Του Μηνά Στραβοπόδη,
Ο Αλέξανδρος Β’ ήταν τσάρος της Ρωσίας από τον Μάρτιο του 1855 έως τον απροσδόκητο θάνατο του τον Μάρτιο του 1881. Οι φιλελεύθερες και πρωτοποριακές για την εποχή αντιλήψεις του στο θέμα της δουλοπαροικίας τον έκαναν να γίνει γνωστός με το όνομα του Ελευθερωτή.
Πρωτότοκος γιος του τσάρου Νικόλαου Α’ της Ρωσίας και της Γερμανίδας πριγκίπισσας Καρλόττας της Πρωσίας γεννήθηκε στις 29 Απριλίου το 1818 στην Μόσχα. Ο Αλέξανδρος Β’ είχε την ευκαιρία να αποκτήσει πολλές γνώσεις και να μορφωθεί έχοντας δίπλα του έναν από τους πιο φιλελεύθερους ρομαντικούς ποιητές, τον Βασίλη Ζουκόφσκι. Έτσι είχε την τύχη να μελετήσει πληθώρα επιστημών και γλωσσών. Στα 16 του χρόνια (1834) έγινε μέλος της Γερουσίας και λίγο αργότερα της Ιεράς Διοικητικής Συνόδου ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο την ενεργό συμμετοχή του στα κοινά. Αφού πέρασαν 2 χρόνια εντάχθηκε στο Στρατιωτικό Σώμα όπου και υπηρέτησε για αρκετά χρόνια. Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1855) διοικούσε όλα τα στρατεύματα της πρωτεύουσας. Κατά το τέλος της περιόδου αυτής όμως ο πατέρας του, Νικόλαος Α’, αρρώστησε από μία σοβαρή πνευμονία και απεβίωσε στις 18 Φεβρουαρίου (2 Μαρτίου) 1855, οπότε και ανέλαβε την εξουσία ο Αλέξανδρος Β’.
Το σημείο εκείνο που χαρακτήρισε την πορεία του ως Τσάρος της Ρωσίας ήταν η κατάργηση της δουλοπαροικίας. Την αλλαγή της κοινωνικής υπόστασης των δουλοπάροικων σε αγρότες με ιδιόκτητη γη έφεραν στο προσκήνιο τρεις κορυφαίοι μεταρρυθμιστές. Αυτή ήταν η αρχή για να δημιουργήσει ο Τσάρος μια επιτροπή που θα εξέταζε την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου αλλά θα λάμβανε επίσης υπόψη και τις αλλαγές που θα προκαλούσε στους ακτήμονες αγρότες. Οι αριστοκράτες λόγω υποθήκης μεγάλου ποσοστού της περιουσίας τους στο κράτος δεν μπορούσαν να φέρουν κάποια αντίρρηση. Έτσι οι δουλοπάροικοι απελευθερώθηκαν τον Φεβρουάριο του 1861 αποκτώντας σημαντικά δικαιώματα.
Λόγω των πολλών μεταρρυθμίσεων εκείνης της εποχής, πολλοί ήταν εκείνοι που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον τσάρο. Οι απόπειρες δολοφονίας προήλθαν είτε από συντηρητικούς κύκλους, είτε από αναρχικούς κύκλους, καθώς ο αναρχισμός ήταν ρεύμα της εποχής, που χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως το πρώτο ρεύμα μη νομιμοποιημένης πολιτικής βίας, αργότερα ακολούθησαν άλλα τρία. Τέσσερις ήταν οι προσπάθειές θανάτωσης του Αλέξανδρου Β’ με την τελευταία να πετυχαίνει τον στόχο της.
Ήταν 13 Μαρτίου του 1881 όταν ο Αλέξανδρος Β’ θα χάσει την ζωή του από μια βόμβα που εξεράγει στα πόδια του ενώ είχε βγει από την αλεξίσφαιρη άμαξα του για να βοηθήσει έναν Κοζάκο που τον είχε μόλις χτυπήσει μια άλλη βόμβα. Η δολοφονία αυτή έλαβε χώρα στην Αγία Πετρούπολη από δύο μέλη της τρομοκρατικής ομάδας Λαϊκή Θέληση. Το τέλος αυτό του Αλέξανδρου Β’ ήταν η αρχή μιας περιόδου απολυταρχικής καταπίεσης που είχε ως άκρη του νήματος την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.
~It is better to abolish serfdom from above than to wait for it to abolish itself from below~
-Alexander II
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο και είναι απόφοιτος του τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά με άριστα. Έχει υπάρξει αρθρογράφος στην Huffington Post Greece και έχει δημοσιεύσει και κάποια κείμενα στο Antenna News. Είναι πολύγλωσσος, καθώς ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Γερμανικά. Έχει συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα Erasmus+ στις Βρυξέλλες και σε αρκετά συνέδρια προσομοίωσης. Επίσης, έχει υπάρξει ομιλητής σε συνέδρια του Πανεπιστημίου Πειραιά. Έχει έντονο ενδιαφέρον για ζητήματα που άπτονται των διεθνών σχέσεων, της διεθνούς ασφάλειας, της Μέσης Ανατολής, των διεθνών οικονομικών και της πολιτικής φιλοσοφίας. Η φράση Carpe Diem ασκεί καταλυτικό ρόλο στον τρόπο που σκέφτεται και πράττει.
