Της Πένυς Πανούση,
Όσο η οργή σιγοκαίει μέσα σ’ εκείνες τις ανέγγιχτες στοές, όσο η θλίψη σφυρηλατεί το είναι μας και όλα εκείνα τα ιζήματά του κι όσο η απόγνωση δίνει τροφή στις πιο σκοτεινές και θαμμένες σκέψεις μας, η σμίξη και η σύνθεση όλων αυτών των συναισθημάτων δεν θ’ αργήσει να γονιμοποιήσει τον καρπό ενός χαοτικού και κυνικού δημιουργήματος. Ενός δημιουργήματος που στερείται ταυτότητας, σκοπού και ονείρων. Για την ακρίβεια, εκείνος ο καρπός είναι το συνονθύλευμα των συγκεχυμένων μας συναισθημάτων και ορμών με αποκορύφωμα την γέννηση ενός υποτονικού ανθού, σκούρων αποχρώσεων. Άραγε θα δυναμώσει; Θα αντέξει να γυρίσει προς το φως του ήλιου και να σταθεί εκεί στο ύψος του ή θα μαραζώσει απ’ την πρώτη κιόλας δυνατή νεροποντή;
Όταν τα αρνητικά συναισθήματα σε κυριεύουν και καταβροχθίζουν οτιδήποτε θετικό έχει εναπομείνει στα απομεινάρια της μέχρι πρότινος υπάρξεώς σου και η άλλη σου πλευρά, εκείνη η ξεχασμένη, η βλοσυρή αναλαμβάνει τα ηνία να σε καθοδηγήσει σ’ άλλα μονοπάτια κι άλλες διεξόδους, θα έρθεις αντιμέτωπος με μια άλλη πτυχή του εαυτού σου, η οποία θα διαμορφώσει αλλιώς την ίδια σου την ζωή, ακόμα και την προσωπικότητά σου. Καθώς αποφάσισες πως πλέον είναι καιρός για κάποιες ριζικές αλλαγές κι αποφάσεις, η γενικότερη απόφαση της αλλαγής δεν θ’ αργήσει να αποτυπωθεί επάνω σου. Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη η εσωτερική αλλαγή αντικατοπτρίζεται μπροστά σου. Στην αρχή ξαφνιάζεσαι μ’ αυτή την τερατώδη μορφή που αντικρίζεις, αλλά αυτομάτως μετά αντιλαμβάνεσαι πως αυτό ήταν που επιδίωκες τόσο πολύ. Έναν άλλον εαυτό, έναν πιο δυναμικό, ένα άγριο θεριό, το οποίο θα κατασπαράζει οτιδήποτε σταθεί εμπόδιο στον δρόμο του προς την ονειρική ολοκλήρωσή του.
Το άνθος δεν άντεξε. Κατέρρευσε απ’ την δυνατή βροχή και παρασύρθηκε απ’ το δυνατό πέρασμά της. Έτσι συνέβη και με εκείνον τον καινούριο εαυτό. Δεν κατάφερε να γυρίσει προς τον ήλιο. Ήταν αρκετά απαισιόδοξος και ταλαιπωρημένος για να ζωντανέψει ξανά. Προτίμησε να δοθεί σε μία γνώριμη κατάσταση, σε γνώριμα νερά. Όμως, το βάθος του νερού τον έριχνε όλο και πιο βαθιά, σε πιο σκοτεινά και ανεξερεύνητα σημεία. Παρ’ όλο που ο φόβος του για το τι θα συναντήσει ήταν μεγάλος, ενδόμυχα ήταν συμφιλιωμένος μ’ αυτή την αίσθηση κι μ’ αυτό το μέρος. Εισχωρώντας στα πιο βαθιά, με ήδη μαυρισμένο τον εσωτερικό του εαυτό, η επιρροή της αρνητικότητας ήταν μεγαλύτερη και δραστική…
Η απογοήτευση δίνοντας σε όλους κι όλα την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, την πιο φωτεινή, την πιο δοτική, την πιο πρόσχαρη σε έθετε όλο και πιο πίσω απ’ την δικιά σου αξία και υπόληψη. Βλέπεις, οι άνθρωποι τείνουν να μην εκτιμούν πάντοτε τις καλές κινήσεις, την προσφορά και την διαθεσιμότητα που τους δίνεις. Συνήθως, όταν χάνεις τα προνόμια που σου παρείχε αυτό το κάτι, τότε και το εκτιμάς και καταλαβαίνεις τι πραγματικά ήταν αυτό που είχες και πόσο λάθος έκανες που επέτρεψες να το χάσεις. Η στιγμή που μπούχτισες έφτασε και το μόνο που σου έχει απομείνει είναι οργή, θλίψη και λίγη απόγνωση. Στην προσπάθεια να συναρμολογήσεις ξανά τον εαυτό σου μετά απ’ αυτή την παγερή ήττα (χωρίς αντιπάλους), συνειδητοποιείς πως ο μόνος τρόπος για να βελτιωθείς και να αναδομηθείς ξανά, είναι με το να γαληνέψει η ψυχή σου. Η γαλήνη, όμως, θα μπορεί να υπάρξει μόνο με την αλλαγή· με μία αλλαγή που θα σταθεί το σημείο εκκίνησης για ένα μεγαλύτερο λαβείν, καθώς το δούναι πέτυχε μόνο στο να σου προκαλέσει πόνο και καμία χαρά. Χρειαζόμαστε την εκτίμηση και την αποδοχή. Είναι σημαντικές για να βαδίζουμε σωστά, ακάθεκτα και να συνυπάρχουμε αρμονικά με όλους τους άλλους δαίμονες του μέσα μας.
Αφού, λοιπόν, δεν έλαβες κανένα ευχαριστώ πίσω για όσα έδωσες, η μόνη λύση είναι να αναθεωρήσεις το τι είσαι και το τι μπορείς να γίνεις. Είσαι αυτό που πίστευες έως τώρα, μπορείς, όμως, να γίνεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι πολύ χειρότερο. Αν, όμως, αυτό το κάτι χειρότερο σου επιστρέψει, όσα δεν σου γυρίστηκαν πίσω όταν έπρεπε, τότε γίνε δίχως ενδοιασμούς. Γίνε ένα θεριό που ανασαίνει προτού ανασάνουν οι υπόλοιποι. Δείξε τι μπορείς να καταφέρεις και μην διστάσεις να το διεκδικήσεις.
Η στάση των υπολοίπων αρχίζει και αλλάζει. Μάλλον αντιλήφθηκαν πως αυτή την φορά, δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την καλοσύνη σου. Γιατί αν τολμήσουν να το κάνουν αυτό, τα τραύματα που θα αφήσει το θεριό θα πονέσουν πολύ και θα αφήσουν για πάντα το σημάδι τους. Αναγκάζονται, λοιπόν, να δείξουν έστω κι ένα ψεύτικο, καλό πρόσωπο, δίνοντας επιτηδευμένη καλοσύνη. Το θεριό κολακεύεται απ’ την αποδοχή που δίψαγε επί πόσο καιρό να πιει, που κάνει κατάχρηση της δύναμής του μπροστά στην επείγουσα ανάγκη του να νιώσει και πάλι καλά που αρχίζει και χάνει το μέτρο, την λογική του και την καθαρότητα στα μάτια του, να διακρίνει το ψεύτικο απ’ το αληθινό. Δέσμιος της κενότητάς του, των λαθών του και της συναισθηματικής του παλίρροιας, κάνει λανθασμένες επιλογές. Χρησιμοποιεί την εξουσία που μπορεί και επιβάλλει, καταχρηστικά, για να του δίνονται περισσότερα.
Ειδικότερα, μετατρέπεται στην χειρότερη εκδοχή της αρνητικής πλευράς του εαυτού του. Υιοθετεί, την χείριστη συμπεριφορά που ούτε εκείνος θα διανοούνταν ότι είχε και μεταβάλλεται σ’ έναν εαυτό που κάποτε θα ήλπιζε να μην είχε αντικρίσει ποτέ. Η αλήθεια είναι πως, όταν συνηθίσεις κάνοντας κάτι που τρέφει προσωρινά τα ανικανοποίητα που συνεχώς μέρα με την μέρα διαμαρτύρονται, τα μέσα που θα χρησιμοποιήσεις θα είναι μία σκέτη ευλάβεια για τον στόχο σου. Είναι η φωτεινή οδός προς την κίβδηλη ευτυχία σου.
Γίνεσαι πιο θηρίο απ’ ό,τι ήδη είσαι. Έχασες το μέτρο, οδηγήθηκες σε μια παράνοια και δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις ποτέ να συνέλθεις από την πλάνη που υπέπεσες. Κάποτε θα έρθει η στιγμή που ενδεχομένως να αντιληφθείς πως, ό,τι έλαβες πίσω ήταν μία τρανή απόδειξη, ότι η απογοήτευσή σου σε θόλωσε υπερβολικά. Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να είχες σπάσει εκείνον τον καθρέφτη; Να μην είχες προλάβει να συνηθίσεις αντικρίζοντας τον άλλον σου εαυτό.
Γλυκιά αποστροφή…
Γεννημένη στις 16 Ιουνίου του 2000 στην Αθήνα με καταγωγή απ’ την Αρκαδία. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στην Κόρινθο. Στα γενικά ενδιαφέροντά της, συγκαταλέγονται οι προσομοιώσεις συνεδρίων διεθνής κλίμακας, η μελέτη κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων, η ανάγνωση βιβλίων και η φιλοσοφία.
