Της Μαρίας Κοζανίτη,
Τόσα χρόνια ακούμε ότι φεύγουν τα μυαλά μας στο εξωτερικό, ότι δεν υπάρχουν επιστήμονες σε αυτήν τη χώρα, ότι είμαστε η χώρα των γερόντων, ότι οι νέοι δεν αγαπάνε την πατρίδα τους. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Έχουμε σκεφθεί, γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα για τους τουρίστες;
Το brain drain (η φυγή των «μυαλών» στο εξωτερικό) ξεκίνησε από την αρχή της κρίσης το 2009 και μέχρι σήμερα στο υποτιθέμενο πέρας της κρίσης δεν έχει εξαλειφθεί. Η Ελλάδα είναι η χώρα που παράγει επιστήμονες και τους εξελίσσουν οι άλλες χώρες. Οι νέοι πλέον δε φεύγουν στο εξωτερικό για δουλειά και καλύτερους μισθούς. Φεύγουν για αξιοπρέπεια.
Όταν στη σημερινή Ελλάδα οι εργοδότες σού δίνουν δουλειά και πρέπει να λες ευχαριστώ, όταν σου κολλάνε μισό ένσημο την ώρα και δε μπορείς να φέρεις καν αντίρρηση, όταν δουλεύεις 12ωρα για πενταροδεκάρες, όταν το 8ωρο φαντάζει πολυτέλεια και όταν τα καθήκοντα του εργαζομένου ξεκινάνε από το πόστο του και τελειώνουν στην καθαριότητα του χώρου εργασίας, τότε το brain drain φαντάζει μονόδρομος.
Η σημερινή γενιά ζητά ποιότητα ζωής. Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 η συγκοινωνία της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας να εξυπηρετεί τους κατοίκους της ανά 20 -στην καλύτερη- λεπτά. Δεν είναι δυνατόν οι ανάπηροι να μην έχουν θέση στην ελληνική κοινωνία. Δεν είναι δυνατόν τα σκουπίδια στους δρόμους να είναι περισσότερα από τους πεζούς. Δεν είναι δυνατόν να λες ευχαριστώ, επειδή σταμάτησε ο οδηγός στη διάβαση πεζών. Δεν είναι δυνατόν το γλείψιμο, οι γνωριμίες και τα μέσα να είναι ο τρόπος απόκτησης εργασίας. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που έβαλε σε ισχύ τον αντικαπνιστικό νόμο. Δεν είναι δυνατόν το πτυχίο ΑΕΙ να είναι ισάξιο με του ιδιωτικού κολλεγίου. Δεν είναι δυνατόν οι βουλευτές μας να συλλαβίζουν, όταν εκφωνούν γραμμένη ομιλία. Δεν είναι δυνατόν να αυτοπροσδιορίζονται άτομα, που σε άλλη χώρα στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είχαν μπει μέσα για 10 χρόνια, με τη φράση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ».
Θα μπορούσα να γράφω παραδείγματα μέχρι αύριο. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Η χώρα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η χώρα με τον πολιτισμό που ενέπνευσε την Ευρώπη, δεν είναι δυνατόν σε αυτήν τη χώρα να ζητάμε τα αυτονόητα, αλλά να καμωνόμαστε μόνο για το ένδοξο παρελθόν μας. Το ζήτημα είναι οι μελλοντικές γενιές να μη ντρέπονται γι’ αυτά που παρέλαβαν από τις παλαιότερες. Δε ζητάμε δουλειές, ζητάμε αξιοκρατία.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Είναι 21 ετών, φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μιλάει ακατάπαυστα, θέλει να είναι ενήμερη για τα πάντα και στον ελεύθερο της χρόνο κάνει εθελοντικά διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή και διαβάζει βιβλία ψυχολογίας. Λατρεύει τα ταξίδια και ευελπιστεί μέσα από τη δημοσιογραφία να αλλάξει τον κόσμο.
