Της Ευτυχίας-Μαρίας Μητροπούλου,
Αδιαμφισβήτητα, η κλιματική αλλαγή αποτελεί κορυφαίο περιβαλλοντικό ζήτημα, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει ο πλανήτης τη σύγχρονη εποχή. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) εξακολουθούν να αυξάνονται και να συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα, ενώ η μέση παγκόσμια θερμοκρασία που καταγράφηκε το 2014 αντιπροσωπεύει την υψηλότερη του τελευταίου μισού αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, οι προσπάθειες για να ευαισθητοποιηθεί το ευρύ κοινό σχετικά με τη φύση και έκταση του προβλήματος παραμένουν αμελητέες καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν ληφθεί ουσιαστικά μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών ή της αργής αύξησης της θερμοκρασίας. Επομένως, τι αποτελεί τροχοπέδη της προόδου για την κλιματική αλλαγή;
Ορισμένοι από τους λόγους για τους οποίους η πολιτική για την αλλαγή του κλίματος συναντά δυσκολίες βασίζονται στην ελλιπή ενημέρωση, την πενιχρή συμμετοχή, τις απαιτήσεις της επιστήμης, τον ανταγωνισμό μεταξύ των βιομηχανιών ή το κόστος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, τα οφέλη του οποίου προκύπτουν στο απώτερο μέλλον. Ωστόσο, αξίζει να τονισθεί το ουσιαστικό αντίκτυπο συμφωνιών, όπως το Πρωτόκολλο του Κιότο το 1997 και η Συμφωνία για το Κλίμα στο Παρίσι το 2015, οι οποίες βασίστηκαν σε εθελοντικές ρυθμίσεις, εκθειάζοντας την εξυπηρέτηση εθνικών συμφερόντων και την εκμετάλλευση, με αποτέλεσμα να υπονομεύουν οποιαδήποτε σχετική συμφωνία.
Αποδεδειγμένα, οι διεθνείς συμβάσεις για τις μεταβολές των μετεωρολογικών συνθηκών, δεδομένου ότι απευθύνονται σε ένα απαιτητικό φαινόμενο, παρουσιάζουν μια σειρά κινήτρων με ελάχιστες πιθανότητες να έρθουν εις πέρας. Έχουν επιπλέον υπονομευθεί από μυωπικούς ηγέτες, οι οποίοι προάγουν ένα ελαττωματικό μοντέλο διάρθρωσής τους και δεν μεριμνούν για μακροπρόθεσμα παγκόσμια ζητήματα.
Στο σημείο αυτό εύλογα προκύπτει το ερώτημα αναφορικά με το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η άγνοια, οι στρεβλώσεις της δημοκρατίας από τα αντι-περιβαλλοντικά συμφέροντα, η εκπλήρωση συμφερόντων και η έλλειψη διορατικότητας προκειμένου να επιβραδυνθεί η δυσοίωνη πορεία της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με την Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές, ο απώτερος σκοπός της πολιτικής για το κλίμα είναι η επίτευξη σταθεροποίησης των αερίων του θερμοκηπίου στην περιοχή της ατμόσφαιρας, ώστε να συρρικνωθούν οι επιβλαβείς ανθρωπογενείς παρεμβολές στο κλιματικό σύστημα. Έτσι, αφού τα μη συντονισμένα και εθελοντικά εγχειρήματα του Πρωτοκόλλου Κιότο και της Συμφωνίας του Παρισιού απέτυχαν, θα ήταν ωφέλιμο οι κλιματικές συνθήκες να χαρακτηρίζονται από ισχυρά κίνητρα για συμμετοχή και σημαντικά οφέλη.
Πιο συγκεκριμένα, οι χώρες θα πρέπει να προβούν σε εναρμονισμένες μειώσεις των εκπομπών άνθρακα και αερίων ενώ την ίδια στιγμή τα έθνη που δεν συμμετέχουν ή δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, να χρήζουν κυρώσεων. Με αυτό τον τρόπο, ακόμα και οι χώρες που ενεργούν για το δικό τους συμφέρον θα συμβάλουν στις πολιτικές για το κλίμα λόγω του εύρους αποδοχών (παραδείγματος χάριν μέσω της επιβολής ενιαίου δασμού για τις εισαγωγές από χώρες μη συμμετέχοντες).
Αδιαμαρτύρητα, η κλιματική αλλαγή είναι η κύρια περιβαλλοντική πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα έθνη σήμερα καθώς συνιστά ολοένα και περισσότερο ζήτημα διεθνών σχέσεων. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιώντας εσφαλμένη αρχιτεκτονική στη σφυρηλάτηση συνθηκών προκειμένου να την περιορίσουν καθιστούν αδήριτη την ανάγκη διασφάλισης παγκόσμιων δράσεων. Επιπρόσθετα, για την αποτελεσματική επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη χρειάζεται ένας συνασπισμός κρατών που δεσμεύονται για την μείωση των εκπομπών και την επιβολή ποινών σε χώρες που απέχουν.
Και στην περίπτωση που τα παραπάνω στοιχεία δεν ήταν επαρκή, ο εν λόγω σύνδεσμος υπογραμμίζει τη σοβαρότητα και σπουδαιότητα του φαινομένου, υπενθυμίζοντας την ιστορία του πλανήτη.
Γεννημένη το 1998, βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών της στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνώστρια της Αγγλικής, Γαλλικής, Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας. Το επαγγελματικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο Διεθνές Δίκαιο και τη Διπλωματία, για τα οποία έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων και έχει συμμετάσχει σε Μοντέλα Ηνωμένων Εθνών. Αυτή την περίοδο έχοντας γυρίσει από την Πράγα με το πρόγραμμα Erasmus, κάνει την πρακτική της άσκηση και μαθαίνει μια επιπλέον ξένη γλώσσα.
