Της Μαρίας Τάκη,
Θυμώνεις και γκρινιάζεις· γιατί δεν μπορείς να κάθεσαι. Γιατί είσαι αεικίνητος και δεν σου αρέσει να μιζεριάζεις. Κι όμως με την κατάσταση που επικρατεί καταλήγεις να φέρεσαι όπως ακριβώς σιχαίνεσαι. Δεν το κάνεις επίτηδες, σου βγαίνει ασυναίσθητα. Κι ενώ το ξέρεις, συνεχίζεις να θυμώνεις. Γιατί είχες κανονίσει τόσα! Πάρτι, μαζώξεις, μουσικές βραδιές με φίλους, εκείνο το roadtrip στο βουνό που τόσο περίμενες, το ταξίδι στο εξωτερικό που σχεδίαζες μήνες με την παρέα. Και όλα ακυρώθηκαν! Οι βαλίτσες έμειναν στο πατάρι, το αμάξι στο γκαράζ, τα μουσικά όργανα στις θήκες τους κι εσύ στο σπίτι.
Βέβαια, κάπως ηρέμησες τώρα που τα έβγαλες από μέσα σου. Πάντα ηρεμείς. Είτε είναι χαρά είτε παράπονο, οι άνθρωποι νιώθουν πιο ανάλαφροι όταν οι σκέψεις τους γίνονται λέξεις. Κατά βάθος ξέρεις πως μένεις σπίτι για να μπορείς να βγεις στο προσεχές μέλλον χωρίς φόβο και κίνδυνο. Ξέρεις πως σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο, ξέρεις επίσης πως δεν είσαι μόνος σου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις χώρες, σε όλο τον πλανήτη. Με αυτή τη συνειδητοποίηση λοιπόν η όποια μοναξιά και ο όποιος θυμός σου κάπως μοιράζονται.
Φτάνει με τα παράπονα λοιπόν, βάζεις μπρος το plan b! Αφού δεν μπορείς να ταξιδέψεις σωματικά, θα ταξιδέψεις ψυχικά. Και αυτό για καλή σου τύχη, μπορείς να το κάνεις σε οποιαδήποτε καραντίνα, κάθε στιγμή, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Αρκεί να μπορείς να αξιοποιήσεις υπέρ σου το χρησιμότερο εργαλείο που διαθέτεις, το μυαλό σου. Μεγάλος σύμμαχος. Απ’ τους σημαντικότερους του καθενός! Μπορεί να σε φτάσει από την κόλαση μέχρι τα ουράνια, ανάλογα με το τι θα του επιτρέψεις να σκεφτεί και να πράξει. Κι εσύ τώρα θα το μετατρέψεις σε σύμμαχο σου.
Βρίσκεις μια ήσυχη γωνιά στο σπίτι λοιπόν και κλείνεις τα μάτια. Ανασαίνεις ρυθμικά και ηρεμείς. Οι εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια σου ακολουθούν γραμμική πορεία, από το παρελθόν προς το μέλλον. Οι άνθρωποι πάντα θέλουμε να γυρνάμε νοερά στις ευχάριστες αναμνήσεις του «πριν» μας. Είναι η αρχή, το ορόσημο μας, η σταθερά μας, η επίγνωση πως τα όμορφα μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη. Αναπολείς παιδικά χρόνια, καλοκαίρια στο εξοχικό, χειμώνες γύρω από το τζάκι, παρέες γέλια και φωνές, καταλήψεις στο γυμνάσιο, πενθήμερη στο Λύκειο, άγχος και διάβασμα, τον πρώτο σου έρωτα, τα φοιτητικά σου χρόνια, χίλια δυο. Δεν θα σε περιορίσω εγώ, η επιλογή είναι δική σου! Ό,τι κι αν διαλέξεις όμως, καταλήγεις πάντα να σκέφτεσαι πως «ο τρόπος με τον οποίο θα αναπολούμε το παρελθόν χωρίς νοσταλγία, δεν έχει εφευρεθεί ακόμα».
Τώρα λοιπόν που βρήκες τα πατήματά σου και το μυαλό σου γέμισε χρώματα και παιδικότητα, ήρθε η ώρα να ονειρευτείς το μέλλον. Ένα μέλλον που θέλεις όσο τίποτα να περιέχει την ελευθερία κινήσεων που τόσο άγαρμπα και άτσαλα στερήθηκες για το κοινό καλό, που οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα αγγίγματα θα αποτελούν μέρος της καθημερινότητας σου, που θα μπορείς να δεις από κοντά τους δικούς σου κι όχι από βιντεοκλήσεις, που δεν θα κουβαλάς κανένα «εξοδόχαρτο» όταν θα βγαίνεις έξω. Ένα μέλλον που θα μπορείς να σχεδιάσεις ξανά τα επόμενα βήματα σου για να μπεις ξανά στο μονοπάτι της προσωπικής και επαγγελματικής σου πορείας.
Και τότε όλα τα ματαιωμένα σχέδια θα βρουν τρόπο να πραγματοποιηθούν. Όλα τα πάρτι, οι έξοδοι, τα απογεύματα στην ταράτσα και τα ξενύχτια στο μπαλκόνι με μπύρες στο χέρι θα πάρουν σάρκα και οστά. Θα βρεθείς με τους φίλους σου και θα αγκαλιαστείτε χωρίς να νιώσετε ενοχές πως πράττετε ενάντια στις οδηγίες. Τα ταξίδια θα οργανωθούν ξανά και οι βαλίτσες θα αποκτήσουν και πάλι λόγο ύπαρξης, το αυτοκίνητο θα βγει από το γκαράζ και θα παίζει Θανάση, η κιθάρα και το ακορντεόν θα βγουν από τις θήκες τους γιατί οι μαζώξεις θα είναι και πάλι γεγονός και το σπίτι θα γίνει ξανά το καταφύγιο από την καθημερινότητα σου, όχι η καθημερινότητα σου η ίδια.
Η Άνοιξη δεν θα φοράει κανένα πέπλο φόβου και οι σέλφι στο κινητό σου θα μετράνε πάνω από δυο άτομα σε κάθε φωτογραφία. Θα μπορείς να κάνεις αίτηση για Erasmus, μεταπτυχιακό στο εξωτερικό ή συνέντευξη για δουλειά χωρίς να φοβάσαι την ματαίωση των σχεδίων σου. Δεν θα σε πιάνει πανικός όταν θα βάζεις το χέρι σου στην τσέπη του μπουφάν σου και δεν θα βρίσκεις το αντισηπτικό, ούτε θα περιμένεις σε ουρά έξω από το σούπερ μάρκετ. Η ζωή σου θα ξαναβρεί τη ροή της!
Ανοίγεις τα μάτια. Κοιτάς τριγύρω. Είχες αφεθεί τόσο στην ομορφιά του «μετά» σου, που πήρε λίγη ώρα για να καταλάβεις που βρίσκεσαι. Α, ναι, σπίτι, πού αλλού! Για να μπορούν τα πλάνα του μέλλοντος να λάβουν σάρκα και οστά. Για να εκτιμήσεις λίγο περισσότερο όλα όσα θεωρούσες δεδομένα, από τη συναυλία που ήταν σίγουρο ότι θα μπορέσεις να πας, μέχρι τον καφέ στο αγαπημένο μπριστρό της πόλης. Για να θεωρηθεί κανονικότητα η συνάθροιση και η αλληλεπίδραση από κοντά. Για να μην προκαλεί τρόμο η ανθρώπινη επαφή.
Σωματικά είσαι σπίτι. Ψυχικά όμως μπορείς να είσαι οπουδήποτε θέλεις. Εκμεταλλεύσου το!
Γεννήθηκε στην Έδεσσα. Είναι απόφοιτη του τρίτου ευρωπαϊκού σχολείου Βρυξελλών και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γνωρίζει άριστα Αγγλικά και Γαλλικά. Παίζει ακορντεόν και πιάνο και έχει κάνει μαθήματα φωνητικής. Χορεύει μπαλέτο και λάτιν και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και την φωτογραφία. Η αγάπη της για την λογοτεχνία και την ποίηση την οδήγησε στην αρθρογραφία, ενώ τα ταξίδια και η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς είναι το διάλειμμα από την καθημερινότητά της.
