Της Έλενας Καππέ,
Ο Κωστής Παλαμάς, ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μιας και έχει σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 με γονείς από το Μεσολόγγι. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με μεγάλη πνευματική δραστηριότητα, και ασχολούμενων με τη θρησκεία. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός.
Όταν ο ποιητής ήταν σε ηλικία 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών και έτσι, στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, το μικρότερο αδερφό του, η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του, ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι και ήταν εκπαιδευτικός. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα αρκετά καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή. Ωστόσο, σύντομα, εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, μιμούμενος τα πρότυπα της εποχής του, χαρακτηρίζοντάς του «ποίημα για γέλια». Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα αλλά και φιλολογικά άρθρα, κριτικές και χρονογραφήματα. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896.
Το 1887 παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, η οποία του συμπαραστάθηκε σε όλη του τη ζωή και απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1898, μετά το θάνατο ενός από τα παιδιά του, σε ηλικία τεσσάρων ετών, δημοσίευσε την ποιητική σύνθεση «Ο Τάφος», και το 1897 διορίστηκε γραμματέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποχώρησε το 1928.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940, ο Κωστής Παλαμάς, μαζί με άλλους Έλληνες λογίους, προσυπέγραψε την έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους διανοούμενους ολόκληρου του κόσμου, με την οποία ναι μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, ήθελε όμως και να διεγείρει την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό πνευματικό Μαραθώνα.
Στη διάρκεια της ζωής του, ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 14 φορές! Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ένας από τους σημαντικότερους και πολυγραφότερους Έλληνες λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους. Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές, καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια, συγκριτικές μελέτες και βιβλιοκριτικές.
Πέθανε από γεράματα στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του, τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί γιατί και ο ίδιος ήταν βαριά άρρωστος. Ο γιος του Λέανδρος, δεν επιθυμούσε η κηδεία του πατέρα του να πάρει εθνική και πατριωτική διάσταση. Η κηδεία του έμεινε ωστόσο ιστορική, καθώς μπροστά σε πολλούς και έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές οι χιλιάδες κόσμου που τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, έψαλλαν τον εθνικό ύμνο.
