Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο πληθωρικός Ρώσος καλλιτέχνης, ποιητής Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, στιγμάτισε με το πέρασμα του την ποιητική τέχνη ενώ συνδέθηκε στενά με το νεότευκτο και ύστερο καθεστώς των Μπολσεβίκων της Ρωσίας. Καθιερώθηκε στις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων ως η καλλιτεχνική χορδή της επανάστασης, ενώ υπήρξε και εκπρόσωπος του Ρωσικού Φουτουρισμού.
Ο Μαγιακόφσκι γεννήθηκε στη Γεωργία, το 1893. Καταγόταν από μια ευκατάστατη οικογένεια, ο πατέρας του ήταν άνθρωπος ευγενικής καταγωγής με κοζάκικες ρίζες και κατείχε τη θέση του δασοφύλακα. Η μητέρα του ήταν από την Ουκρανία. Από την εφηβική ηλικία των δεκατεσσάρων χρόνων ασπάστηκε τις αρχές του πρώιμου σοσιαλισμού της εποχής και είχε ενεργό συμμετοχή σε αντικυβερνητικές ομάδες της περιοχής του και συμμετείχε σε πολλές αντιτσαρικές διαδηλώσεις.
Έπειτα από τον θάνατο του πατέρα του, που στιγμάτισε βαθύτατα τον νεαρό Μαγιακόφσκι, αυτός και η οικογένεια του μετακινήθηκαν στην Μόσχα. Τότε είναι που ο Μαγιακόφσκι θα αρχίσει να γράφει τα πρώτα του έργα και να υφίσταται τις πρώτες πολιτικές διώξεις. Το 1908 αποφυλακίσθηκε, ύστερα από τη σύλληψη του για αντιτσαρικές ενέργειες και αποφάσισε να φοιτήσει στην Σχολή Καλών Τεχνών, μέσω της οποίας και μυήθηκε αργότερα στο κίνημα των Ρώσων Φουτουριστών.
Από το 1915 αρχίζει να δημοσιεύει τα πρώτα έργα του, όπως το «Σύννεφο με Παντελόνια». Το καλοκαίρι του ιδίου χρόνου γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λίλια Μπρικ, γυναίκα του εκδότη του Όσιπ Μπρικ και με διασυνδέσεις στη μυστική υπηρεσία «Τσε Κα». Με την έναρξη της Οκτωβριανής επανάστασης ο Μαγιακόφσκι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, εκθειάζοντας τις επαναστατικές ενέργειες και τους Μπολσεβίκικους πειραματισμούς αφιερώνοντας πλήθος στίχων και ποιημάτων. Παράλληλα περιόδευε σε όλη τη χώρα, άρχισε να γίνεται γνωστός, να εμψυχώνει και να εμπνέει πολύ κόσμο. Το 1924 έγραψε μία ελεγεία από 3.000 στίχους για τον θάνατο του Λένιν.
Προς το τέλος της ζωής του έγραψε δύο μνημειώδη θεατρικά, τα έργα «Κοριός» και «Μπάνιο», με τα οποία ασκούσε μια κεραυνοβόλα κριτική στην Σοβιετική γραφειοκρατία. Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν ο Μαγιακόφσκι άρχισε να βρίσκετε αντιμέτωπος με πολλά αδιέξοδα. Ερωτικές απογοητεύσεις αλλά και επαγγελματικές αστοχίες οδήγησαν την ψυχολογική του υγεία σε ένα οριακό στάδιο. Παράλληλα οι όλο και αυξανόμενες τριβές και παρεξηγήσεις που βίωνε, σχεδόν σε καθημερινό επίπεδο στο Ρωσικό Σύνδεσμο Προλεταρίων Συγγραφέων, αλλά και η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα που του επιβλήθηκε από το καθεστώς οδήγησαν τον Μαγιακόφσκι στην απελπισία.
Αυτοκτόνησε σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου του 1930, αφήνοντας ένα νεκρώσιμο σημείωμα. Ο Σοβιετικός τύπος αρχικά διαφύλαξε στον ποιητή μια χλιαρή αφιέρωση μερικών σελίδων, με στεγνά και διόλου θαυμαστά λόγια. Αργότερα ο Στάλιν έσπευσε να χαρακτηρίσει τον Μαγιακόφσκι ως τον «καλύτερο και πιο ταλαντούχο ποιητή της σοβιετικής μας εποχής».
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
