Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Πτέρυγες
Η επικαιρότητα της προηγούμενης εβδομάδας ήταν κάτι παραπάνω από πυκνή. Οι διαρκείς κυβερνητικές κυβιστήσεις στο προσφυγικό–μεταναστευτικό θεωρήθηκε ορθό να αντιμετωπιστούν με τον πάλαι ποτέ παράγοντα της καταστολής. Ήδη λήφθηκε ισχυρή γεύση για το τι διαδραματίστηκε στη διάρκεια της τριήμερης παραμονής των ΜΑΤ στα νησιά· επιθέσεις από αστυνομικούς σε κατοίκους και vice versa, ξυλοδαρμοί σε ξενοδοχεία, εκτοξευόμενα φυσίγγια, τραμπουκισμοί, κρυφτούλι στα δάση, αναίτιο σπάσιμο αυτοκινήτων από δυνάμεις ασφαλείας και κερασάκι οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί νησιωτών ως «τουρκόσπορων». Οι εσωτερικοί έλεγχοι της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν ήδη πάρει τον δρόμο του σκονισμένου συρταριού και το μπαλάκι ευθυνών έχει αναβληθεί μέχρι νεωτέρας. Μέσα σε όλη αυτήν τη σούπα, διαμορφώνεται παράλληλα μία άκρως επικίνδυνη κατάσταση στον Έβρο, έπειτα από τη μονομερή αναστολή της, έστω υποτυπώδους, συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης–Τουρκίας, με τη σφραγίδα του bully της περιοχής. Θύμα της γεωπολιτικής θέσης, της χρονικής συγκυρίας και άλλων παραγόντων υπεράνω ημών, η Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο σταθμό εισόδου των εργαλειοποιημένων ροών. Η συγκυρία προϋποθέτει σύνεση και ψυχραιμία. Ούτε η χώρα δύναται να κινηθεί δίχως τη συνεννόηση και την απτή αλληλεγγύη των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία πλέον οφείλει να ξυπνήσει με οποιονδήποτε εφαρμόσιμο τρόπο, ούτε οι διαφόρων ειδών πτέρυγες της κυβερνητικής πλειοψηφίας πρέπει να αφεθούν σε ανεμπόδιστο χάιδεμα της άκρας δεξιάς, κινούμενες προς την κατεύθυνση της ενεργοποίησης φιλορατσιστικών και φιλοψεκασμένων αντανακλαστικών της κοινωνίας. Πολύ απλά, όπως συνέβη με τις αυταπάτες στα νησιά, έτσι και τώρα το μπούμερανγκ θα είναι δεδομένο.
Αποκλειστικό
Με τιμές Αρχηγού Κράτους υποδέχθηκε η Μαριορή τον Φερετζέ της την περασμένη Τετάρτη. Η άφιξη του κορωνοϊού ήταν ούτως ή άλλως αναπόφευκτη· όπως οι μετακινήσεις πληθυσμών, έτσι και η εξάπλωση των ιών, υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα. Ο Λίβελος, έχοντας στην κατοχή του υλικό από το ταξιδιωτικό blog του COVID-19, παραθέτει κι εξιστορεί στη σημερινή στήλη καίρια σημεία των απομνημονευμάτων του.
Αντικρίζοντας την Κίνα
Κάθε χώρα που επισκεπτόταν, του προσέφερε και κάτι το μοναδικό. Στη γενέτειρά του, π.χ. την Κίνα, ήταν οι μεταμεσονύχτιες φωνές των εγκλωβισμένων ανθρώπων στα παράθυρα των επιβλητικών ουρανοξυστών της πόλης Γιουχάν, τους δρόμους της οποίας είχε την τύχη να περιδιαβεί, αντικρίζοντας ιδίοις όμμασι τα σκληρά απαγορευτικά μέτρα του Κινεζικού κράτους. Διέκρινε και μια εν εξελίξει σπίθα αμφιβολίας απέναντι σ’ αυτό, αρχής γενομένης από τον θάνατο του Κινέζου γιατρού Λι Γουενλιάνγκ, του πρώτου ανθρώπου που έσπευσε να ενημερώσει κρατικές αρχές και συναδέλφους του σχετικά με τον ιό. «Μία υγιής κοινωνία δεν πρέπει να έχει μονάχα μια φωνή» είχε πει λίγο πριν τον θάνατό του.
Ταξιδεύοντας στις ΗΠΑ
Στην Αμερική πάλι, εκείνο που τον εντυπωσίασε ήταν η εμπεριστατωμένη ανάλυση που αφιέρωσε σ’ εκείνον ο Πρόεδρος Τραμπ· «Ο ιός θα εξαφανιστεί. Μία μέρα, σαν από θαύμα, θα εξαφανιστεί». Αρνούμενος να πιστέψει πως ο 73χρονος βαψομαλλιάς ήταν πράγματι ο ένοικος του Λευκού Οίκου, ο COVID-19 αποφάσισε να ξαποστάσει για λίγο στην Times Square, ρίχνοντας παράλληλα κλεφτές ματιές στις μεγάλες και φωτεινές γιγαντοοθόνες της ιστορικής πλατείας, καθώς και στα πρωτοσέλιδα κρεμάμενων εφημερίδων των κοντινότερων κιόσκι. «Κομμουνιστικός ιός, γέννημα θρέμμα της Κίνας» διάβαζε σε κάποια εξ αυτών, «Συνωμοσία made in China» έγραφαν οι –αμερικανικής έκδοσης– Στέφανοι Χίοι. Σε απευθείας μετάδοση, άκουγε ταυτόχρονα από τη γιγαντοοθόνη έναν ετοιμοθάνατο γκριζομάλλη σχολιαστή του Fox News να καταθέτει μία εντελώς διαφορετική άποψη· «ο χαρακτηρισμός του κορωνοϊού ως κομμουνιστικού, την ώρα που βουλιάζει τα διεθνή χρηματιστήρια, συνιστά αναγνώριση ηθικής νίκης και άρα χάιδεμα των προσμένοντων τον Μαρξισμό!». Ο καθείς κι η τρέλα του, μουρμούρισε ο COVID-19.
Γνωρίζοντας την Ιταλία
Ανυπομονούσε, ωστόσο, να γνωρίσει και τις ομορφιές της Ευρώπης. Στάθηκε ιδιαίτερα στην Ιταλία, όπου και συμφιλιώθηκε με περίπου επτακόσιους υπηκόους της· κατά βάθος απολάμβανε τους καθημερινούς, γνήσιους Μεσογειακούς καυγάδες τους στα τοπικά σουπερμάρκετ, αν και ο ίδιος λυπόταν ιδιαίτερα, μιας και αποτελούσε την πέτρα του σκανδάλου. Ταξίδεψε, μάλιστα, ως το Μιλάνο, αδράχνοντας την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά την πόλη του στυλ και της μόδας.
Στον Παρθενώνα και στον Λευκό τον Πύργο
Σε κάποιο από τα εμπορικά δρομάκια της πόλης εντόπισε και μερικούς Έλληνες, προσδέθηκε επάνω τους και εντέλει ταξίδεψε αεροπορικώς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη· ήλπιζε να επαληθεύσει το ρητό ενός παλιού καλού φίλου του ιού -δε θυμόταν ακριβώς ποιανού– πως το μεγαλείο και η αρχοντιά της συγκεκριμένης χώρας ξετυλίγεται κατά βάση υπό συνθήκες γενικευμένου πανικού. Φοβήθηκε, βέβαια, μην τυχόν κι εντοπιστεί προτού προλάβει να διαβεί το κατώφλι της, αφού άκουγε πως η συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή είχε «θωρακιστεί». Ευτυχώς η σκέψη του αποδείχθηκε ανόητη κι αχρείαστη· στα αεροδρόμια των δύο πόλεων δεν έγιναν θερμομετρήσεις στους ταξιδιώτες, πόσο μάλλον αυστηρότεροι έλεγχοι. Φίνα!
Όραμα
«Tα ζυμαρικά στα καλάθια τριπλασιάστηκαν, σχολεία κλείνουν και ήδη σχηματίζεται το πρώτο αντάρτικο των καρναβαλιών». Καθώς στην Κίνα η έννοια του αντάρτικου λείπει από το σημερινό λεξιλόγιο, ενθουσιάστηκε πολύ με το τελευταίο, έστω και στην κιτς εκδοχή για το σημαίνον –όπως τουλάχιστον το εξέλαβε– ζήτημα του καρναβαλιού. Κατά το απόγευμα άνοιξε ραδιόφωνο και τον έπιασαν οι τύψεις· είχε, δυστυχώς, αποτύχει να φανεί αντάξιος του οράματος στο οποίο τον είχε εντάξει ένας γλυκομίλητος κύριος, Πέτσας το επώνυμό του, προκειμένου να πείσει για κάτι κέντρα: «είναι προτιμότερο να υπάρχουν οι κλειστές δομές, όπου θέματα όπως ο κορωνοϊός μπορούν να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα». Τι κρίμα!, σκέφτηκε. Αντί να ταξιδέψει στην Ελλάδα μέσω του αναπνευστικού συστήματος ενός Σύρου πρόσφυγα, μπας και βοηθήσει το αφήγημα του κ. Πέτσα, ήρθε σκαστός με σακούλες γεμάτες ψώνια από το Μιλάνο.
Δορυφορική
Λίγο πριν βραδιάσει, προσπάθησε να ηρεμήσει· αναλογιζόμενος την κλίμακα βαθμολογίας (Αθήνα–Θεσσαλονίκη, 4–3) και σκεπτόμενος το πού θα δώσει τον επόμενο βαθμό, άνοιξε την τηλεόραση. Κορδώθηκε, όταν κατάλαβε πως μιλούσαν ξανά για τον ίδιο! Αρχικά φάνηκε μπερδεμένος, καθώς στην οθόνη ξεπρόβαλε ένας παπάς που επιχειρηματολογούσε για το πόσο ασφαλής είναι η μετάληψη την εποχή του κορωνοϊού, βασιζόμενος στο ότι ο Χριστός δεν υπήρξε ποτέ φορέας μικροβίων. Για λίγα δευτερόλεπτα αναρωτήθηκε εάν η δορυφορική του έπιανε τοπικά κανάλια του Ισλαμαμπάντ, ωστόσο γρήγορα συνειδητοποίησε πως παρακολουθούσε το ελληνικό κρατικό κανάλι. Έπειτα από λίγο, έπεσε να ξεκουραστεί. Σκεπτόμενος την πλήθυνση των κρουσμάτων και της κατ’ αναλογία αυξανόμενης ακολουθούμενης γραφικότητας, αποκοιμήθηκε ανυπομονώντας για τις επόμενες ημέρες.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
