Του Παύλου Ι. Αλεξιάδη,
Η κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία είναι κατάσταση πολιορκίας. Δεν είναι μόνον οι ελλείψεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ούτε η αυστηρή πειθαρχία που πρέπει να τηρεί με ιερή ευλάβεια το νοσηλευτικό και το ιατρικό προσωπικό για να κρατήσει όσο γίνεται πιο απομονωμένους τους βαριά ασθενείς, που αν κολλήσουν τον κορωνοϊό, το μέλλον τους θα είναι σύντομο και προδιαγεγραμμένο. Σε όλες τις μονάδες υγείας επικρατεί αναβρασμός, κυρίως στα νοσοκομεία που είναι κέντρα αναφοράς. Εκεί οι προετοιμασίες είναι συνεχείς και πυρετώδεις. Κλινικές συγχωνεύονται για να εξοικονομηθούν νέες κλίνες, ολόκληρες πτέρυγες σφραγίζονται και διατίθενται για τους ασθενείς από τον ιό.
Είναι τόσο ρευστή η κατάσταση, που κανείς δεν μπορεί να κάνει ένα μελλοντικό πλάνο παραπάνω από δώδεκα ώρες. Φήμες διαδίδονται κάθε μέρα στο προσωπικό. «Νοσηλεύουμε δύο κρούσματα» λέει ο ένας, άλλος κάνει λόγο για τρία, ενώ ο διπλανός του μιλάει για τέσσερα και έναν διασωληνωμένο. Μαζί με τις φήμες διαδίδεται και ο τρομακτικότερος εχθρός, τρομερότερος από τον κορωνοϊό, ο φόβος. Φόβος των ασθενών και των συγγενών τους αλλά και φόβος των γιατρών.
Αν νοσήσουν οι ασθενείς; Αν εγώ ο γιατρός γίνω ο φορέας και το μεταδώσω και σε αυτούς και τον μεταφέρω και στους γέρους γονείς μου; Τα κρεβάτια στις εντατικές είναι περιορισμένα, αν κάποιος από τους ασθενείς που ήδη νοσηλεύουμε πάθει κάτι και χρειαστεί κρεβάτι και δεν υπάρχει, τότε τι; Όλα αυτά τα «Αν» μαζί με την εξάντληση μαζεύονται και σχηματίζουν θηλιά γύρω από τον λαιμό του κάθε γιατρού. Είναι ένα τρομακτικό βάρος.
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγά.
Παρ’ όλα τα «Αν», την εξάντληση, τις φήμες και τους φόβους πρέπει να συνεχίσουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς. Θα αντεπεξέλθουμε στην κατάσταση κάνοντας το καθήκον μας. Κάνοντας την δουλειά μας. Δεν υπάρχει τίποτα το ηρωικό στο να κάνεις την δουλειά σου.
Αλίμονο στην κοινωνία που βλέπει παντού ήρωες. Μέσα σε μια μεγάλη κρίση αυτό σημαίνει ότι είναι αποτυχημένη και ψάχνει εναγωνίως να βρει άλλοθι για αυτή της την αποτυχία. Γι’ αυτό, για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση, πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για ήρωες και επιβάλλεται να αρχίσουμε να μιλάμε για πειθαρχία.
