Της Ελευθερίας Κωνστάντιου,
Η ζωή του Στράτου Διονυσίου κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κινηματογραφική. Από μικρή ηλικία πάλεψε με την ορφάνια και τη φτώχεια, στη συνέχεια διώχτηκε για τα πολιτικά του πιστεύω και πάλεψε με θεούς και δαίμονες μέχρι να φτάσει στο απόγειο της δόξας του. Η ζωή του Τάκη Σούκα ξεκίνησε το ίδιο φτωχά, από μουσική οικογένεια ακολούθησε και ο ίδιος το μονοπάτι της μουσικής. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ήταν γνωστός ακορντεονίστας, ενώ έπαιζε σαντούρι σε κέντρα αλλά και σε ηχογραφήσεις δίσκων. Έτσι, του πήρε αρκετό καιρό μέχρι να τον εμπιστευτούν οι τραγουδιστές και να τραγουδήσουν τα κομμάτια του. Ο κορυφαίος Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης μαζί ηχογραφούν 36 τραγούδια από τα οποία τα περισσότερα, αν όχι όλα, έγιναν επιτυχίες τόσο κατά την πρώτη τους κυκλοφορία, αλλά και μέχρι σήμερα.
Ο Τάκης Σούκας με τον Στράτο Διονυσίου για πρώτη φορά συναντήθηκαν δισκογραφικά το 1968. Ο τραγουδιστής δεν είχε πολύ καιρό που κατέβηκε από την Θεσσαλονίκη, ενώ ο συνθέτης είχε αρχίσει να αποτινάσσει από πάνω του τον ρόλο του σολίστα και ξεκινούσε να δίνει τις συνθέσεις του σε τραγουδιστές. Ο Διονυσίου κυκλοφόρησε ένα 45άρι το οποίο περιείχε το πρώτο του τραγούδι σε μουσική Τάκη Σούκα. Το τραγούδι είχε τον τίτλο «Άλλαξε κορίτσι μου μυαλό» και είχε αρκετά μοντέρνα στοιχεία κυρίως λόγω της χρήσης ηλεκτρονικού αρμονίου. Το δεύτερο τραγούδι, πάλι σε 45αρι του 1969, είχε τίτλο «Θα πάρω χίλιες κλειδαριές», ένα ζεϊμπέκικο, χωρίς τα μοντέρνα στοιχεία που είχε το προηγούμενο. Ωστόσο, κανένα από τα δύο δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία.
Λίγα χρόνια αργότερα, πιο συγκεκριμένα το 1973, οι Διονυσίου – Σούκας ξανασυναντήθηκαν με αφορμή άλλα δύο τραγούδια σε 45άρι. Έτσι, προέκυψαν τα τραγούδια: «Ένα πολύχρωμο κομπολογάκι» και «Ο πόνος μου νερώνει το κρασί».
Την επόμενη φορά που συνεργάστηκαν, η δεκαετία είχε αλλάξει, βρισκόμενοι στο 1980. Μετά από μία μεγάλη δικαστική περιπέτεια που στιγμάτισε ψυχικά τον ερμηνευτή, ο Μάκης Μάτσας τον πήρε στην δισκογραφική του και έτσι ο λαϊκός ερμηνευτής ξεκίνησε να σχεδιάζει τον πρώτο του δίσκο στην εταιρεία «Μίνως». Ο Στράτος ρίχτηκε και είχε βρει τα δεκατρία τραγούδια, όταν ζήτησε από τον Σούκα να του δώσει ένα τραγούδι για να γίνουν δεκατέσσερα. Εκείνος αποκρίθηκε θετικά και του έδωσε το «Υποκρίνεσαι», ενώ και ο δίσκος πήρε το όνομά του από αυτό. Το τραγούδι αυτό ίσως είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία από τον δίσκο, οποίος ξεπέρασε τις 150.000 πωλήσεις. Έτσι, ο Διονυσίου έκανε μια δυναμική επανεμφάνιση και ο Σούκας μία από τις μεγαλύτερες του επιτυχίες, ενώ ταυτόχρονα ο μεγάλος καλλιτέχνης κατάφερε να πείσει τον Μάτσα για τη συνεργασία τους.
Το 1981 σειρά έχει ο δίσκος «Όλα είναι δανεικά», στον οποίο ο Σούκας υπογράφει τέσσερα τραγούδια: «Αγάπη σου ζητώ», «Γυναίκα της καταστροφής», «Με ξεγέλασες» και «Του φιλιού τ’ αλφαβητάρι». Ο δίσκος σημείωσε εξαιρετικές πωλήσεις και έγινε πλατινένιος, καθιερώνοντας στην κορυφή τον Στράτο. Το 1982, στον δίσκο «Θυμήσου», ο Τάκης Σούκας μεγαλώνει την παρουσία του, αφού έγραψε τα πέντε από τα δεκατρία τραγούδια που περιέχονταν στον δίσκο. Τα τραγούδια είναι τα: «Δεν τελειώνει», «Θάνατος ο χωρισμός», «Ο ταξιτζής ο θάνατος», «Στη θολωμένη σκέψη μου» και η σπουδαία επιτυχία μέχρι και σήμερα «Άκου βρε φίλε». Τον Νοέμβριο του 1983 βγαίνει το άλμπουμ «Της γυναίκας η καρδιά». Ο Σούκας συμμετέχει με τέσσερα τραγούδια με μεγαλύτερη επιτυχία το τραγούδι «Ο δικαστής» σε στίχους Γιώργου Βρούβα.
Το Πάσχα του 1984 ήταν η σειρά του Τάκη Σούκα να βγάλει δίσκο με τη συμμετοχή τεσσάρων τραγουδιστών, ένας εκ των οποίων είναι ο Διονυσίου, και τίτλο «Λαϊκά και Πάσης Ελλάδος». Ερμήνευσε πέντε τραγούδια: «Γλέντα από τον καημό σου», «Έλα να ξεχαστούμε» ντουέτο με τη Λίτσα Διαμάντη, «Εσύ μονάχος διάλεξες». Ακόμη, στον δίσκο αυτό ο Στράτος ερμηνεύει και τα σπουδαία: «Με λες αγάπη», πάλι με τη Λίτσα Διαμάντη και το «Ποιος το είπε για τους μάγκες». Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο συνθέτης, το τραγούδι σε στίχους Βασίλης Παπαδόπουλου, γράφτηκε σκωπτικά, αφού λίγα χρόνια πριν είχε κυκλοφορήσει το περίφημο «Οι άντρες δεν υπάρχουν πια» του Μανώλη Ρασούλη. Ο Στράτος αρχικά ήταν αρνητικός στο να το ερμηνεύει. Τελικά, το τραγούδησε κι έγινε ένα από τα πιο αγαπητά του ρεπερτορίου του.
Η επόμενη φορά που βρίσκονται ήταν τον Φεβρουάριο του 1987. Ο συνθέτης έγραψε την μουσική για ένα από τα καλύτερά άλμπουμ του Στράτου με τίτλο «Ο λαός τραγούδι θέλει». Ο δίσκος αυτός κατάφερε να ξεπεράσει κάθε όριο πωλήσεων και να γίνει «χρυσός». Τόσο το ομότιτλο τραγούδι όσο και το «Τελειώσαμε», ακόμα και σήμερα είναι αγαπητά από το κοινό όλων των ηλικιών, ενώ τα τραγούδια «Έφυγε» και «Συλλογίσου» αγαπήθηκαν εξίσου με τη σειρά τους αρκετά.
Η τελευταία τους καλλιτεχνική συνύπαρξη έλαβε χώρα πάλι μέσα στο ’87. Η Μαρίνα Βλαχάκη, συνεργάτιδα επί χρόνια του Διονυσίου στα πάλκα, έβγαλε τον πρώτο της δίσκο. Ο Σούκας της έγραψε ένα ντουέτο για να το πει με τον Στράτο. Το τραγούδι τιτλοφορούνταν «Κράτησε με» και έγινε επιτυχία. Έκτοτε, δεν πρόλαβαν να συναντηθούν ξανά, αφού ο Στράτος έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή στις 11 Μαΐου του 1990.
Το κενό του Διονυσίου είναι δυσαναπλήρωτο στη λαϊκή μουσική ακόμα και σήμερα. Η καλλιτεχνική ένωσή του με τον Σούκα καθόρισε μια εποχή της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας. Άλλωστε, ο ένας βοήθησε τον άλλο ώστε να φτάσουν ο ένας να γίνει η φωνή της μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής Ελλάδας και ο άλλος να γίνει ένας από περισσότερο αναγνωρίσιμους λαϊκούς συνθέτες. Η φράση του Σούκα πως «ο Στράτος ήταν ο αγαπημένος μου» επιβεβαιώνει και όλα τα παραπάνω.
Γεννήθηκε στη Λήμνο. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΠΜΣ «Νεοελληνική Φιλολογία: Ερμηνεία, Κριτική και Κειμενικές Σπουδές», του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μεταπολεμική ποίηση, τη γενιά του '70 και τη σύγχρονη ποιητική παραγωγή
