Της Μαρίας Κορδαλή,
Μετράμε πλέον 36 ημέρες καραντίνας. 36 μέρες «μένουμε σπίτι» ακολουθώντας με ενδελέχεια τις οδηγίες των ειδικών. Σε προηγούμενα άρθρα αναφερθήκαμε στους πολυποίκιλους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να περάσουμε τον χρόνο μας στο σπίτι. Ζωγραφική, γυμναστική, ταινίες, μαγειρική και γαστρονομία είναι μερικές από τις άπειρες μεθόδους χάρη στις οποίες μπορούμε να περάσουμε τις ώρες μας δημιουργικά. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι.
Εν καιρώ κωρονοϊού ο πολιτισμός δηλώνει «παρών». Θεατρικές σκηνές από όλη την Αθήνα και την ευρύτερη επικράτεια, επιστρατεύουν τα μέσα που διαθέτουν θέλοντας να προσφέρουν στο ευρύ κοινό ένα θέαμα εξίσου αξιόλογο, και έναν περαιτέρω τρόπο να περάσουν τις μέρες τους ευχάριστα.
«Μένουμε Σπίτι… με τον Πολιτισμό» είναι το σλόγκαν που επινόησε το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος χάρη στο οποίο το εγχείρημα έλαβε σάρκα και οστά. Μέσω της ιστοσελίδας του, το Εθνικό Θέατρο προβάλλει δωρεάν στο διαδίκτυο ορισμένες από τις παραστάσεις του. Τις παραστάσεις παρακολούθησαν σε πραγματικό-θεατρικό χρόνο 50.000 θεατές από 40 χώρες κατά τον πρώτο κύκλο προβολής τους. Το εγχείρημα αυτό ξεκίνησε στις 9 Απριλίου, όταν και πραγματοποιήθηκε η προβολή του Μακμπέθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη. Ενδεικτικά ακολούθησαν το Hotel Eternite του Γ. Καλαβριανού, και ο Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν, της θεατρικής σεζόν 2010-2011.
Ύστερα από αυτό και άλλα θέατρα προσέφεραν αφιλοκερδώς τις παραστάσεις τους στους θεατές. Το Θέατρο Πορεία, το Θέατρο Σταθμός, το Θέατρο Νέος Κόσμος, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος καθώς και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση αποτελούν μόνο μερικά από τα θέατρα που ακολούθησαν την προσπάθεια, προσφέροντας στον κόσμο παραστάσεις υψηλής αισθητικής και αναμφιβόλου ποιότητος. Καθημερινά θεατές από όλη την χώρα αλλά και τον κόσμο έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις, να «εντρυφήσουν» σε αυτές σχολιάζοντας την πλοκή τους, τις ερμηνείες τα κοστούμια κλπ. Γίνονται έτσι «κριτικοί» θεάτρου και απολαμβάνουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με κάτι που ίσως πριν να μην τους είχε εξάψει ιδιαίτερα την περιέργεια ίσως να μην το γνώριζαν καν.
Το πιο σημαντικό όμως εκτός από την ευκαιρία δημιουργικής αξιοποίησης του χρόνου μας είναι ότι πλέον ο κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να γνωρίσει από «κοντά» την τέχνη του θεάτρου. Άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν ασχοληθεί με αυτό, είτε γιατί δεν τους ενδιέφερε ως αντικείμενο είτε γιατί δεν διέθεταν τον χρόνο ώστε να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση, πλέον δύνανται όχι μόνο να γίνουν θεατές αυτής αλλά και κοινωνοί, γνώστες. Να έρθουν σε επαφή με μία μορφή τέχνης που πριν δεν γνώριζαν, ούτε τους δίνονταν η ευκαιρία να παρακολουθήσουν.
Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κοινωνική πλευρά του θέματος. Για κάποιους συνανθρώπους μας δεν είναι εφικτό να διαθέσουν έστω και λίγα χρήματα που απαιτούνται για να παρακολουθήσουν δια ζώσης μια θεατρική παράσταση. Ακόμη και τα δέκα-δεκαπέντε ευρώ που για μερικούς από εμάς φαντάζουν, αν όχι αμελητέα, τουλάχιστον διαθέσιμα, για κάποιους άλλους, λιγότερο τυχερούς συμπολίτες μας είναι σημαντικά. Υπάρχει βέβαια η πρόβλεψη αυτή από τα θέατρα, τα οποία προσφέρουν μειωμένα εισιτήρια για φοιτητές και διάφορες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις. Με την προβολή διαδικτυακών παραστάσεων δωρεάν ο κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει παραστάσεις που ίσως να μην έβλεπε υπό διαφορετικές συνθήκες.
Να γνωρίσει έναν νέο κόσμο, τον κόσμο, του θεάτρου, της μαγικής αυτής τέχνης που δραματοποιεί πρόσωπα και πράγματα, καταστάσεις και περιστάσεις. Που «αφηγείται» αληθινές ή φανταστικές ιστορίες με τρόπους τόσο παραστατικούς, γεμάτους πειθώ ώστε κανένας θεατής να μην μείνει ασυγκίνητος, μπροστά στην υποκριτική δεινότητα των ερμηνευτών, την έμπνευση και την γραφή του κάθε θεατρικού συγγραφέα και την σκηνοθετική ματιά με την οποία αντιμετωπίζει τα γεγονότα ο εκάστοτε σκηνοθέτης. Είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό.
Για τους θεατρόφιλους επιπλέον και τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους, το Εθνικό Θέατρο προσφέρει στο ευρύ κοινό ψηφιοποιημένο το αρχείο του από το 1940 έως το 2005. Ένας ψηφιακός θησαυρός, όπως βιντεοσκοπήθηκε με απόφαση του ιστορικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Νίκου Κούρκουλου το 1994. Στο αρχείο περιλαμβάνονται πληροφορίες για τις παραστάσεις, αναλυτικές λίστες με τους συντελεστές που συμμετείχαν σε αυτές, οπτικοακουστικό υλικό, προγράμματα, αποκόμματα εφημερίδων με κριτικές, ηχητικά ντοκουμέντα και φωτογραφίες από τα παρασκήνια των ιστορικών αυτών παραστάσεων.
Το ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου το οποίο μέχρι πρόσφατα αποτελούσε σημαντικό πεδίο έρευνας για δημοσιογράφους, καλλιτέχνες αλλά και ερευνητικούς μελετητές, πλέον είναι ανοιχτό για το κοινό χαρίζοντας του την ευκαιρία σε αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο να μελετήσει σε βάθος ιστορικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, να δει φωτογραφίες και ηχητικά ντοκουμέντα. Το κοινό επίσης χάρη στα αποθηκευμένα ηχητικά ντοκουμέντα μπορεί να δει παραστάσεις που έχει χάσει ή αγαπημένες που θα ήθελε να δει ξανά και ξανά. Το αρχείο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο των προσκλήσεων 65 και 172 του ΚτΠ (Κοινωνία της Πληροφορίας) και σε μεγαλύτερο βαθμό χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης καθώς και από εθνικούς πόρους. Η ανταπόκριση υπήρξε μεγάλη, αφού καθημερινά το επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι, γνώστες και μη, για να θαυμάσουν τον πλούτο του.
Όσον αφορά την ποιότητα των διαδικτυακών παραστάσεων καθώς και τις όποιες δυσκολίες της live προβολής, έχοντας ήδη παρακολουθήσει δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και μία του Θεάτρου Πορεία, οφείλω να πω ότι αν συνδεθείτε νωρίτερα από την έναρξη της παράστασης (15-30 λεπτά) και είστε στην αναμονή και έχετε σε γενικές γραμμές μια καλή σύνδεση στο Διαδίκτυο δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα θέμα! Μην χάνετε χρόνο λοιπόν. Δείτε θέατρο, γνωρίστε την μαγεία και τον πνευματικό πλούτο της τέχνης αυτής. Άλλωστε πλέον το έχετε σπίτι… μόνο με ένα κλικ!
Κατάγεται από την Αθήνα. Εκεί ζει, δραστηριοποιείται και ονειρεύεται. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και φιλοδοξεί να ειδικευτεί στους τομείς του ποινικού και το συνταγματικού δικαίου. Πολυάσχολη ως άτομο μιλά δύο ξένες γλώσσες και επιθυμεί να μάθει και τρίτη. Το γράψιμο για αυτήν είναι τρόπος ελευθερίας και έκφρασης, όχι μόνο των σκέψεων αλλά και της ψυχής.
