Της Στέλλας Μαυροπούλου,
Έχουν περάσει μονάχα λίγα χρόνια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα στις σχολικές αίθουσες. Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα τις περισσότερες φορές, ενώ άλλες πάλι, το ρολόι έμοιαζε να έχει παγώσει στο χρόνο. Μία από αυτές λοιπόν τις φορές ήταν η ώρα των μαθηματικών. Συναρτήσεις, τετραγωνικές ρίζες, εξισώσεις… Όλα αυτά φάνταζαν στα μάτια μου σαν ένα βουνό από αριθμούς. Μεγαλώνοντας, όμως, δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή είναι γεμάτη από δύσκολες εξισώσεις, οι οποίες περιμένουν από εμάς να τις λύσουμε.
«Στην αγάπη, ένα και ένα κάνουν ένα» είπε κάποτε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Είναι όμως όντως τόσο απλό; Ο έρωτας είναι ίσως μια από τις πολυπλοκότερες και, για πολλούς, άλυτες εξισώσεις. Με το πέρασμα των χρόνων, το άλλοτε αγνό συναίσθημα του έρωτα έχει αλλάξει ριζικά μορφή. Πέρα από την επιρροή των social media, που συχνά εκφυλίζουν το νόημα του, ο έρωτας έχει μεταλλαχθεί πλέον, περισσότερο από ποτέ, σε συναίσθημα εγωιστικό που περιστρέφεται γύρω από την αυτοεπιβεβαίωση. Η αμοιβαιότητα και το χτυποκάρδι κοντεύουν σήμερα να αντικατασταθούν από την πρόσκαιρη καλοπέραση και τη συνήθεια. Έτσι, λοιπόν, η σημερινή εξίσωση του έρωτα έχει συνήθως έναν άγνωστο εκεί που έπρεπε να έχει δυο, ώστε να οδηγήσει σε ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα. Τι μας συμβαίνει, λοιπόν, πραγματικά; Έχουμε ξεχάσει άραγε να λύνουμε εξισώσεις ή μήπως δεν μάθαμε ποτέ; Γιατί στις μαθηματικές πράξεις της ζωής είναι τόσο δύσκολο το αποτέλεσμα να τείνει προς το άπειρο;
Και όμως τα βήματα επίλυσης μιας εξίσωσης είναι πολύ συγκεκριμένα ακόμα και για μια τόσο απαιτητική, όσο αυτή του έρωτα. Το πρώτο και βασικότερο βήμα είναι η απαλοιφή παρενθέσεων. Δυο άνθρωποι οφείλουν να αφήσουν στην άκρη όλα όσα τους χωρίζουν, να κλείσουν προηγούμενες παρενθέσεις της ζωής τους και να προχωρήσουν από κοινού κάνοντας τις απαραίτητες θυσίες.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό στάδιο είναι η απαλοιφή παρονομαστών, η δημιουργία, δηλαδή, ενός κοινού παρονομαστή που θα λειτουργήσει ως γνώμονας στην κοινή τους πορεία. Δεν υπάρχει ίσως κάτι πιο σημαντικό από το να ζητάς τα ίδια πράγματα με τον άνθρωπο τον οποίο έχεις επιλέξει για να μοιραστείς την καθημερινότητά σου.
Το επόμενο βήμα, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας, αλλά ταυτόχρονα συνήθως αγνοείται, είναι η αναγωγή ομοίων όρων. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να διατηρεί τη δυνατότητα του να εξελίσσεται αλλά και να ωριμάζει μέσα στη σχέση, σεβόμενος τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του συντρόφου του, χωρίς να προσπαθεί μάταια να τον αλλάξει αλλά και χωρίς να χάνει τον ίδιο του τον εαυτό.
Τελικό στάδιο στην πορεία της επίλυσης μια εξίσωσης είναι το να χωρίσουμε γνωστούς από αγνώστους. Στην εξίσωση του έρωτα αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε άλλους ανθρώπους να επηρεάζουν τη σχέση μας και κατ’ επέκταση το μονοπάτι της ζωής μας. Οφείλουμε να παραμένουμε αφοσιωμένοι, προστατευμένοι από ασήμαντες, κακόβουλες επιρροές που στόχο έχουν να μας οδηγήσουν σε ένα λανθασμένο αποτέλεσμα.
Αν τελικά, λοιπόν, ο έρωτας είναι μια δύσκολη εξίσωση, δεν έχουμε παρά να προσπαθήσουμε να τη λύσουμε. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι αδύνατες εξισώσεις, οι οποίες δεν θα μας οδηγήσουν πουθενά, αλλά θα μας διδάξουν πολλά, ώστε να λύσουμε ευκολότερα τις επόμενες. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μηδενίσουμε το εγώ μας και να υψώσουμε στο τετράγωνο το εμείς. Ακόμα και αν πολλές φορές χαθούμε ανάμεσα στα νούμερα, αξίζει να συνεχίσουμε. Εξάλλου ο έρωτας, όπως και οι εξισώσεις, χρειάζονται πράξεις…
Γεννήθηκε το 1998 στην Κοζάνη. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Έχει άριστη γνώση της αγγλικής και της γερμανικής γλώσσας. Ταυτόχρονα φοιτά στο Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης, ακολουθώντας σπουδές κλασσικής κιθάρας. Στον ελεύθερό της χρόνο της αρέσει να πηγαίνει για karaoke με την παρέα της, ενώ λατρεύει και τις προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών (MUN).
