Της Σοφίας Ζαφειροπούλου,
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, που αφορά τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και την εναρμόνιση της με το κοινοτικό δίκαιο, άλλαξε σχεδόν τα πάντα στην μέχρι πρότινος ισχύουσα περιβαλλοντική νομοθεσία. Το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο είχε αναρτηθεί προς δημόσια διαβούλευση στις 4 Μαρτίου 2020 με 82 άρθρα, ενώ στη συνέχεια απέκτησε 130. Τα 64 άρθρα δεν δημοσιεύθηκαν και δεν συμπεριλήφθηκαν στην διαδικασία εξπρές της δημόσιας διαβούλευσης. Στις 18 Μαρτίου, η διαβούλευση έκλεισε συγκεντρώνοντας 1.579 σχόλια, στην πλειοψηφία τους αρνητικά. Στις 28 Απριλίου, ξεκίνησε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου η συζήτηση για το νομοσχέδιο. Υπέρ του νομοσχεδίου τέθηκε μόνο η κυβέρνηση, με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να δηλώνουν ανοιχτά κατά. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία επί της αρχής αλλά και επί των άρθρων του. Επί της αρχής ψήφισαν και οι 158 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ενώ 56 βουλευτές της αντιπολίτευσης καταψήφισαν το νομοσχέδιο και 141 βουλευτές ψήφισαν με επιστολική ψήφο. Την ίδια στιγμή, πάνω από 170 οργανώσεις και δημοτικές παρατάξει είχαν ζητήσει την απόσυρσή του.
Αιχμηρές ήταν επίσης και οι τοποθετήσεις τον κομμάτων της αντιπολίτευσης. Τις αντιδράσεις του εξέφρασε στο twitter ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατηγορώντας τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Περιβάλλοντος για ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, ζητώντας παράλληλα αλλαγή της κυβέρνησης και όχι αλλαγή κλήματος. Η Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, δήλωσε ότι το κόμμα της καταψηφίζει το νομοσχέδιο γιατί αποδεικνύει την «επιστροφή στο γνωστό σας παρελθόν με ημέτερους πελάτες».
Τα αντι-περιβαλλοντικά σημεία τις νομοθεσίας:
Ένα από τα σημαντικότερα σημεία του εν λόγω νομοσχεδίου αφορά την κατάργηση των Φορέων Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. Μέχρι πρότινος οι παραπάνω φορείς αποτελούσαν ανεξάρτητους επιστημονικούς-περιβαλλοντικούς φορείς. Με την κατάργησή τους τίθενται σε κίνδυνο οι προστατευόμενες περιοχές σε όλη την επικράτεια. Σε αυτό το σημείο φαίνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να ενισχύσει την κεντρική εξουσία. Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα κτίσματα εντός δασικών περιοχών και σε κάποιες περιπτώσεις εντός ρεμάτων και υγροτόπων. Επί της ουσίας καταργεί την προστασία των περιοχών Natura 2000, αφού επιτρέπει τις μεταλλευτικές εξορύξεις, όπως και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε προστατευόμενες περιοχές. Προωθεί την επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών. Δεν λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων εξαιτίας και των αστικών βιομηχανικών λυμάτων σε αυτά.
Το πολυνομοσχέδιο, που πέρασε, παραβιάζει την Διεθνή Σύβαση Ραμσάρ για τους υγροτόπους και την Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης, την Ευρωπαϊκή οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τη Προστασία των Οικοτόπων, χλωρίδας και πανίδας, την οδηγία 2009/147ΕΚ, για την Προστασία των άγριων πτηνών, την οδηγία 2000/50, για τα Νερά και κυρίως το Άρθρο 24 του ελληνικού Συντάγματος, για την προστασία του περιβάλλοντος. Η τρέχουσα οικονομική ύφεση δείχνει την ανάγκη αλλαγής πλεύσης στην διαχείριση της φύσης. Δείχνει την ανάγκη για την προστασία της, όχι της υπέρμετρης ιδιωτικοποίησής της. Αντ΄ αυτού η κυβέρνηση «κλείνει τα αυτιά της» και θυσιάζει το περιβάλλον στο βωμό οικονομικών συμφερόντων, μετατρέποντας προστατευόμενες περιοχές σε επεκτάσεις αστικών, αγνοώντας της επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απόφαση.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1999. Βρίσκεται στο τρίτο έτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό και λατρεύει τα ταξίδια
