Της Κυριακής Θεοδοσάκη,
Στις 22 Φεβρουαρίου του 2020 ήταν η επέτειος ενός χρόνου από το κίνημα (le Hirak) που ξεκίνησε στην Αλγερία ένα χρόνο πριν. Ένας χρόνος κατά τον οποίο πολίτες στις μεγαλύτερες πόλεις της Αλγερίας ξεχύνονται ειρηνικά στους δρόμους διεκδικώντας την μετάβαση από ένα στρατιωτικό σε ένα πολιτικό κράτος. Το βασικό αίτημα του Αλγερινού λαού είναι πλέον αυτό, υποδεικνύοντας πως η λύση δεν είναι οι αλλαγές στο σύστημα, αλλά η αλλαγή του ιδίου του συστήματος.
Η κινητοποίηση αυτή πυροδοτήθηκε αρχικά από την πρόθεση του τότε Προέδρου, Abdelaziz Bouteflika, να ανανεώσει τη θητεία του για πέμπτη συνεχόμενη φορά. Ένας πρόεδρος που βρίσκεται στην εξουσία της Αλγερίας από το 1999 και κυβερνά την χώρα εδώ και 20 χρόνια. Η αντίδραση των πολιτών να προχωρήσουν σε διαδηλώσεις στο Αλγέρι, μια πόλη στην οποία κιόλας οι διαδηλώσεις απαγορεύονται, θυμίζει πως η επίδραση της Αραβικής Άνοιξης κατάφερε να εδραιώσει μια νέα τάξη πραγμάτων. Μετά από έξι εβδομάδες συνεχών διαδηλώσεων, η επιτυχία του κινήματος αντικατοπτρίστηκε στην παραίτηση του Bouteflika από την εξουσία. Το κίνημα ξέφυγε τόσο από το Αλγέρι όσο και από τα όρια του πρώτου αιτήματος. Επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις της Αλγερίας, προσχώρησαν άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές ομάδες της μεσαίας τάξης (φοιτητές, εργαζόμενοι, οικογένειες, γυναίκες) και πλέον το αίτημα είναι η αλλαγή του καθεστώτος, η αλλαγή των θεσμών, η επιστροφή των ελευθεριών του Συντάγματος και ο περιορισμός του στρατού.
Στο πέρας του χρόνου ήρθε αντιμέτωπο με αδυναμίες και αντιμετώπισε δύσκολες στιγμές ως προς την επιβίωση του. Αυτό φάνηκε και από το γεγονός πως δεν κατάφερε να εμποδίσει τις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2019 και την εκλογή του τωρινού προέδρου, Abdelmadjid Tebboune, πρώην στενού συνεργάτη του τέως προέδρου. Μια εκλογική διαδικασία που κατά το φαίνεσθαι ήταν δημοκρατική και συμμετοχική, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια ακόμη νοθευμένη και μη νομιμοποιημένη διαδικασία, αφού η εκλογή του προέδρου έγινε με ένα ποσοστό αποχής της τάξης του 60%. Εφεξής, το Hirak βρίσκεται σε νέα τροχιά σύγκρουσης με τον νέο Πρόεδρο τόσο για την έλλειψη νομιμοποίησής του όσο και για την πολιτική που ακολουθεί.
Μια φαινομενικά ανανεωτική πολιτική που επιδιώκει δια του κατευνασμού να εκπληρώσει τα αιτήματα του λαού, ενώ πρόκειται για υποτιθέμενες αλλαγές που αποβλέπουν στη συντήρηση του υφιστάμενου συστήματος. Θα γινόταν η επαναφορά των ελευθεριών του τύπου και του «συναθροίζεσθαι», καθώς θα απελευθέρωναν και πολιτικούς κρατούμενους. Ωστόσο, οι επιθέσεις και οι παρενοχλήσεις από τα σώματα ασφαλείας εναντίον των δημοσιογράφων συνεχίζονται , την στιγμή που εκκρεμούν και δικαστικές έρευνες σε βάρος 1.300 ανθρώπων για την διαφορετικότητα της γνώμης τους. Ένα αξιόλογο ποσοστό πολιτικών κρατουμένων αφέθηκε ελεύθερο, ένα εξίσου αξιόλογο ποσοστό όμως, παραμένει στις φυλακές.
Σε αυτή την πραγματικότητα, το Hirak φαίνεται ισχυρότερο από κάθε άλλη του στιγμή και διατείνεται πως είναι ασταμάτητο. Στις επετειακές εκδηλώσεις της 21ης Φεβρουαρίου, μαζικές διαδηλώσεις ειρηνικού χαρακτήρα πραγματοποιήθηκαν στο Αλγέρι, στη Κωνσταντίνη, την Ανάμπα και το Οράν με βασικό μήνυμα: το Hirak συνεχίζει. Τα πρωτοφανή χαρακτηριστικά του, όπως η απουσία απειλής ή χρήσης βίας από τους διαδηλωτές, ο μαζικός και συλλογικός χαρακτήρας του που εκφράζει το σύνολο της κοινωνίας, το ενιαίο σώμα του με την έλλειψη μιας ηγετικής μορφής ή μιας οργάνωσης, καθώς και η διάρκειά του καθιστούν το κίνημα μια πρωτοφανή κοινωνική επανάσταση για την ιστορία της Αλγερίας.
Αν αναλογιστεί κανείς και τα οικονομικά προβλήματα της Αλγερίας, με την ύφεση κυρίως που αντιμετωπίζει, εύκολα καταλαβαίνει πόσο ισχυρή βάση έχει η λαϊκή αναστάτωση και πόσο αδύναμη είναι η πολιτική εξουσία στη συγκεκριμένη αντιπαράθεση. Καταληκτικά, το Hirak είναι τόσο μια θετική εξέλιξη για την σκέψη των κοινωνικών επιστημών όσο και μια ελπίδα για μια ενδεχόμενη ριζική αλλαγή στην πολύπαθη ιστορία της Αλγερίας.
Σπουδάζει στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Γνωρίζει Αγγλικά και Γαλλικά και συμμετέχει ενεργά σε προσομοιώσεις (Εuropa.S, RhodesMRC). Συμμετείχε στην πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις ευρωπαϊκές εκλογές «This time I’m voting» ως εθελόντρια. Ενδιαφέρεται για τα ευρωπαϊκά θέματα καθώς και για τα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής.
