Του Βασίλειου-Πέτρου Αγροκώστα,
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με την τέχνη της φωτογραφίας διοργανώνοντας εκθέσεις φωτογραφίας, αρχίζοντας να δημιουργούν άλμπουμ με φωτογραφίες που τους θυμίζουν ξέγνοιαστες στιγμές του παρελθόντος ή δημοσιεύοντας φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να προβληματίσουν, να ενημερώσουν ή να τέρψουν τους ακολούθους τους. Με αφορμή όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, έχει ξεκινήσει μια γενικότερη συζήτηση ως προς το τι είναι άξιο ή και ωφέλιμο να φωτογραφίζεται εν γένει.
Ζώντας σε μια εποχή που συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στους δρόμους όντας ρακένδυτοι, που συνεχίζουν να γίνονται πολεμικές επιχειρήσεις και βομβαρδισμοί οδηγώντας αμάχους να ξεριζώνονται από την πατρίδα τους και να μεταναστεύουν υπό αντίξοες συνθήκες, είναι -κατά τη γνώμη μου- ιδιαίτερα χρήσιμο να υπάρχουν φωτογραφίες που απεικονίζουν τη βαναυσότητα του πολέμου, την θλίψη, τον πόνο ψυχής και την απουσία ελπίδας που φαίνεται να διέπει αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι κανένας δεν θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε ότι αυτά συμβαίνουν και πως υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν ότι σήμερα είναι μια ακόμα μέρα επιβίωσης.
Πέραν αυτού, μια φωτογραφία των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς αξίζει όσο τίποτα άλλο. Τα μνημεία αυτά είναι ο κοινός θησαυρός όλης της ανθρωπότητας που δείχνουν πως όταν υπάρχει μεθοδικότητα, όραμα και οι άνθρωποι δουλεύουν ως ομάδα για έναν κοινό και ουσιαστικό σκοπό, μπορούν να επιτευχθούν τα πάντα, αποτελώντας έτσι σπουδαία παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ακόμα κύριο αντικείμενο της φωτογραφίας είναι καλό να παραμένουν οι άνθρωποι σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής τους και σε ποικίλες ψυχολογικές καταστάσεις. Οι φωτογραφίες με πρόσωπα χαρούμενα μας θυμίζουν πως πάντα πρέπει να ελπίζουμε ότι κάτι ευχάριστο θα βιώσουμε ενώ οι φωτογραφίες με ανθρώπους λυπημένους, αγανακτισμένους ή πληγωμένους μας θυμίζουν πως στη ζωή η θλίψη και η χαρά εναλλάσσονται αδιαλείπτως και πως είναι σημαντικό να επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μας γεμίζουν καθώς δύσκολες στιγμές θα βιώσουμε όλοι και θα τις ξεπεράσουμε. Ξεχωριστή θέση έχουν οι φωτογραφίες με ερωτευμένα ζευγάρια κάθε ηλικίας που μας δείχνουν την πληρότητα που αισθάνεται ένας άνθρωπος όντας ερωτευμένος, οι φωτογραφίες που εξυμνούν τη διαφορετικότητα, το ανθρώπινο σώμα και τη γοητεία του και οι φωτογραφίες που δείχνουν προσπάθεια και προσήλωση για την επίτευξη ενός στόχου.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι φωτογραφίες τοπίων, που τονίζουν την ομορφιά του πλανήτη μας και γαληνεύουν την ψυχή μας, και οι φωτογραφίες αντικειμένων, που έχουν κάποια συμμετρία ή πρωτοτυπία και οι οποίες εξάπτουν τη φαντασία μας και μας δείχνουν πως όσο λιτό και να είναι κάτι, αξίζει να φωτογραφηθεί.
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1999 και ήρθε στην Αθήνα το 2017 για τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ, τις οποίες και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Είναι κάτοχος πτυχίου Proficency στα αγγλικά και Β2 στα γερμανικά. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό και τη φωτογραφία και του αρέσουν πολύ τα ταξίδια, το θέατρο και οι συναυλίες. Επιπλέον, το 2016 συμμετείχε με το λύκειο σε ένα συνέδριο για τα δικαιώματα του παιδιού στην Τεργέστη της Ιταλίας.
