Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Νίκολας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Ο «Νίκος Άσιμος» όπως υπέγραψε πρώτη φορά, μικρός ακόμα, το πρώτο κείμενο του, υπήρξε τραγουδιστής που κέρδισε τον θαυμασμό και την αναγνώριση πολλών τραγουδοποιών του ελληνικού τραγουδιού. Διάσημοι καλλιτέχνες ερμήνευσαν έργα του και άλλοι του αφιέρωσαν δικά τους έργα, μετά τον θάνατο του.
Καταγόταν από μια μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας του διατηρούσε μικρή επιχείρηση ενώ η μητέρα του, προσφυγικής καταγωγής, απασχολούνταν με τις οικιακές ανάγκες του σπιτιού. Από μικρός δεν έδειξε ιδιαίτερη εκτίμηση για τα σχολικά μαθήματα, ενώ αργότερα διάβασε για πρώτη φορά ποιήματα του Γεωργίου Σουρή, τα οποία του άσκησαν μεγάλη επιρροή και έκτοτε άρχισε να σκαρφίζεται μικρά στιχουργικά κομμάτια σε μελωδίες από ξένα τραγούδια.
Tο 1967 ξεκίνησε τις σπουδές του, στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τότε ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το θέατρο και αγόρασε την πρώτη του κιθάρα, ξεκινώντας να ερμηνεύει τα πρώτα δικά του κομμάτια, όπως και άλλων τραγουδιστών του ελληνικού ρεπερτορίου.
Το καλλιτεχνικό έργο του μπορεί να παρουσιαστεί ενδεικτικά και αποτελείται σίγουρα από τις «Οκτώ παράνομες κασέτες», όπως ο ίδιος είχε ονομάσει τον τίτλο του δίσκου του. Ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους χώρους φιλικών ανθρώπων του μαζί με άλλους καλλιτέχνες της εποχής. Οι κασέτες διακινούνταν «υπόγεια», από χέρι σε χέρι, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Ακόμα, ηχογράφησε single τραγούδια και έναν προσωπικό δίσκο τριάντα τρία στροφών και συμμετείχε ως δημιουργός στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Χαιρετίσματα». Το 1995 ο Στέλιος Καζαντζίδης περιέλαβε στον δίσκο του «Τα βιώματά μου» ένα τραγούδι με τίτλο ο «Φίλος μας» σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη, το οποίο υπήρξε αφιερωμένο αποκλειστικά στον Νικόλα Άσιμο. Στο εξώφυλλο του δίσκου έγραφε χαρακτηριστικά πως «είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».
Ο Άσιμος έμεινε επίσης γνωστός και για τις υπαίθριες «παραστάσεις» ή «happenings» που έστηνε στους δρόμους, στις πλατείες και στις γειτονιές της Αθήνας, με την ονομασία «Κρόκ», γύρω στη δεκαετία του 1970. Τον ακολουθούσαν δεκάδες άνθρωποι, οι οποίοι συμμετείχαν στα δρώμενα ή τραγουδούσαν μαζί του, συμμετέχοντας σε ένα μοτίβο αισθητικής, πολιτικής και καλλιτεχνικής παρέμβασης στον δημόσιο χώρο.
Το 1987 κατηγορήθηκε για τον βιασμό μιας κοπέλας και παρέμεινε για ένα διάστημα στην φυλακή. Η δίκη που θα ακολουθούσε είχε μεγάλο αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεση του. Στις 17 Μαρτίου του 1988 και πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, έδωσε τέλος στην ζωή του. Πέθανε σε ηλικία 38 ετών, απαγχονισμένος στο μαγαζί του, στο οποίο συνήθιζε να τραγουδάει, να διαμένει αλλά και να συνθέτει τα τραγούδια του.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
