Του Θάνου Κουλουβάκη,
Το βιβλίο για το οποίο θα γράψω στο εν λόγω κείμενο πρέπει να ομολογήσω ότι δεν το έχω διαβάσει μονάχα μία φορά. Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος, το είχα διαβάσει ήδη δύο φορές πριν τον ερχομό της καραντίνας και – λόγω των συγκυριών – το έπιασα ξανά στα χέρια μου και το διάβασα μονομιάς μέσα σε ένα βράδυ· συνεπώς, μέχρι στιγμής μετράμε τρεις αναγνώσεις. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο πήρα την απόφαση να γράψω ορισμένα πράγματα και να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου γι’ αυτό.
Κατ’ αρχάς, να αναφέρω τον τίτλο και τη συγγραφέα· κάνω λόγο για το βιβλίο «Η ζωή από το τζάμι περνά», η συγγραφέας του οποίου είναι η Μαρία Παπαδοπούλου. Τώρα που γνωρίζετε, λοιπόν, κι εσείς για ποιο ανάγνωσμα συζητάμε, επιτρέψτε μου να σας πω με λίγα λόγια τι πραγματεύεται. Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί μία συλλογή διηγημάτων. Συγκεκριμένα, μέσα στις σελίδες του θα βρείτε δεκαέξι διηγήματα· θα βρείτε δεκαέξι αυτοτελείς ιστορίες, η κάθε μία εκ των οποίων έχει εντελώς διαφορετικούς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές και – όπως καταλαβαίνετε – μας εισάγει σε έναν πρωτόγνωρο για εμάς κόσμο.
Να αναφέρω βέβαια –για να μην παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου– ότι οι «πρωτόγνωροι κόσμοι» στους οποίους ταξιδεύουμε είναι άκρως ρεαλιστικοί· το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους ήρωές μας. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε ουτοπίες, ούτε δυστοπίες· υπάρχουν μονάχα άνθρωποι και συναισθήματα. Υπάρχουν επιθυμίες που εν δυνάμει όλοι και όλες θα μπορούσαμε να έχουμε καθώς και εντάσεις ή ρίξεις που ενδεχομένως, πολλοί και πολλές από εμάς να έχουμε ήδη βιώσει.
Οι εντάσεις δεν αφορούν πάντοτε δύο ή περισσότερα άτομα. Πολλές από αυτές είναι εσωτερικές και βασανίζουν μονάχα ένα πρόσωπο, το οποίο καλείται να παλέψει με το δικό του ψυχισμό και να διαχειριστεί θέματα που το βασανίζουν. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου είμαι βέβαιος ότι η ταύτισή σας με κάποιον ήρωα ή κάποια ηρωίδα είναι αναπόφευκτη. Σίγουρα θα βρείτε τον εαυτό σας να σκέφτεται πώς θα λειτουργούσατε αν βιώνατε εσείς όλα όσα περιγράφονται ή αν αναγκαζόσασταν να πάρετε συγκεκριμένες αποφάσεις, οι οποίες εντούτοις μπορεί και να μετέβαλαν ολόκληρη τη ζωή σας.
Τώρα καταλαβαίνετε, ενδεχομένως, γιατί το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί και δεύτερη αλλά και τρίτη φορά. Διότι μέσα από τις ιστορίες του ανακαλύπτουμε κι εμείς – οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες – πτυχές του εαυτού μας, που είτε κρύβουμε είτε αγνοούμε εν γένει την ύπαρξή τους. Έτσι, μέσω της ανάγνωσης, μας δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουμε σταδιακά κρυμμένες επιθυμίες μας, φοβίες αλλά και όμορφα συναισθήματα που είχαμε παγώσει.
Η Μαρία Παπαδοπούλου έχει κατορθώσει μέσα στις ρεαλιστικές της ιστορίες να καθρεφτίσει συναισθήματα και γεγονότα που αντανακλούν τον τρόπο που λειτουργεί εν γένει η κοινωνία μας, ενώ παράλληλα έχει ψυχογραφήσει με προσοχή τους ήρωες και τις ηρωίδες της προκειμένου να μας παρουσιάσει, εν τέλει, ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παρουσιάσω ό,τι αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου για να πάρετε μία μικρή γεύση και να σας ευχηθώ καλές αναγνώσεις!
«Πόσο ακριβό μπορεί να είναι το τίμημα των ονείρων; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η πραγματικότητα, όταν αρνείται να υπακούσει στις δικές μας εντολές; Πού μπορεί να οδηγήσει ένας κρυφός έρωτας, όταν μετά από χρόνια καταφέρει να σπάσει τα δεσμά του και να ελευθερωθεί; Ό,τι καταστρέφεται μπορεί να ξαναδημιουργηθεί; Κι αν ναι, με ποια μορφή; Μήπως για να διώξουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος, πρέπει πρώτα να κάνουμε ειρήνη μαζί τους;
Άνθρωποι που περπατάνε μέσα στο σκοτάδι, σε μονοπάτια που δεν γνωρίζουν. Άνθρωποι που κάποτε είδαν φως, αλλά τυφλώθηκαν από τη λάμψη του. Άνθρωποι που για αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν.
Δεκαέξι διηγήματα για ανθρώπους καθημερινούς, όπου ο καθένας κουβαλάει το δικό του φορτίο και προσπαθεί να το προσαρμόσει στην κοινή πραγματικότητα. Δεκαέξι ήρωες, ο καθένας στην προσωπική του μάχη. Θα καταφέρουν να βγουν νικητές;».
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
