Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Δημήτρης Μητροπάνος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ελληνικού λαϊκού πενταγράμμου.
Γεννήθηκε στην Αγία Μονή, μία συνοικία των Τρικάλων, φέροντας καταγωγή και από την Καρδίτσα. Το 1964, έπειτα από την ολοκλήρωση της τρίτης γυμνασίου κατέβηκε στην Αθήνα και για ένα διάστημα διέμεινε στην οδό Αχαρνών, μαζί με τον θείο του. Παράλληλα, ξεκίνησε και την οργάνωση στη νεολαία Λαμπράκη, καθώς οι αριστερές οικογενειακές καταβολές τον επηρέαζαν άμεσα.
Από την εφηβική του ηλικία είχε εμφανίσει μια ιδιαίτερη έλξη προς τη μουσική τέχνη και ρίχτηκε στο τραγούδι. Σύντομα, λόγω και μίας επαφής που είχε με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση γνώρισε τον διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας Columbia, Τάκη Β. Λαμπρόπουλο, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με τον Γιώργο Ζαμπέτα και έτσι άρχισε να δουλεύει στο νυχτερινό κέντρο Ξημερώματα. Το 1967 ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι, με το τίτλο Θεσσαλονίκη, που έγραψε ο Ζαμπέτας και έμεινε στα κλασσικά του. Νωρίτερα, είχε ηχογραφήσει το τραγούδι Χαμένη Πασχαλιά, το οποίο ωστόσο δεν κυκλοφόρησε ποτέ καθώς λογοκρίθηκε από τη Χούντα.
Το 1972 υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή και την καριέρα του. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης και ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου κυκλοφόρησαν τον δίσκο Άγιο Φεβρουάριο, τον οποίον εμπιστεύτηκαν στον Δημήτρη Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα. Ακολούθησε την επόμενη χρονιά ο δίσκος Ο δρόμος για τα Κύθηρα του Γιώργου Κατσαρού, ενώ ο Μητροπάνος εδραιώθηκε για τα καλά στον χώρο του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού με τους δίσκους Λαϊκά ’76 και Ερωτικά Λαϊκά (1977).
Η δεκαετία του ’80 αποδείχθηκε δύσκολη για τον Μητροπάνο, καθώς η εταιρεία στην οποία ανήκε κατά το διάστημα εκείνο (Philips) είχε στρέψει την προσοχή της περισσότερο στο ελαφρύ τραγούδι. Παρόλα αυτά συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στον δίσκο Τα Πικροσάββατα (1984) και ξεκίνησε μία συνεργασία με τον μετρ του λαϊκού είδους και δημιουργό πολλών σουξέ, Τάκη Μουσαφίρη.
Από το 1987, οπότε και πήρε «μεταγραφή» για την Minos-Emi και έχοντας αμιγώς λαϊκό ρεπερτόριο και συνεργασία με μία πλειάδα λαϊκών δημιουργών, η επιτυχία ήλθε για τα καλά και διαδεχόταν η μία την άλλη. Πρώτα με τον Μάριο Τόκα και τον δίσκο Η Εθνική μας μοναξιά (1992) και έπειτα με ένα μεγάλο σημαντικό σταθμό για το είδος, τον δίσκο Στου αιώνα την Παράγκα με την υπογραφή του Θάνου Μικρούτσικου, επάνω σε στίχους των Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη. Η ηχογράφηση του δίσκου αυτού σηματοδότησε μια στροφή του καλλιτέχνη και σε πιο «έντεχνα» μονοπάτια, φέροντας πάντοτε την ταυτότητα του λαϊκού ερμηνευτή.
Εδραιωμένος στην κορυφή του λαϊκού πενταγράμμου και έχοντας περάσει μία σημαντική περιπέτεια με την υγεία του, επανήλθε το 2008 με τον δίσκο Στη Διαπασών, μετά από τρίχρονη διακοπή. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2009 έδωσε μια ιστορική συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, όπου έκανε μία αναδρομή στην σαρανταετή παρουσία του στη δισκογραφία. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2011 με τίτλο «Εδώ είμαστε» και συνθέσεις του Σταμάτη Κραουνάκη.
Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής «έφυγε» σαν σήμερα, στις 17 Απριλίου του 2012 και ηλικία 64 ετών.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
