Της Σοφίας–Ζωής Παράσχου,
Σε πολλά παράλληλα σύμπαντα…
«Θυμώνει συνεχώς. Είναι έτοιμος να επιτεθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δε δέχεται την άποψή σου, σου δείχνει με κάθε τρόπο πως ό,τι λες είναι ανοησίες – κι ας μην είναι. Το ύφος του – αλαζονικό, υπεροπτικό και ειρωνικό. Προσπαθεί να σε μαχαιρώσει με τα λόγια του, μα το κενό μέσα του φαντάζει σε σένα πιο τρομακτικό από δυο ειρωνικές κουβέντες και από ένα ύψωμα της φωνής. Πόσο θα τον αφήσεις να σε επηρεάσει;»
«Σε χρησιμοποιεί. Σε χρησιμοποιεί ξεκάθαρα μέχρι να του είσαι πλέον άχρηστος. Και ύστερα, νέα θύματα δίπλα του, ανάλογα με τις ανάγκες του. Παίρνει, μα δεν προσφέρει. Το βλέπεις αλλά δεν αντιδράς. Γιατί είναι ο αδερφός σου, ο πατέρας σου, το αγόρι σου, ο φίλος, ο γνωστός που θες να κρατάς ισορροπίες. Χρειάζονται αυτές οι ισορροπίες τελικά;»
«Σε μειώνει όλη την ώρα. Δεν είναι δίπλα σου να σε στηρίζει, σε υποτιμά με το ύφος και τα λόγια του. Αναδεικνύει τη δήθεν υπεροχή του έναντι εσού, λες και είναι αμύθητος θησαυρός. Σχόλια δήθεν περιπαικτικά, αλλά με βαθιές αλήθειες μέσα τους. Ματιές γεμάτες αλαζονεία και αστεία τα οποία είναι «σοβαρά». Τίποτα δε θα είναι ικανοποιητικό για εκείνον, τίποτα δε θα το κάνει αρκετά καλά. Θα μείνεις;»
3 διαφορετικές εκδοχές μιας ίδιας πραγματικότητας.
3 διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας μάστιγας που μας θολώνει και μας εμποδίζει να την αντιμετωπίσουμε.
3 διαφορετικοί άνθρωποι με έναν κοινό παρονομαστή: την τοξικότητα.
Σου είναι οικεία αυτά τα παραδείγματα; Οι συμπεριφορές; Τις έχεις ζήσει, είμαι σίγουρη. Κι ίσως τις αντιμετώπισες, ίσως να τις άφησες να σε καταβροχθίσουν. Γιατί αυτό κάνουν.
Οι τοξικοί άνθρωποι είναι κοινοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το ίδιο τους το εγώ. Θα μου πεις, όλοι μας δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα με τον εαυτό μας; Θα σου απαντήσω ναι, φυσικά, εννοείται και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα. Θα μου απαντήσεις κι εσύ – δικαιολογημένα, δε σε αδικώ αναγνώστη: Αυτό μας καθιστά όλους τοξικούς, λοιπόν. Και θα σου απαντήσω και εγώ πως όχι. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει ανασφάλειες και ζητήματα με το «εγώ» του και σε έναν τοξικό άνθρωπο είναι αφενός ο τρόπος διαχείρισής τους και αφετέρου η συχνότητα με την οποία εξωτερικεύεται και κεραυνοβολεί στους γύρω αυτό το εσωτερικό του χάος.
Είναι τοξικός ο άνθρωπος που αν πάντα δε γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλει, νευριάζει και ξεσπάει πάνω σε οικογένεια, φίλους και συντρόφους.
Είναι τοξικός ο άνθρωπος του οποίου το ύφος είναι συνεχώς αλαζονικό και τα πόδια του πατούν στη γη 5 δευτερόλεπτα ανά έτος.
Είναι τοξικός ο άνθρωπος που ποτέ δε θα τολμήσει να πει ένα συγγνώμη, ποτέ δε θα τολμήσει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να πει «είμαι λάθος».
Από την άλλη, τοξικός δεν είναι ένας άνθρωπος που μια στο τόσο θα ξεσπάσει άδικα στους γύρω του. Ειδικά αν το καταλάβει και απολογηθεί εκ των υστέρων, εκεί θα μιλάμε για έναν φυσιολογικό άνθρωπο με οξυμένη ενσυναίσθηση.
Δεν είναι τοξικός ο άνθρωπος που -πολύ διακριτικά- θα «ανεβάσει» τον εαυτό του με τα λόγια του. Το έχει ανάγκη, όχι για να σε βλάψει.
Δεν είναι, τέλος, τοξικός ο άνθρωπος ο οποίος θα διαφωνήσει μαζί σου, έστω και έντονα για να υποστηρίξει τη θέση του και όχι το μόνιμο δίκιο του – εκεί έγκειται η διαφορά.
Η προηγούμενη, όμως, διάκριση που έκανα δεν ξέρω αν είναι απόλυτα ορθή για το θέμα που συζητάμε. Ξέρω ότι όλοι μας μπορούμε να γίνουμε τοξικοί μερικές φορές, παρουσιάζοντας τα «συμπτώματα» που χαρακτηρίζουν αυτήν την έννοια, σύμφωνα και με ειδικούς. Όμως, εκεί που θα ξεχωρίσει πραγματικά ο τοξικός από τον μη τοξικό άνθρωπο είναι στο εξής: αντίληψη και πράξη. Αντίληψη και άρνηση είναι τοξικότητα. Αντίληψη και διόρθωση είναι καλοσύνη. Αντίληψη και μη επανάληψη είναι σεβασμός στους τρίτους. Αντίληψη και αλλαγή είναι σεβασμός στον εαυτό σου.
Be the person you want to have in your life – Γίνε το άτομο που θα ήθελες κι εσύ να έχεις στη ζωή σου. Μην κάνεις τη ζωή των γύρω σου ανυπόφορη. Πρόσφερε και κάνε την καθημερινότητά σου πολύ πολύ καλύτερη. Η ζωή είναι μικρή για όλα τα υπόλοιπα…
