Της Μαρίας Μήτσα,
Η πανδημία που κυριαρχεί στις ζωές μας τον τελευταίο καιρό πυροδότησε την ευρεία εξάπλωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, αφού πρόσφατα η εκπαίδευση έπαψε να είναι εξ επαφής. Πλέον μαθητές και φοιτητές συνεχίζουν τα μαθήματα τους με σύγχρονες μεθόδους διαδικτυακής διδασκαλίας με τη μετάδοση του μαθήματος σε πραγματικό χρόνο από εκπαιδευτικό, μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας και ζωντανή παρακολούθηση από τον υπολογιστή.
Τα προγράμματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που υιοθετήθηκαν από πληθώρα κρατών σε όλον τον πλανήτη εξαιτίας του λεγόμενου “lockdown” είναι σαφώς μία έκτακτη ανάγκη. Κάποιες χώρες είχαν βρεθεί και στο παρελθόν σε αντίστοιχη έκτακτη ανάγκη, με αποτέλεσμα να διαθέτουν ορισμένους μηχανισμούς ανταπόκρισης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν προέκυψαν προβλήματα και τώρα, με κυριότερο την τεράστια ανισότητα που δημιουργεί για τους μαθητές η μη πρόσβαση στο διαδίκτυο ή σε κατάλληλες για σύνδεση συσκευές. Άλλα πάλι κράτη, πιο προχωρημένα σε δράσεις ψηφιοποίησης, βρέθηκαν να διαθέτουν περισσότερο διαδικτυακό υλικό διδασκαλίας και τρόπους εκπαιδευτικής αλληλεπίδρασης ή έτοιμες online πλατφόρμες που μπορούσαν να αναπτύξουν.
Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει δημιουργήσει για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές τις πλατφόρμες της λεγόμενης «ασύγχρονης» εκπαίδευσης (eClass-τάξη), μια Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πλατφόρμα, όπου η σύνδεση γίνεται με κωδικούς από το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο.
Κατά τη γνώμη μου, η εξ αποστάσεως διδασκαλία έχει θετικό κυρίως αντίκτυπο στην εκπαίδευση, καθώς είναι μια ευκαιρία να μάθουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν την τεχνολογία από νεαρή ηλικία, αφού καθίσταται πλέον απολύτως απαραίτητη. Επιπλέον, θα μπορούσε η διαδικασία αυτή να αποτελέσει ένα πείραμα σχετικά με το πόσο αποδοτική είναι τελικά η διδασκαλία της άμεσης αλληλεπίδρασης στον χώρου του σχολείου/πανεπιστημίου σε σχέση με αυτή που προσφέρει η τηλεκπαίδευση. Μήπως τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα στην ασφάλεια του χώρου τους; Βέβαια, η τηλεδιάσκεψη δεν έχει σαν στόχο να αντικαταστήσει την πρόσωπο με πρόσωπο διδασκαλία αλλά να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε σχέση με αυτή, προκειμένου η τεχνολογία να «λειτουργήσει» εποικοδομητικά για τους ενδιαφερομένους.
Είναι σίγουρα απαραίτητη η επαφή με τον περίγυρο μας σε πολλούς τομείς της ζωής μας όπως κοινωνικούς, ψυχολογικούς, εκπαιδευτικούς κ.α. Παρόλα αυτά τώρα περισσότερο από ποτέ παρέχεται η δυνατότητα τόσο για νέες ευκαιρίες πρόσβασης σε ένα μεγαλύτερο φάσμα προγραμμάτων, ανεξαρτήτως γεωγραφικής τοποθέτησης όσο και για μια εμπειρία μάθησης με εναλλακτικές – καινοτόμες διδακτικές προσεγγίσεις.
Η διαδικασία του διαδικτυακού μαθήματος έχει ως εξής:
Στην ουσία του μαθήματος δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Το ωράριο των μαθημάτων είναι πιο ευέλικτο και μπορούν εύκολα να αναπληρωθούν με αυτό τον τρόπο χαμένα μαθήματα ή κενά, μπορεί δηλαδή ένα μάθημα να γίνεται είτε το πρωί είτε κάποιες φορές πιο αργά, ίσως και το απόγευμα. Επίσης, το υλικό του μαθήματος (όταν είναι εκτός του βασικού βιβλίου) συνήθως αποστέλλεται ηλεκτρονικά ώστε να εκτυπωθεί ή να διαβαστεί ψηφιακά, οπότε η ύλη προχωράει κανονικά χωρίς να χάνεται η ροή των μαθημάτων. Η παράδοση του μαθήματος γίνεται κανονικά και ίσως χρησιμοποιηθεί και κάποιο εξτρά βίντεο ή PowerPoint αν χρειαστεί (εγώ χρησιμοποιώ πάντα δια-δραστικό υλικό). Για περαιτέρω απορίες, νομίζω ότι είναι καλό που υπάρχει η εξοικείωση και η δυνατότητα σε μαθητή-καθηγητή για ένα προσωπικό μήνυμα.
Τέλος, μια σημαντική δυσκολία που υπάρχει έχει να κάνει με το διαδίκτυο, καθώς πολλές φορές δεν υπάρχει καλό σήμα τόσο από την πλευρά του μαθητή όσο και από εκείνη του καθηγητή με αποτέλεσμα να χάνεται συχνά ο ήχος ή η εικόνα. Πολύ βασικό πρόβλημα αποτελεί επίσης το γεγονός πως δεν έχουν όλοι οι μαθητές πρόσβαση σε υπολογιστή ή και ίντερνετ και κατά συνέπεια μένουν πολύ πίσω στα μαθήματα τους χωρίς να το θέλουν.
Γεννημένη το 1996 στη Θεσσαλονίκη, αλλά μεγαλωμένη σε ένα χωριό του Λαγκαδά, την Όσσα. Φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με ειδίκευση στον κλάδο της προϊστορικής Αρχαιολογίας. Αγαπώ πολύ τα μουσεία καθώς είναι και το αντικείμενο που θα ήθελα να ασχοληθώ και στο μέλλον της επαγγελματικής μου ζωής.
