Της Βασιλείας Τζιτζικάκη,
Βγαίνοντας πλέον πιο ελεύθερα από τα σπίτια μας και βλέποντας την κανονικότητα να επιστρέφει ναι μεν διστακτικά, με αργά βήματα και αλλαγμένη σε σύγκριση με αυτήν που είχαμε έως τώρα συνηθίσει, αλλά ακούγοντας πιο αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον από τους ειδικούς και βλέποντας τις επιχειρήσεις να ανοίγουν σιγά σιγά, μία μία, μας δίνεται το έναυσμα αλλά και όλη η καλή διάθεση για να σκεφτόμαστε το μέλλον με αισιοδοξία. Η χώρα μας αποδείχθηκε και επισήμως πως είναι μία από τις νικήτριες της «πρώτης φάσης» σε αυτήν την κατάσταση επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και συνεργασία πολιτών και κράτους. Τώρα που πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί όσον αφορά τη μετάδοση του ιού, αλλά ταυτόχρονα να στηρίξουμε την οικονομία μας, η καλύτερη πρόταση που μπορεί να γίνει είναι, τουλάχιστον για το προσεχές χρονικό διάστημα και όταν ανοίξουν οι ξενοδοχειακές μονάδες, να ενισχύσουμε την εγχώρια οικονομία, ταξιδεύοντας με περισσότερη ασφάλεια εντός της πανέμορφης χώρας μας.
Ένα μέρος το οποίο είναι πολύ δημοφιλές κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα, ένας προορισμός που μπορεί κανείς εάν είναι λάτρης του βουνού να τον επισκεφθεί όλες τις εποχές, είναι ο Άγιος Αθανάσιος.
Ο Άγιος Αθανάσιος λοιπόν ή Παλαιός Άγιος Αθανάσιος είναι ένα χωριό που βρίσκεται πολύ κοντά στην Έδεσσα και το Καϊμακτσαλάν και κατέχει μία υψηλή θέση στους κορυφαίους προορισμούς της χώρας μας. Λέγεται από πολλούς ότι είναι αντίστοιχο για τους Θεσσαλονικείς, όπως η Αράχοβα για τους Αθηναίους, πολύ διαφορετικός και πιο οικονομικός όμως προορισμός. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.250 μέτρων, στους πρόποδες του Βόρα, 16 χιλιόμετρα περίπου από το χιονοδρομικό κέντρο του Καϊμακτσαλάν.
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία του προορισμού αυτού μέσα στον χρόνο, καθώς τη δεκαετία του 1980 ερήμωσε σταδιακά από τους μόνιμους κατοίκους του, οι οποίοι λόγω των κλιματολογικών συνθηκών αποφάσισαν να εγκατασταθούν λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, στον Νέο Άγιο Αθανάσιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και λόγω της ομορφιάς και της αυθεντικότητας του συγκεκριμένου οικισμού, φυσιολάτρες επισκέπτες και επιχειρηματίες αγόρασαν γη, την οποία σε πρώτη φάση είχαν σκοπό να χρησιμοποιήσουν ως εξοχικές κατοικίες. Το χιονοδρομικό κέντρο, όπως ήταν αναμενόμενο, έπαιξε καθοριστικό ρόλο μετά την έναρξη της λειτουργίας του στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
Από το 1992 φέρει τον επίσημο τίτλο του «παραδοσιακού οικισμού», τον οποίο οφείλει στη γραφικότητά του, αφού απαρτίζεται από λιθόστρωτα σοκάκια, πέτρινα και ξύλινα σπίτια, τα οποία είναι ομοιόμορφα χτισμένα με κεραμοσκεπές. Ακόμη, οι καφετέριες και τα εστιατόρια διατηρούν το ίδιο στυλ, το οποίο είναι χαρακτηριστικό της τοπικής μακεδονικής αρχιτεκτονικής.
Όταν φτάσει κανείς εκεί, ιδίως τους φθινοπωρινούς μήνες αλλά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης, θα μυρίσει το ξύλο που καίγεται στα τζάκια του χωριού. Όπου κι αν επιλέξει να διαμείνει κανείς, θα απολαύσει τη γραφική αρχιτεκτονική που διατηρούν όλοι οι ξενώνες και τη ζεστή φιλοξενία των ντόπιων. Μην παραλείψει κανείς σε κάποια βόλτα του να γευτεί τα τοπικά γλυκά του κουταλιού και τις μαρμελάδες που είναι σπιτικές, δικής τους παραγωγής, όπως επίσης και τη σάλτσα πάπρικας που βγαίνει σε γλυκιά και καυτερή εκδοχή!
Επίσης, το μόνο σίγουρο είναι πως, όποια ταβέρνα κι αν επιλέξει να γευματίσει κανείς, θα γευτεί ντόπια προϊόντα, πεντανόστιμα μαγειρευτά, ψητά της ώρας και πολλές τοπικές συνταγές που ικανοποιούν όλους τους ουρανίσκους. Επιπλέον, λίγα χιλιόμετρα από τον Άγιο Αθανάσιο υπάρχει το παραδοσιακό χωριό Παναγίτσα. Σε αυτό μπορείτε να επισκεφθείτε το εκκλησάκι που βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό τοπίο μέσα στη φύση και το δάσος και από το οποίο θα μπορέσετε να θαυμάσετε και να φωτογραφίσετε τη λίμνη Βεγορίτιδα σε όλο της το μεγαλείο. Επιπρόσθετα, μπορεί κανείς να συνδυάσει τη διαμονή του με την επίσκεψή του στους καταρράκτες της Έδεσσας και στα Λουτρά του Πόζαρ, που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση με το αυτοκίνητο και συνδυάζουν το βουνό, με το νερό και τις ιαματικές πηγές του Πόζαρ.
Είναι ένας προορισμός που συγκεντρώνει κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και συνδυάζει την ηρεμία και την ξεκούραση που θα ήθελε κανείς σε ένα ολιγοήμερο ταξίδι. Ο καθαρός αέρας είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημά του, καθώς υπό άλλες συνθήκες δεν υπάρχει η ευκαιρία να τον απολαύσει κάποιος που διαμένει σε πόλη. Θυμίζει πολύ το Μπάνσκο, αλλά είναι πιο παραδοσιακός και αυθεντικός, πράγμα που εύκολα θα αντιληφθεί ο επισκέπτης στην πρώτη κιόλας βόλτα του στο χωριό. Σίγουρα συνδυάζεται χωρίς κόπο και κόστος με άλλους δύο πολύ ξεχωριστής ομορφιάς και ενδιαφέροντος προορισμούς της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, είναι μία καλή ευκαιρία για να ξεφύγει κανείς για λίγο από την πραγματικότητα και να απολαύσει το υδάτινο στοιχείο σε όλο του το μεγαλείο.
Γεννήθηκε το 1996 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτήν την περίοδο κάνει το μεταπτυχιακό της στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος με τίτλο «Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων και Οργανισμών». Έχει εργαστεί στο έργο «Ψηφιοποίηση Εφημερίδων στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης» με αποκλειστικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μιλάει τέσσερις γλώσσες. Ενδιαφέρεται κυρίως για τα ταξίδια, τον πολιτισμό αλλά και την φωτογραφία.
