Tου Παναγιώτη Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Ανέκαθεν η Ελλάδα υπήρξε κέντρο υποδοχής μεταναστών οι οποίοι προέρχονταν κυρίως από χώρες που βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση, χωρίς ωστόσο αυτό να αποτελεί τον κανόνα. Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε το φαινόμενο αυτό να έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις με τις αρμόδιες αρχές να προχωρούν σε κλείσιμο των συνόρων και να εμποδίζουν κατά αυτό τον τρόπο την προσέλευση όλων αυτών των ομάδων στο εσωτερικό της χώρας.
Ωστόσο ο μεγάλος αυτός αριθμός των μεταναστών εκτός από αντιδράσεις γεννά και πολλά ερωτήματα τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με τον τόπο προέλευσης αυτών των ανθρώπων, τον τρόπο που προσπαθούν να εισέλθουν στο εσωτερικό της χώρας αλλά και τις επιδιώξεις που οι μετανάστες έχουν. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πλέον ευθέως και δημόσια υποστηρίζει την επιστροφή αυτών των ατόμων στις χώρες προέλευσης. Σε συνέχεια όλων των αποφάσεων που έχουν παρθεί για την καταπολέμηση του φαινομένου πιστεύω ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε άμεση εφαρμογή όλων των μέτρων που αποσκοπούν στην αποσυμφόρηση των ελληνικών νησιών και την επιστροφή στον τόπο προέλευσης όσων ατόμων δεν δικαιούται άσυλο.
Σαν χώρα και σαν λαός πρέπει να κατανοήσουμε κάποια βασικά πράγματα που αφορούν την είσοδο αυτών των ομάδων στο εσωτερικό της Ελλάδας. Είναι πλέον φανερό ότι πολλά από αυτά τα άτομα προσπαθούν να εισέλθουν στο εσωτερικό της χώρας με παράνομο τρόπο. Από την άλλη πλευρά πολλοί από αυτούς που έχουν στην κατοχή τους έγγραφα ταυτοποίησης τους, τα καταστρέφουν πριν μπουν στη χώρα. Οι περισσότεροι από τους μετανάστες δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως δίοδο για την είσοδο τους στην Ευρώπη. Για την εγκατάσταση όλων αυτών των ομάδων χρειάζονται χώροι και εγκαταστάσεις που η Ελλάδα δε διαθέτει για ένα τόσο μεγάλο αριθμό πληθυσμού. Η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε τέτοια φαινόμενα θα πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική. Άτομα τα οπαία δεν πληρούν τα κριτήρια ώστε να τους παραχθεί άσυλο από το κράτος θα πρέπει να καταγράφονται και εντός εύλογου χρονικού διαστήματος να επιστρέφουν στην τοποθεσία όπου διέμεναν πριν προσπαθήσουν να περάσουν τα σύνορα.
Όμως επειδή τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ε.Ε. το προσφυγικό δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο σαν πρόβλημα μίας χώρας. Ολόκληρη η Ε.Ε. και τα 27 κράτη μέλη της κοινότητας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με συλλογικό τρόπο. Οι αποφάσεις που θα παρθούν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με δίκαιο τρόπο και να βοηθούν κατά προτεραιότητα τα κράτη μέλη που έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Ακραίες συμπεριφορές σε καμία περίπτωση δεν είναι επιτρεπτές ωστόσο θα πρέπει να εξεταστούν αναλυτικά τα αίτια της διάστασης του όλου προβλήματος και η κάθε οντότητα να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που τις αναλογούν.
Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, ευελπιστώ στην αντιμετώπιση του προβλήματος με τη λήψη άμεσων, δραστικών και αποτελεσματικών μέτρων. Ας ελπίσουμε στις συλλογικές και όχι στην μεμονωμένες αποφάσεις και ενέργειες τουλάχιστον για τέτοιου είδους ζητήματα όπως είναι το μεταναστευτικό.
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
