κύκλο του. Σχεδόν πανεύκολο. Πέντε εθελοντές, φορείς μεταδοτικών αρρωστιών, συμπεριλαμβανομένου και του κορωνοϊού, θα προηγηθούν της μετάληψης από προσωπικότητες, όπως η κα. Γιαμαρέλλου («η Θεία Κοινωνία είναι πάνω από την Επιστήμη»), ίδιας φιλοσοφίας γαλάζιους βουλευτές –που όπως φαίνεται η παρουσία τους πλέον στις κυριακάτικες λειτουργίες εντάσσεται στον κεντρικό κομματικό σχεδιασμό, προς επίρρωση των σχέσεων με τη δεξαμενή ψηφοφόρων– και λοιπούς πολίτες που υιοθετούν την σχετική επιχειρηματολογία. Καινοτόμα λύση, με την προϋπόθεση τα αποτελέσματά της να γίνουν εξ ολοκλήρου σεβαστά. Και ποιος ξέρει, η Ελλάδα της Πρωτοτυπίας πιθανόν να αποτελέσει τρανό παράδειγμα και για έτερα υποδεέστερα κράτη, π.χ. Γερμανία, τα οποία –αν έχουν τον Θεό τους– επαναλειτουργούν τις ορθόδοξες εκκλησίες με την προϋπόθεση της μη τέλεσης του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, καθώς –αν έχουν τον Θεό τους, part 2– φοβούνται για την περαιτέρω εξάπλωση του ιού στις ευπαθείς ομάδες.
Ορίζοντας
Το προσφάτως δημοσιευθέν πόθεν έσχες βουλευτών, όπως κάθε χρόνο τέτοια περίοδο, τίθεται στο προσκήνιο της παραπολιτικής παραφιλολογίας. Εκτός των υπερχρεωμένων βουλευτών, οι οποίοι –άγνωστο πώς– διέθεταν πρόσβαση σε τραπεζική δανειοδότηση ενώ εν μέσω ύφεσης χρωστούσαν τα μαλλιοκέφαλά τους, ενδιαφέρον έχει η γνωστοποίηση των τραπεζικών υποχρεώσεων του κυβερνώντος κόμματος. Συγκεκριμένα, παρά την προ ετών δέσμευση του κ. Μητσοτάκη πως θα μπει τάξη στα οικονομικά του κόμματός του, επ’ ευκαιρίας της εγκαινίασης της μηνιαίας συνδρομής των μελών προς αποπληρωμή του υπέρογκου χρέους, το τελευταίο αυξήθηκε εντυπωσιακά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Εντάξει, ας μη γελιόμαστε· σύμφωνα με το σχέδιο των συνδρομών που τότε πρωτοπαρουσιάστηκε, η αποπληρωμή των διακοσίων plus εκατομμυρίων είχε ορίζοντα τα 167 έτη. Ιδίως τώρα, όπου το κομματικό χρέος υπερέβη τα τριακόσια εκατομμύρια ευρώ, είναι μάλλον σαφές πως τα χρήματα αυτά ποτέ δεν θα επιστραφούν. Γνωστοποιήθηκε, επιπλέον, κι ένα πρόσθετο «κερασάκι». Στο πλαίσιο της οικονομικής διαφάνειας, ο κολοσσός της Google παρουσίασε τις διαφημιστικές δαπάνες των κομμάτων πανευρωπαϊκά, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του 2019. Στη σχετική λίστα, το κυβερνών κόμμα φιγουράρει τρίτο ανά την Ευρώπη, μονάχα πίσω από τα δύο μεγάλα κόμματα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Εκφραστές
Βεβαίως, η παράθεση των παραπάνω δεν σκοπεύει να θέσει το ερώτημα για το πώς ένα από τα πιο υπερχρεωμένα κόμματα της ηπείρου ξοδεύει ένα από τα μεγαλύτερα ποσά για προεκλογική διαφήμιση. Τέτοιες απορίες, σε κράτη με χαρακτηριστικά εκ διαμέτρου αντίθετα της Μπανανίας, θα τις είχε ήδη επιλύσει η Δικαιοσύνη και τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα που εδώ, είτε πετούν χαρταετό είτε δεν έχουν καν θεσμοθετηθεί. Η ερώτηση αφορά το πώς η προωθούμενη ατζέντα, κυρίως από Μέσα που εξαρτώνται οικονομικά από εκείνους που οφείλουν να ελέγχουν, βρίσκει εκφραστές στο γενικό κοινό. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν αναφέρομαι σε κομματικά στελέχη, λακέδες φοιτητικών παρατάξεων και παρατρεχάμενους μετακλητούς. Όταν η επαγγελματική αποκατάσταση βασίζεται στην προώθηση συγκεκριμένης ατζέντας, τότε ασχέτως με το εάν δικαιολογείται ή όχι, τουλάχιστον γίνεται κατανοητό – don’t bite the hand that feeds you, λέει η αμερικανική παροιμία. Οι υπόλοιποι, ωστόσο, αφενός επενδύουν χρόνο –και ορθώς– για τα κατά πρώτον νόμιμα, κατά δεύτερον πιθανόν (αν)ηθικά αποκτήματα του Papadimoulis Real Estate & Airbnb Corporation, αφετέρου καθίστανται κοινωνοί της τακτικής της συσκότισης, βλέποντας το Δέντρο και χάνοντας το –με νύχια και με δόντια– κουκουλωμένο Δάσος. Διότι, σε αντίθεση με τον παραπάνω real estate agent, τα αεριτζίδικα δάνεια και τα εκπρόθεσμα χρέη δεν θα αποπληρωθούν ούτε από τους δανειστές ούτε από τους δανειζόμενους. Σίγουρα, όμως, από κάποιους θα αποπληρωθούν.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
