Της Παρή Στεφανή,
29 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO βάσει της ημερομηνίας γέννησης του Γάλλου χορευτή και συγγραφέα Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Φέτος, εορτάζεται με τις σχολές χορού και τα θέατρα κλειστά, τραγική ειρωνεία. Κι όμως μπορεί ο COVID-19 να έκλεισε όλες τις σχολές, άνοιξε όμως σε κάθε σπίτι από μία. Γιατί όποιος αγαπά πραγματικά το χορό, δεν σταματά να χορεύει. Ίσως να αδυνατεί στις αίθουσες της σχολής, τίποτα όμως δεν τον εμποδίζει από το να μετατρέψει το δωμάτιό του σε ένα «ιδιότυπο» δάπεδο για χορό.
«Και χορεύει, χορεύει, χορεύει, χορεύει η καρδιά / και τα σώματα ακούς πώς φωνάζουν με χέρια ανοιχτά», όπως έχει τραγουδήσει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μαζί με το σώμα μας χορεύει κι η καρδιά μας. Συνδεόμαστε με τον εαυτό μας, ακούμε τον εσωτερικό μας ρυθμό, και μόνο έτσι μπορούμε να συνδεθούμε και με τους άλλους για να επικοινωνήσουμε. Γιατί χορός σημαίνει επικοινωνία, έκφραση και θάρρος. Πόσες φορές η μουσική και η κίνηση έχουν αποτελέσει παρηγοριά για εμάς σε στιγμές στενοχώριας και απογοήτευσης; Γιατί ο χορός είναι εξίσου παρών, «πανταχού παρών», στη χαρά μα και στη θλίψη. Το σώμα είναι όργανο της έκφρασης, ένα δοχείο για τη φωνή, τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Και όλα αυτά εξωτερικεύονται με την κίνηση είτε συνοδεία μουσικής είτε όχι. Μουσική μπορούν να αποτελέσουν ακόμα και τα πατήματα του χορευτή στο δάπεδο ή ήχοι που μπορεί να κάνει με τις παλάμες του καθώς χορεύει. Ακόμα και ο ήχος από ένα αυτοκίνητο στο δρόμο. Τα πάντα.
Δεν είναι λίγες οι σκηνές χορού που μας έρχονται στο μυαλό από ταινίες:
- Gene Kelly – “Singin’ in the rain” (1952):
Σκηνή που έχει γράψει ιστορία. Ο πρωταγωνιστής μετά το φιλί που λαμβάνει από την αγαπημένη του αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο και δεν διστάζει να χορέψει μέσα στη βροχή. Νιώθει τόσο ευτυχισμένος, που δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Και έχει μείνει στην ιστορία, όχι τόσο λόγω της τεχνικής του όσο λόγω του βαθύτερου νοήματος του χορού, που δεν είναι άλλο από την αυθόρμητη έκφραση συναισθημάτων, χωρίς κανένα φόβο για τεχνικά λάθη ή οτιδήποτε άλλο.
- Dirty Dancing – “Time of my life” (1987):
Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν το χορό αυτό του Patrick Swayze και της Jennifer Grey ως ένα από τα καλύτερα χορευτικά φινάλε που έχουν γυριστεί ποτέ για ταινία. Κυρίαρχος ο ρομαντισμός και η εύθυμη διάθεση.
- Al Pacino – Άρωμα γυναίκας (1992):
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα η κλασική σκηνή από το Άρωμα Γυναίκας, που δείχνει τον Al Pacino –τυφλό στην ταινία– να χορεύει ταγκό με την πανέμορφη Gabrielle Anwar. Προς έκπληξη όλων, την καθοδηγεί με απόλυτη ακρίβεια και προσοχή. Δεν χρειάζεσαι μάτια για να χορέψεις. Μόνο καρδιά – και το άρωμα μιας γυναίκας. Και με αυτόν τον τρόπο, ο μοναδικός Al Pacino χάρισε στην 7η Τέχνη μια από τις ωραιότερες σκηνές που έχουν γυριστεί ποτέ.
- Shall we dance (2004):
Οι φανατικοί θαυμαστές του Richard Gere λατρεύουν να βλέπουν ξανά και ξανά τη σκηνή χορού με την Jennifer Lopez. Νιώθουν τον παλμό των ηθοποιών – χορευτών, την ανάσα και το πάθος τους.
- Step Up 2 (2008):
Το χορευτικό φινάλε του Step Up 2 μετρά εκατομμύρια προβολές στο διαδίκτυο. Ακόμα και όσοι δεν έχουν δει ολόκληρη την ταινία, έχουν δει σίγουρα την πεντάλεπτη αυτή σκηνή. Δεν είναι τυχαίο που αντί για ηθοποιοί, επελέγησαν χορευτές για τη σειρά των ταινιών αυτών, αφού η επιδίωξη του σκηνοθέτη ήταν η δημιουργία ενός αφιερώματος στη μαγεία του χορού.
- La La Land (2016):
Ο Ryan Gosling και η Emma Stone κατάφεραν να καταπλήξουν κοινό και κριτικούς, όχι μόνο ως ηθοποιοί αλλά και ως χορευτές, αφού η περίφημη σκηνή με τους δυο τους να τραγουδούν και να χορεύουν το “A lovely night” αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας. Κυριαρχεί ο ρομαντισμός, το χιούμορ και το διακριτικό φλερτ.
- Joker (2019):
Ο Joaquin Phoenix μάγεψε τους πάντες ως Joker. Ξεχώρισε όχι μόνο για τις υποκριτικές, μα και για τις χορευτικές του ικανότητες. Η σκηνή που ο Joker χορεύει στα σκαλιά καθηλώνει τους θεατές. Ο χορός για εκείνον είναι η πορεία προς την απελευθέρωση. Με το χορό ο Arthur Fleck ωριμάζει και μετουσιώνεται σε Joker.
Με το χορό μπορείς να κινηθείς από το κάθετο στο οριζόντιο, από το πάνω στο κάτω και αντίστροφα. Μπορείς να αναμείξεις τον ουρανό με τη γη και τη θάλασσα. Μπορείς να κάνεις το γέλιο να αναβλύζει από το δάκρυ. Μπορείς να κάνεις τον ήλιο να ανατέλλει από τη Δύση. Γιατί ο χορευτής είναι καλλιτέχνης. Και ο καλλιτέχνης μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στον εσωτερικό του κόσμο. Τι περιμένεις λοιπόν; Χάρισε στον εαυτό σου ένα χορό!
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους καθηγητές μου για την τιμή που είχα να είμαι μαθήτρια τους και να διδαχθώ χορό από εκείνους για 13 ολόκληρα χρόνια. Τους αγαπώ και τους θυμάμαι πάντα…
Έχει γεννηθεί το 2000 και ζει στον Πειραιά. Από το 2018 είναι φοιτήτρια στη Νομική Σχολή Αθηνών. Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά και Τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό συνεδρίων και εκδηλώσεων σε σχέση με το αντικείμενο των σπουδών της. Επιπλέον φέρει συμμετοχές σε ρητορικούς αγώνες ως διαγωνιζόμενη, αλλά και ως κριτής. Αγαπάει τη λογοτεχνία, τη μουσική και τον χορό. Η αγαπημένη της φράση είναι «Φτάσε όπου δεν μπορείς!» του Νίκου Καζαντζάκη.
