Της Μαριέτας Μουγιάντση,
Σχεδόν δύο μήνες μετά την αναγνώριση της ανάγκης προστασίας της δημόσιας υγείας και την λήψη ειδικών μέτρων για την επίτευξή της, έχουν πλέον γίνει αντιληπτές τόσο οι ατομικές θυσίες όσο και οι κοινωνικές. Οι χώροι εστίασης, τα πολυκαταστήματα, οι μικροεπιχειρήσεις έβαλαν προς στιγμήν λουκέτο, οι μετακινήσεις των πολιτών περιορίστηκαν στις απολύτως απαραίτητες και το «μένουμε σπίτι» έγινε το σύνθημα που ένωσε όλους τους Έλληνες. Μία από τις σημαντικότερες θυσίες είναι κατ’ εμέ η απουσία της φυσικής ανθρώπινης επικοινωνίας.
Εκ των πραγμάτων, η μείωση της φυσικής ανθρώπινης επικοινωνίας είναι αναμενόμενη ώστε να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, αφού η ανθρώπινη επικοινωνία είναι εφικτή μέσω του διαδικτύου, ποιο είναι το πρόβλημα. Η απάντηση είναι διττή. Από τη μια, η διαδικτυακή επικοινωνία εν μέσω καραντίνας είναι εξαιρετικά σημαντική. Από την άλλη, η αντικατάσταση της φυσικής ανθρώπινης επικοινωνίας από τα social media συνιστά πρόβλημα.
Πράγματι, η χρήση του διαδικτύου είναι σωτήρια, δεδομένης της επικρατούσας κατάστασης. Τόσο οι νέοι όσο και οι μεγαλύτεροι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους, με τους φίλους και τους συγγενείς τους χωρίς να χρειάζεται να βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Μπορούν μάλιστα να βλέπουν ο ένας τον άλλο μέσω βιντεοκλήσης, χωρίς κάποιο επιπλέον κόστος. Οι δυνατότητες αυτές είναι πλέον διαθέσιμες για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και μπορούν πραγματικά να δώσουν την αίσθηση της επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο. Σαν ευσυνείδητοι πολίτες οφείλουμε να κατανοήσουμε τις επιταγές της κυβέρνησης όσον αφορά την παραμονή μας στο σπίτι αλλά και την ίδια στιγμή να προφυλάξουμε τις ευπαθείς ομάδες. Γι’ αυτό επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επικοινωνήσουμε με τους οικείους μας. Με αυτό τον τρόπο, μένουμε ασφαλείς όχι μόνο εμείς αλλά και οι συνομιλητές μας.
Ωστόσο, η μετά τον κορωνοϊό εποχή θα πρέπει να σηματοδοτήσει την επιστροφή στην φυσική ανθρώπινη επικοινωνία, που δεν περιορίζεται σε μια οθόνη ή ένα κινητό. Κατά γενική ομολογία, η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογική ανάπτυξη έχει εισχωρήσει στις ζωές μας διευκολύνοντάς τις. Παρ’ όλα αυτά η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την διαδικτυακή για πολλούς λόγους. Αρχικά, σε μια face to face συζήτηση, οι συνομιλητές μπορούν να βλέπουν τις εκφράσεις του προσώπου του άλλου, τη γλώσσα του σώματός του, τα μη λεκτικά γλωσσικά σήματα τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της συζήτησης. Επίσης, δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος να διαρρεύσουν οι συνομιλίες μεταξύ ατόμων. Ακόμη, υπάρχει άμεση επαφή των συνομιλητών χωρίς άλλους διαύλους επικοινωνίας. Τέλος, είναι ανάγκη να ξεχωρίζουμε τον αληθινό κόσμο από τον πλασματικό, καθώς και να επιλέγουμε με φειδώ πότε θα χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επικοινωνήσουμε με δικούς μας ανθρώπους.
Σίγουρα η χρήση των social media αποτελεί πλέον συνήθεια ενός τεράστιου μέρους του πληθυσμού, όμως η αλόγιστη χρήση αυτών επιφέρει αρνητικές συνέπειες τόσο στον ίδιο τον χρήστη όσο και στους γύρω του.
