Της Αριάδνης-Παναγιώτας Φατσή,
«Ένδον σκάπτε· ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτης», Μάρκος Αυρήλιος, Εις εαυτόν Ζ 59.
Η υποχρεωτική καραντίνα είναι αδιαμφισβήτητα πράγμα δύσκολο. Ακόμη και άνθρωπος που είναι χαρακτηριστικό δείγμα του είδους των σπιτόγατων, όπως η γράφουσα, είναι δύσκολο να μην επηρεαστεί από την υποχρεωτική παραμονή στο σπίτι. Και όχι άδικα. Μας είναι δύσκολο να μένουμε μόνοι αλλά δε μας είναι και λιγότερο δύσκολο να μένουμε μαζί με τους δικούς μας ανθρώπους, με όλες τις εντάσεις που μπορούν να προκύψουν ιδιαίτερα σε αυτό το διάστημα.
Αφού όμως η καραντίνα έχει ήδη επιβληθεί και θα συνεχιστεί για αρκετές ακόμη ημέρες, πρέπει πλέον κανείς να κοιτάξει τα θετικά που μπορούν να προκύψουν από την παραμονή στο σπίτι. Πόσες φορές πιάνατε τον εαυτό σας να λέει «θέλω να το κάνω αυτό όταν έχω λίγο ελεύθερο χρόνο»; Είτε θέλετε να μάθετε web design είτε να φτιάξετε εκείνο το παζλ 1.000 κομματιών που πάντα θέλατε να βάλετε στο δωμάτιό σας, ή απλώς να δείτε μερικές κλασικές ταινίες που λείπουν από τη συλλογή σας, τώρα ήρθε η στιγμή που έχετε τον χρόνο να το κάνετε.
Εδώ ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να θεωρήσει ότι δε σκεφτόμαστε τα άτομα με ψυχικά προβλήματα. Η ψυχική υγεία στην περίοδο της καραντίνας είναι σίγουρα περισσότερο εύθραυστη. Το άγχος για την πανδημία, η αβεβαιότητα και ο εγκλεισμός στο σπίτι μπορούν πραγματικά να δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα ακόμη και στον πιο αισιόδοξο άνθρωπο, πολλώ δε μάλλον σε άτομα που ήδη έχουν να αντιμετωπίσουν το τέρας της κατάθλιψης, του άγχους και άλλων διαταραχών.
Για τους περισσότερους όμως, μήπως τελικά αυτή η καραντίνα μπορεί να μας μάθει κάτι για τον εαυτό μας; Μήπως το ότι δεν μπορούμε να συμβιώσουμε με τον εαυτό μας ή τους δικούς μας ανθρώπους δείχνει κάτι παραπάνω από το ότι απλώς δεν έχουμε συνηθίσει να μη βγαίνουμε; Μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ ξανά στη ζωή μας να μείνουμε σε καραντίνα αλλά μήπως δεν είναι σκόπιμο να δουλέψουμε για να αγαπήσουμε και να πιστέψουμε τον εαυτό μας περισσότερο; Η καραντίνα μπορεί να μην ξανάρθει ποτέ, αλλά τι γίνεται με τη μοναξιά; Τι γίνεται με το “βόλεμα” σε σχέσεις και συναναστροφές που πηγάζει από τον φόβο της μοναξιάς; Τι συμβαίνει με τις δυσλειτουργικές συμβιωτικές σχέσεις που σώζονται μόνο από το γεγονός ότι δε συμπίπτουν οι ώρες μας στο σπίτι με τα άλλα άτομα;
Πώς να αξιοποιήσουμε λοιπόν παραγωγικά την καραντίνα; Ας τελειώσουμε όλα τα βιβλία που αγοράσαμε και δεν διαβάσαμε ποτέ. Ας γράψουμε το δικό μας βιβλίο, αυτό που ακόμη βρίσκεται στο συρτάρι μας σε άτακτες σημειώσεις. Ας μάθουμε να σχεδιάζουμε, ας τελειώσουμε ένα παζλ. Ας συζητήσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους. Ας μη φοβόμαστε να παραδεχτούμε ότι πιεζόμαστε, ότι φοβόμαστε, ότι δε ζούμε κάτι εύκολο αλλά μπορούμε να βγούμε από αυτό πιο αυτάρκεις, με μεγαλύτερη αυτογνωσία και πίστη σε αυτό που μπορεί ο καθένας μας να καταφέρει. Τα εργαλεία για να το πετύχουμε είναι όλα μέσα μας. «Ένδον σκάπτε», λοιπόν, γιατί μέσα μας είναι η πηγή του καλού και μπορεί να αναβλύζει πάντα όσο την αναζητούμε.
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Νομικής στο ΕΚΠΑ. Αναπτύσσει ιδιαίτερη δράση σε φοιτητικούς οργανισμούς και εκδηλώσεις, βρίσκεται στο διοικητικό συμβούλιο της Unique Minds και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και ημερίδες. Την ενδιαφέρει η συγγραφή νομικών και λογοτεχνικών άρθρων, τάσεις τις οποίες ικανοποιεί η συμμετοχή της στο OffLine Post. Γνωρίζει Αγγλικά και Γερμανικά.
