Της Σοφίας–Ζωής Παράσχου,
Γνώριμη ερώτηση. Όλοι μας την έχουμε κάνει σε μικρότερους μα, κυρίως, σε όλους μας την έχουν κάνει. Από μικροί βρίσκαμε ένα φανταστικό επάγγελμα για να απαντήσουμε σε φίλους των γονιών μας. «Οδοντίατρος, τραγουδίστρια, δικηγόρος…». Χωρίς να ξέρουμε την ουσία, χωρίς να έχουμε αντίληψη των ικανοτήτων και των «θέλω» μας… Θαρρείς και κάποιος μας είχε βάλει το μαχαίρι στο λαιμό να κατασταλάξουμε, ξεζουμίζοντας έτσι την παιδικότητα μας, την αφέλεια και την παντελή έλλειψη άγχους για το αύριο.
Και κάποια στιγμή, έφτασε η στιγμή των εξετάσεων και του μηχανογραφικού. Και εκεί αναπολήσαμε όλες τις απαντήσεις που είχαμε δώσει μικροί και μπορεί και να επηρεαστήκαμε από τις απαντήσεις των άλλων. Ή μπορεί και να μην είχαμε ακόμη κατασταλάξει στα «θέλω» μας… Ο χαρακτήρας και το εγώ μας διαμορφωνόταν ακόμη!
Και κάναμε τότε την επιλογή που μας φαινόταν περισσότερο ορθολογική!
Λίγο καιρό μετά, άλλοι με χαρά πηγαίναμε στο πανεπιστήμιο όντας ευχαριστημένοι με την τότε επιλογή μας. Άλλοι όμως σκυθρωποί εξακολουθούσαμε να αμφιταλαντευόμαστε για το αν κάναμε καλά. Τα μαθήματα δε μας αρέσουν, το αντικείμενο δε μας ενδιαφέρει και τόσο ενώ άρχισε να υποπίπτει στην αντίληψη μας μια αγάπη για κάτι άλλο, διαφορετικό… Οικονομικά λέγεται αυτό, μαγειρική, διεθνείς σχέσεις, νομική;
Μακάρι να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να διαλέξεις κάτι διαφορετικό. Αυτό δεν ευχήθηκες πολλές φορές από μέσα σου; Αλλά, εδώ που τα λέμε, δύσκολο να αλλάξεις πανεπιστήμιο, κατεύθυνση, αντικείμενο… Θα προστεθούν χρόνια σπουδών και το κοντέρ γνώσης πάλι θα μηδενίσει. Και το αφήνεις, σπουδάζοντας κάτι που δε θα σε κάνει ποτέ ευτυχισμένο.
Ή μήπως όχι;
Τα κοινωνικά πρέπει και τα δόγματα που χρωματίζουν αυτή την απόφαση αρνητικά, καλύτερα ας παραμείνουν στο παρελθόν. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πλάσουμε τον άνθρωπο που θέλουμε να είμαστε με τα λάθος υλικά. Η αλλαγή κατεύθυνσης και πανεπιστημίου είναι και πρέπει να είναι μια από τις επιλογές μας. Χιλιάδες το έκαναν, μπορούμε και εμείς. Γιατί η ώρα που μας ζητήθηκε να απαντήσουμε στην ερώτηση «τι θέλεις να γίνεις;» και να συμπληρώσουμε αυτό το μηχανογραφικό ήταν πολύ πρώιμη. Και έχουμε το δικαίωμα του λάθους.
Τέρμα λοιπόν οι δισταγμοί. Η ζωή είναι εδώ για να τη ζήσουμε, μόνοι μας, πλάθοντας το καλύτερο μέλλον για τον εαυτό μας. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Υ.Γ: Πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή μας μπορούν να παίξουν οι σύμβουλοι προσανατολισμού, αρκεί να φιλτράρουμε τα δεδομένα που θα μας δώσουν. Τίποτα δεν είναι οριστικό. Η ζωή και οι επιλογές μας βρίσκονται στα ίδια μας τα χέρια! Time for change!
