Της Ρένας Δανατζή,
Από τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο, έως και τις τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με την πανδημία του κορωνοϊού, έχει βγει στην επιφάνεια το συμπέρασμα πως ο μέσος Έλληνας –αν ήταν αρμόδιος για τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων– θα τα έκανε όλα διαφορετικά. Είναι όμως τόσο εύκολο όσο φαίνεται το να καλείσαι να παίρνεις σοβαρές αποφάσεις εν μία νυκτί για ζητήματα που καθορίζουν σε τεράστιο βαθμό το αύριο μίας ολόκληρης χώρας;
Από το Σαββατοκύριακο πριν την Καθαρά Δευτέρα έως και σήμερα τα social media φλέγονται από δημοσιεύσεις που κρίνουν. Κρίνουν τις κυβερνητικές αποφάσεις, κρίνουν τη στάση της αντιπολίτευσης, κρίνουν όσους λένε τη γνώμη τους. Κρίνουμε και κατακρίνουμε με τόση ευκολία, λες και είναι πολύ απλό να διαχειρίζεται κανείς δύο κρίσεις ταυτόχρονα και μάλιστα με επιτυχία. Σαφώς και η διατύπωση μίας γνώμης είναι εντελώς αποδεκτή. Είναι όμως πολύ διαφορετικό να εκφράζουμε την άποψή μας από το να ισοπεδώνουμε τα πάντα γύρω μας, νομίζοντας ότι είμαστε οι μόνοι ικανοί σε ένα πλήθος γεμάτο ανίκανους ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται ούτε να δεχόμαστε αφιλτράριστα όλες τις αποφάσεις χειροκροτώντας ούτε να είμαστε δυσαρεστημένοι με καθετί που συμβαίνει γύρω μας. Και πάνω από όλα, δεν χρειάζεται να κρίνουμε έχοντας ελλιπείς πληροφορίες από αναξιόπιστες πηγές. Η αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων αυτές τις μέρες είναι τόσο έντονη που έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικά επικίνδυνη. Όχι μόνο για την πανδημία αλλά και για τα γεγονότα στον Έβρο. Ζώντας κοντά στην κόκκινη ζώνη του Έβρου, μπορώ να σας πω με απόλυτη σιγουριά πως όσα παρουσιάζονται είναι πολύ διαφορετικά από όσα συμβαίνουν. Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει και με τα γεγονότα της πανδημίας.
Εφόσον πολλοί υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες ξεχωρίζουν για το φιλότιμο και την ομοψυχία τους, μάλλον ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε έμπρακτα. Να σταματήσουμε να είμαστε εριστικοί και να προσπαθήσουμε να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις των ανθρώπων που εν τέλει εμείς οι ίδιοι ορίσαμε σε ηγετικές θέσεις. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε με την κυβέρνηση ή όχι, πρέπει να μπουν κάποιες διαφορές στην άκρη και επιτέλους, για μία φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να επιδιώξουμε όλοι το κοινό καλό.
Να μην ξεχνάμε ποτέ πως δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν τα ίδια επίπεδα αντίληψης με κάποιους άλλους. Δεν χρειάζεται να τους στήσουμε στον τοίχο. Είναι κουραστικό και ανούσιο. Αν κάνουμε απλώς ατομικά αυτά τα βασικά πράγματα που πρέπει, τότε η κρίση θα ξεπεραστεί πολύ πιο γρήγορα. Τακτικές καφενείου, που οδηγούν σε καυγάδες στα social media, δεν οδηγούν πουθενά. Να προσέχουμε τι διαβάζουμε, να προσέχουμε τι λέμε και να σεβόμαστε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους γύρω μας. Μη φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε κτήνη εν μέσω κρίσης.
Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι μας έχει απομείνει μία ελάχιστη ποσότητα ανθρωπιάς. Ας μην απογοητεύσουμε πάλι τη νέα γενιά. Να σταθούμε για μία φορά όλοι μαζί στο ύψος των περιστάσεων.
