Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 29 Απριλίου του 1863. Πατέρας του ήταν ο Πέτρος Ι. Καβάφης, έμπορος βαμβακιού, ενώ πρέπει να διατηρούσε η οικογένεια καταγωγή από γένος Φαναριωτών.
Τα πρώτα παιδικά χρόνια του, στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν μέσα σε συνθήκες ευημερίας. Είχε στη διάθεση του τους καλύτερους δασκάλους της εποχής, ενώ είχαν την ευχέρεια διατήρησης και υπηρετικού προσωπικού, πράγμα που την εποχή εκείνη τους κατέτασσε στις μεγάλες αστικές οικογένειες της περιοχής.
Ο θάνατος του πατέρα του θα σημαδέψει την οικογένεια για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και ουσιαστικά από το 1870 που λαμβάνει χώρα, αρχίζει η οικονομική παρακμή της οικογένειας. Η μητέρα του θα μετακομίσει μαζί με τα παιδιά της στην Αγγλία και ο Καβάφης θα φοιτήσει σε Αγγλικό σχολείο. Αργότερα θα αναγκαστούν να επιστρέψουν εκ νέου πίσω στην Αλεξάνδρεια και σε αυτό το μεσοδιάστημα παρατηρείται η αρχή της πνευματικής εργασίας του Καβάφη, με υλικό από τις δανειστικές βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας.
Το έτος 1885 θα τον βρει στην Κωνσταντινούπολη. Η οικογένεια του αναγκάσθηκε να μετακομίσει εκεί, ύστερα από οικονομικές δυσχέρειες και πολιτικές αναταραχές. Την εποχή εκείνη θα γίνει φανερός ο ομοσεξουαλισμός του και θα αρχίσει συνειδητά να επιδίδεται στην παραγωγή ποιημάτων. Τεκμήριο αυτών των προσπαθειών είναι ένα σύνολο πρωτολείων ποιημάτων που ανάγονται στην εποχή παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη.
Η κυριότερη όμως χρονολογία–αναφορά στο έργο του Αλεξανδρινού ποιητή είναι το έτος 1891, όταν εκδίδει σε εφημερίδα της εποχής ένα από τα πρώτα αξιόλογα ποιήματα του, το «Κτίσται». Κατά το 1901 θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και θα έρθει σε επαφή με διάφορους Έλληνες ποιητές της εποχής αλλά και πεζογράφους. Παράλληλα έχει εργασθεί σε μια σειρά από δουλειές, άλλοτε πρόχειρες και άλλοτε δουλειές που τον ευχαριστούσαν.
Το 1926 η τότε κυβέρνηση του Πάγκαλου στην Ελλάδα θα του απονείμει το παράσημο του Φοίνικος. Το 1927 θα γνωρίσει τον Νίκο Καζαντζάκη και αργότερα τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Από το 1930 αρχίζει και υποφέρει από πόνους στον λάρυγγα και το 1932 οι γιατροί διαγιγνώσκουν καρκίνο του λάρυγγα. Μετά από μια μακρά νοσηλεία και μια σύντομη παραμονή στην Αθήνα επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, όπου και το επόμενο έτος το 1933, στις 29 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του, ο Αλεξανδρινός ποιητής αφήνει τη τελευταία πνοή του.
Η ποίηση του Καβάφη αντλεί μνήμες από το παρελθόν και τις εντυπώνει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για όσα μέλλεται να έρθουν και να γίνουν, άλλοτε απλά ως γλυκές αναμνήσεις μιας απώλειας, μιας κατάστασης του παρελθόντος που πλέον έχει πάψει να υφίσταται για τον ποιητή. Γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αλλά και γλωσσομαθής, καταφέρνει και πλάθει διάφορες εικόνες σαν εκείνες που συναντάει κανείς στον θεατρικό ή τον πεζό λόγο. Η παρουσία του στα γράμματα και τις τέχνες της εποχής σημάδεψε τον αιώνα του.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
